Ongerustheid bij bewoners van De Groene Verte en hun families: “Mensen voelen zich gevangen”

De moeder van Rita Bouttelgier én de beide ouders van haar man Rohny Crombez verblijven in De Groene Verte.© ACK
De moeder van Rita Bouttelgier én de beide ouders van haar man Rohny Crombez verblijven in De Groene Verte.© ACK
Redactie KW

De corona-uitbraak in het woonzorgcentrum zorgt niet alleen bij de bewoners voor ongerustheid, ook voor hun families zijn het onzekere tijden nu ze niet meer op bezoek kunnen.

Zo verblijft de moeder van Rita Bouttelgier én de beide ouders van haar man Rohny Crombez in De Groene Verte. “Mijn moeder is besmet”, zucht Rohny. “Ik was net voordien nog bij haar op bezoek geweest, waardoor ik mij ook moest laten testen. Maar het resultaat was negatief. Voor mijn ouders is het zeer moeilijk om de realiteit van de situatie te begrijpen. Ze voelen zich gevangenen, opgesloten in hun kamer. Maar wat moet men anders doen? Het is een moeilijke situatie. De snelheid waarmee het virus zich verspreidt, zorgt voor een regelrechte ramp.” Rita: “Wij moeten ook extra voorzichtig zijn, want Rohny is een risicopatiënt. Wij blijven binnen en laten alle boodschappen aan huis leveren.”

Zwaaien aan vensters

Ook John Bruneel, die vlakbij De Groene Verte woont, heeft familie die in het woonzorgcentrum en in de assistentieflats woont. “Mijn schoonmoeder en twee tantes wonen er”, legt hij uit. “Tot voor kort ging ik er elke dag meerdere keren op bezoek. Niet alleen bij mijn familie, maar ook bij de andere bewoners. Er zijn mensen die nooit bezoek krijgen en die ging ik dan opbeuren. Nu kan dat helaas niet meer. Mijn vrouw en ik hebben ook schrik van het virus. Mijn vrouw is risicopatiënt en ze slaapt er zelfs niet van. Ze is heel onrustig en staat altijd heel vroeg op om het nieuws op de voet te volgen. Het beheerst haar hele dag. De angst is zeer groot, ook bij de bewoners van De Groene Verte. Ze zijn bang en vooral ongedurig, omdat de toekomst zo onzeker is. Nu er geen bezoek meer toegelaten is, ga ik meerdere keren per dag eens zwaaien naar de mensen die zo triest achter hun raam zitten. Ze zijn dan toch blij als er eens iemand een vriendelijk gebaar naar hen maakt.” (ACK)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier