Het aantal studenten dat een leefloon nodig heeft, is in amper vier jaar tijd zo goed als verdubbeld. Dat blijkt uit cijfers van Vlaams parlementslid Loes Vandromme (CD&V). Zij wijt de stijging aan de steeds oplopende kosten. “Een diploma mag niet afhangen van de grootte van de portefeuille van mama en papa.”
Een kind grootbrengen kost een huis, zo wil de volkswijsheid… Maar een kind een diploma laten halen, is óók niet goedkoop. Van inschrijving over cursussen en laptop tot kot met bijhorend leefgeld: een student aan het hoger of universitair onderwijs kan al snel tot 1.000 euro per maand kosten.
Geld dat moeder en vader vaak ophoesten, al dan niet met de hulp van een studiebeurs. Maar als die toelage niet volstaat, kunnen studenten ook een leefloon aanvragen bij het OCMW. En dat gebeurt steeds vaker in West-Vlaanderen…
Stijging met 59 procent
De cijfers van het Agentschap voor Hoger Onderwijs, Volwassenenonderwijs, Kwalificaties en Studietoelagen bewijzen het zwart op wit: steeds meer jongeren hebben moeite om het financiële plaatje van hun studies rond te krijgen.
Hogere studies en een studentenkot moeten gewoon voor iedereen toegankelijk en betaalbaar zijn – Vlaams parlementslid Loes Vandromme (CD&V)
Niet alleen het aantal studenten dat een studiebeurs krijgt, is fors gestegen, ook het aantal jongeren aan de universiteit of hogeschool met een leefloon is de voorbije jaren de hoogte in geschoten. In die mate dat ze tijdens het academiejaar 2020-2021 met bijna dubbel zoveel waren als in 2016-2017.
Phaedra Caron behaalde diploma dankzij leefloon: “Deze steun heeft mijn leven op de rails gezet”
De Vleterse Phaedra Caron (23) kreeg als studente een studiebeurs én een leef-loon. “Een keuze die de rest van mijn leven in een definitieve plooi heeft gelegd”, benadrukt ze. “Op mijn achttiende was er thuis niet veel financiële ruimte om hogere studies te bekostigen, dus klopte ik aan bij het OCMW van Poperinge. Nadat ik er mijn situatie uit de doeken had gedaan, kreeg ik te horen dat ik recht had op een leefloon.”
Drie academiejaren lang kreeg Phaedra maandelijks 900 euro op haar rekening gestort. “Daarmee betaalde ik mijn kot in Kortrijk, maar het was niet voldoende om alle kosten te dragen. Daarom kluste ik elk vrij moment bij in de horeca en tijdens de zomer had ik een vakantiejob bij De Lovie in Poperinge. Zo bouwde ik een buffer op.”
Voorwaarden
Aan het leefloon waren ook een resem voorwaarden gekoppeld. “De belangrijkste was dat ik resultaten moest halen. Boemelen was er niet bij. Het zorgde ook voor een grote motivatie. Ik móest erdoor zijn, anders zag ik die extra steun door mijn vingers glippen.”
Phaedra rondde haar opleiding als bachelor sociaal werk aan Vives Kortrijk succesvol af en werkt nu als jongerencoach bij de vzw Oranjehuis in datzelfde Kortrijk. “Ik heb een droomjob, woon samen met mijn vriend in een gezellig huisje… Voor mij is het eenvoudig: die studietoelage en leefloon hebben mijn leven op de rails gezet. Zonder die steun zou ik een pak minder kansen gekregen hebben.”
“Ook de financiële onzekerheid is verdwenen. En ik heb ook geleerd om bewust met geld om te gaan. Drie jaar lang moest ik fel op mijn centen letten en dat doe ik nog altijd. Ik kan elke jongere zonder een voldoende groot eigen budget alleen maar aanraden om hulp te zoeken. Het kan de rest van je leven bepalen.” (PVH)
Vorig academiejaar maakten 267 West-Vlamingen gebruik van een studietoelage en leefloon, terwijl het vier jaar voordien nog om 168 studenten ging. Een stijging met liefst 59 procent. Uitschieters zijn Kortrijk (53 studenten), gevolgd door Brugge (48), Oostende (44), Roeselare (22) en Blankenberge (10).
Hogere prijzen
De reden daarvoor hoeven we niet ver te zoeken, stelt Loes Vandromme (CD&V). “Steeds meer gezinnen – en dus ook jongeren – belanden in financieel moeilijke situaties”, aldus het Vlaams parlementslid. “Meestal is het contact met de ouders niet verbroken, iets wat enkele jaren geleden in bijna alle situaties wél zo was.”
“De stijgende prijzen en vaste kosten, al dan niet in combinatie met minder inkomsten door de coronacrisis, zorgen ervoor dat ouders die in normale omstandigheden net rond kwamen, dat nu niet meer kunnen.”
“Tel daar nog eens de hogere huurprijzen van studentenkosten bij en de het feit dat corona ook in het vakantie- en studentenjobaanbod heeft gesnoeid en je weet dat het voor veel families almaar lastiger wordt om alle studentenkosten uit eigen buidel te betalen.”
Loes Vandromme zal de kwestie ook in het Vlaams parlement aankaarten. “Hogere studies en een studentenkot moeten toegankelijk en betaalbaar zijn voor iedereen. Wie een bachelor- of masterdiploma wil behalen, mag niet afhangen van de grootte van de portefeuille van mama en papa.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
