Ons sociaal systeem is dringend aan vereenvoudiging toe

Een van de geweldige dingen aan een job als journalist is dat je mensen leert kennen uit werkelijk alle lagen van de bevolking. Waar anderen zich gewoonlijk beperken tot hun vrienden van de Chiro en de universiteit heb ik het voorrecht om mensen te leren kennen die niet altijd zo bevoorrecht waren. Mensen die veel minder kansen kregen in het leven, mensen die fouten hebben gemaakt of die gewoon dikke pech hadden. Zo was er Emmanuel, die zijn zoon verloor door een stom ongeval en amper een paar maanden later door een huisjesmelker op straat werd gezet. Met de deurwaarder voor de deur belde hij naar het OCMW. Geen plaats, was het verdict. Of dat dacht hij toch, hij oefent hard op zijn Nederlands, maar uit al die advocatentaal raakt hij geen wijs. Een telefoontje naar de Kortrijkse schepen van Welzijn later was er plots toch crisisopvang voor Emmanuel.

Vorige week nog was er Emma, die te horen kreeg dat ze nog tot eind deze maand in de crisisopvang kon blijven. Maar dan wel zonder haar beste vriend op de hele wereld, haar hond. Wat ze daarna moest doen? Niemand die het weet. En deze week was er Famke. Famke die een fout maakte in haar leven, maar vastbesloten is om die recht te zetten. Alleen werkt ons systeem haar op veel manieren tegen. Zo kon ze vervroegd vrijkomen uit de gevangenis, maar daarvoor moest ze wel een adres kunnen voorleggen. Maar als je een sociale woning wil huren, dan moet je fysiek aanwezig zijn om die aanvraag te doen… Belgische bureaucratie op zijn best.

“Qua voorzieningen voor mensen in nood heeft Kortrijk voetje voor op veel andere steden”

Nochtans zijn de nodige voorzieningen er wel, zeker in Kortrijk. Op dat vlak hebben we een voetje voor op veel andere steden. Maar soms lijkt het wel alsof beleidsmakers niet willen dat mensen de juiste hulp vinden. Het heeft geen zin om extra premies, vangnetten of infosessies te creëren als je er de juiste mensen niet mee bereikt. Ons sociaal systeem is dringend aan vereenvoudiging toe. Mensen als Emmanuel, Emma en Famke verdienen beter. Want, en dit probeer ik altijd te onthouden als ik erop uit trek voor een interview: met een beetje pech kan iedereen in zo’n rotsituatie verzeild geraken. Ook jij of ik.