Het verhaal van Lola Poitier (18) begon op bijna 700 kilometers van haar thuisstad in Komen-Waasten, waarop ze richting Griekenland moest vertrekken. Het doel? Haar diploma behalen. Corona gooide echter heel wat roet in het eten, waardoor de 18-jarige haar toekomstplannen in rook zag opgaan. Dankzij de Komenaars kon de Franse studente alsnog haar school beëindigen.
“GAYA, het woord zegt jullie misschien niet veel maar voor mij was het een belangrijke keuze met al even belangrijke gevolgen!” Vanachter de toonbank van de Komense traiteurzaak A Table, in de Voorstadstraat, deelt de jongvolwassene haar uitzonderlijke verhaal dat bijna op een sisser afliep.
“GAYA is een netwerk van uitwisselingsstudenten die leven volgens het idee dat we moeten werken aan een betere en schonere planeet”, klinkt het. “We reizen Europa rond, leren verschillende talen en culturen door te verblijven bij gastgezinnen en leren ook de wereld van de politiek kennen.”
“Zo hebben we een eigen vlag, hebben we een eigen virtueel parlement en proberen we via schoolopdrachten een toekomstbeeld te schetsen dat we dan ook in het echte leven naar politici brengen. Op die manier kwam ik in oktober 2021 hier aan en verbleef ik een tijdje bij een gastgezin terwijl ik hier naar school ging. Na een maand trok ik opnieuw naar huis in Challans, op bijna 700 kilometers van hier. Griekenland was de volgende stop maar het coronavirus sloeg nog altijd wild om zich heen dus viel dat allemaal in het water.”
Verplichte trips
Studenten die het GAYA project willen vervolledigen en afstuderen moeten verplicht een aantal trips achter de kiezen hebben en dus startte Lola een nieuwe zoektocht. “Ik kreeg te horen dat ik bij een familie in Lanzarote kon verblijven en dat de coronamaatregelen het nog toelieten naar ginder te trekken”, zucht ze.
“Maar nog voor ik mijn verblijf en tickets kon regelen draaide de situatie ook daar volledig in de soep en moest ik thuisblijven. Ik zag mijn diploma dan ook beetje per beetje in rook opgaan en vreesde dat ik niet ging kunnen afstuderen. Daarnaast moest ik ook nog werken in een internationale omgeving maar met een Europa dat weer op slot ging leek het ronduit onmogelijk. Een jarenlange investering leek dan ook een maat voor niks te zijn geweest.”
Via sociale media deelde Lola haar verhaal met Pierre-Yves Callens, de zoon van het Komense gastgezin waar ze een tijd verbleef. “Zijn ouders hebben een traiteurszaak in Komen en dat deed hem denken. Misschien kon ik hier wel terecht?”
Internationale tewerkstelling
Met enige duw- en trekwerk en vooral heel wat administratie kon het verhaal van Lola alsnog van een positief einde worden voorzien. “Heel wat telefoons en mailtjes later kon ik aan de slag in de traiteurszaak hier in Komen-Waasten, wat meteen goed was voor een internationale tewerkstelling”, sluit ze lachend af.
“Wie het gastgezin was speelde voor mijn opleiding niet echt een rol en het feit dat het een zaak was pal aan de Franse grens was ook niet van belang. Het was België, het was internationaal en het telde voor mijn puntentelling. Van zodra mijn opdracht er hier op zit kan ik opnieuw naar huis, waar ik mijn diploma in ontvangst zal kunnen nemen. Was het niet van Komen-Waasten, dan moest ik een volledig jaar opnieuw gaan afleggen met alle kosten vandoen.”
(CL)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
