Ongeneeslijk zieke Lena uit Roeselare ziet droom uitkomen: “Ik trouwde in jeans, maar wou ooit eens trouwkleed aantrekken”

Dankzij haar boezemvriendin Nancy Acx en Véronique Debal van suite- en feestkledijwinkel Robel beleefde de ongeneeslijk zieke Lena Bauwens een onvergetelijk moment. “Ik droomde ervan om ooit eens in een wondermooi trouwkleed te mogen pronken.”

De 55-jarige Roeselaarse Lena Bauwens kreeg in februari te horen dat ze ongeneeslijk ziek is. De dokters stelden bij haar een zware kanker vast. “Ik ben echter geen opgever en probeer nog van ieder moment te genieten”, aldus Lena.

Zij werd donderdagochtend opgepikt door Nancy Acx voor zo’n onvergetelijk moment. “We zijn al ruim tien jaar bevriend. Lena is iemand die altijd voor anderen klaar staat en steeds helpt waar nodig. Ik wou nu ook eens iets voor haar doen”, aldus Nancy.

Jeans

Lena gaf de voorbije jaren meermaals aan ooit eens een wondermooi trouwkleed aan te willen trekken. “Ik ben vroeger nog getrouwd geweest, maar op die belangrijke dag droeg ik een jeans. De voorbije jaren keek ik vaak naar het televisieprogramma Say Yes to the Dress. Ja, ik was ben wel een beetje jaloers op de mooie trouwkleedjes die daar te zien zijn.”

Nancy contacteerde vorige week Véronique Debal van de gekende suite- en feestkledijzaak Robel in de Ooststraat. “Toen Nancy me de situatie uitlegde, heb ik niet lang getwijfeld. Ik heb drie trouwkleedjes voor Lena uitgezocht”, zegt Véronique.

Donderdagochtend was het grote moment aangebroken. Nancy ging Lena ophalen en nam haar mee naar het stadscentrum. “Eenmaal we in de Ooststraat kwamen, wist ik wat Nancy van plan was”, aldus Lena. Zij mocht in Robel kiezen welke jurk ze als eerste paste.

Duwtje in de rug

Een emotionele Roeselaarse genoot met volle teugen. Ze koos voor een wit kleed met verschillende steentjes en glinsteringen. Op de mooie, lange sleep prijkt de tekst ‘I love you to the moon and back’. “Dit is een onvergetelijk moment. Dit geeft me opnieuw een duwtje in de rug om nog zo lang mogelijk te vechten tegen de ziekte. Nee, ik vind het niet spijtig dat er nu hier geen man aan mijn zijde staat. Dit is een moment voor mij. Dat ik het trouwkleed straks terug moet geven is niet erg. Dit moment kunnen ze me niet meer afnemen.”