Koks Rita en Christa nemen afscheid van VBS Langemark: “Die stralende kinderoogjes in de refter gaan we missen”

Op de foto zien we v.l.n.r. voormalig directeur Danny Jonckheere, Rita Vanmassenhove en Christa Mahieu en huidig directeur Hobie Dujardin.© RB
Op de foto zien we v.l.n.r. voormalig directeur Danny Jonckheere, Rita Vanmassenhove en Christa Mahieu en huidig directeur Hobie Dujardin.© RB
Redactie KW

Na jarenlange inzet voor de vrije basisschool in Langemark gaan Rita Vanmassenhove (69) en Christa Mahieu (60) met pensioen. Gedurende vele jaren hebben de schoolkinderen kunnen proeven van hun kookkunsten.

Rita groeide op in de Klerkenstraat in Madonna, waar ze ook school liep. Na zes jaar in de burgerschool en een jaar in Brugge was ze dertien jaar aan de slag bij Familiezorg. “Onder de mensen zijn en hen helpen, dat is echt mijn ding”, vertelt Rita. “

Mooie job

Na mijn huwelijk met Norbert Lecointre (70) kregen we drie zonen: Kristof, Stijn en Alexandre en bleef ik thuis om voor hen te zorgen. Toen ze groter werden, begon ik in 1997 te werken in de onderhoudsdienst van de vrije basisschool in Langemark. Na enkele jaren in de poetsdienst werd de keuken mijn nieuw werkterrein. Ik vond dat een hele mooie job. Al die stralende kinderoogjes die je dankbaar aankijken als je hun bordjes vult, dat geeft een goed gevoel.”

In de keuken werden we vriendinnen

“Wat de kinderen het liefst eten? Het is kermis als ze worst met appelmoes, spaghetti of macaroni op hun bord krijgen. Dan moeten we bij sommigen meer dan een keer hun bordje vullen. Om de twee weken vinden ze het ook heerlijk als we versgebakken frietjes klaargemaakt hebben. Dan ruilen de weinigen die boterhammen eten hun normale maaltijd in voor frietjes.”

“Mijn mooiste momenten op school waren de grootouderfeesten en privé de geboorte van onze kinderen. Ik geniet er ook van als onze oogappels, de kleinkinderen, bij mij zijn. Voortaan zal ik nog meer tijd met hen kunnen doorbrengen. Een uitstapje, een etentje of in de tuinwerken, ik kijk er naar uit. Hopelijk blijf ik nog een tijdje gezond. Onder de mensen komen en hier en daar een babbeltje slaan, dat zijn mijn levensvitamines.”

Onderhoudsploeg

Ook Christa groeide op in Madonna. Na het lager onderwijs trok zij naar het Sint-Jozefsinstituut in Ieper. “Ik was zestien toen ik in het Langemarkse naaiatelier Necolan arriveerde”, blikt ze terug. “Na het faillissement van die zaak verhuisde ik naar de firma Thijs in Ieper. Na 16 jaar werken, werd onze dochter Vanessa geboren en werd ik huisvrouw. Toen onze dochter op eigen benen kon staan, nam ik in 2004 terug de werkdraad op en kwam zo ook in de onderhoudsploeg van de Langemarkse vrije basisschool in de Zonnebekestraat terecht. Na de kuisploeg arriveerde ik later in de keuken”, weet Christa te melden. “’s Middags eten de kinderen in twee ploegen: van 12 tot 12.30 uur de kleuters en het tweede en het zesde leerjaar en vanaf 12.30 tot 13 uur de tweede ploeg met de kinderen uit het eerste, derde, vierde en vijfde leerjaar. De refter is telkens goed gevuld. Soms krijg ik dan van de kinderen wel eens te horen dat ze mij de dag voordien gezien hebben, op stap met mijn echtgenoot.”

Echte vriendinnen

Rita en Christa zijn door de jaren heen echte vriendinnen geworden. “We waren als een tweeling en gaan nu ook samen met pensioen. Nu krijg ik pas de tijd om voluit voor mijn hobby te gaan, namelijk kledij naaien voor de kinderen en op de kleinkinderen Ferre, Sanna en Svea passen. We gaan ook regelmatig met onze caravan naar zee en doen er ook een terrasje of een lange wandeling met onze hond Bono. Vroeger moesten we, ook als het goed weer was en we graag hadden gebleven, op zondagavond naar huis, want op maandag moesten we opnieuw gaan werken. Nu zullen we wat langer kunnen blijven en huiswaarts keren als het ons past”, besluit Christa met een glimlach. (RB)