Dertig jaar geleden, in oktober 1999, realiseerde Leen Rigole (51) uit Aalbeke haar droom met het openen van kinderopvang Prikballon in de Bellegemsestraat in Bellegem. Drie decennia later doet ze het werk nog altijd even graag en is er ook een tweede vestiging bijgekomen.
Leen Rigole heeft duidelijk altijd van kinderen gehouden. “Ik hield ervan om te babysitten en volgde een opleiding kinderverzorging. Op mijn 21ste startte ik op zelfstandige basis met de op dat moment enige crèche in Bellegem”, vertelt Leen. Acht jaar geleden nam ze nog een crèche over. In Prikballon 2, dat dichter bij het centrum ligt, werken zus en broer Charlotte en Ruben Neirijnck.
In totaal worden er 32 kindjes van 0 tot 3,5 jaar opgevangen. Leen kookt elke dag vers voor de beide vestigingen. Samen met haar partner Evy Vervaeke (45) is Leen aan de slag in de eerste vestiging. Samen hebben ze zes kinderen, Cedric (25), Loïc (23), Michelle (21), Estelle (19), Tanguy (17) en Marie-Lou (3). Leens zonen Cedric en Loïc springen regelmatig eens bij om boodschappen en klusjes te doen en Estelle, de dochter van Evy, steekt soms een handje toe tijdens de vakantie.
Positief
“We bereiden de kindjes voor op de peuterklas door te zingen, te vertellen, te dansen en te knutselen en door structuur te bieden”, zegt Leen. In die 30 jaar zag Leen Rigole heel wat veranderen. “De reglementering en de eisen worden soms aangepast. We worden telkens weer uitgedaagd maar krijgen altijd positieve verslagen na een bezoek van Kind en Gezin.”
Vorig jaar pakte Leen het interieur van De Prikballon aan. “We schilderden alles wit en bleven onze kleuraccenten houden. Alles is weer fris.”
Voldoening
Leen Rigole geniet er echt van als kinderen later nog eens binnen springen of op school in haar armen vliegen. Leen vermoedt dat ze de voorbije jaren in totaal al zo’n 500 tot 600 kinderen opving. “Er komen intussen al kinderen van mama’s en papa’s die hier zelf als kind kwamen. Soms zie ik dat dingen die kinderen hier vroeger geleerd hebben, aan de basis lagen van hun latere bezigheden.” Zo was Leen niet verbaasd dat er eentje later toneel speelde, studies geneeskunde aanvatte, een boek schreef of met een tractor werkte.
“Zo lang mijn gezondheid het toelaat, zal ik blijven werken”, besluit Leen Rigole. “Het zijn weken van minstens 50 uur werken maar ik hou ervan om ervoor te zorgen dat de kindjes lekker eten hebben en zich thuis voelen. Als de kindjes blij zijn, zijn ook de ouders tevreden en dat geeft me veel voldoening!”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier