Marleen Verhack neemt afscheid van haar tweede leerjaar in de Sint-Vincentiusschool. “Ik beleefde er een mooie en boeiende tijd, de mooiste van mijn leven”, vertelt Marleen. “Ik koos voor het onderwijs uit idealisme. Als chiroleidster streefde ik naar een ideale wereld. Die krachtige waarden en normen heb ik ook aan de leerlingen trachten mee te geven.”
Marleen (61) werd geboren in Zillebeke op 26 november 1960, volgde het lager in de plaatselijke dorpsschool en ging daarna naar het Lyceum in Ieper. Ze haalde het diploma onderwijzeres aan de Normaalschool op de Garenmarkt in Brugge. “Na één jaar in de tweede graad in Hollebeke begon ik in 1981 als 20-jarige in de Sint-Vincentiusschool in Zillebeke”, vertelt Marleen. “Ik mocht aan de slag in de school waar ik als kind zelf had school gelopen en al mijn stages had gedaan in graadklassen. De eerste graadklas werd voor het eerst ontdubbeld. Juf Suzanne koos voor het tweede leerjaar en ik kreeg de eersteklassers. Dat was de klas van onder andere Joke Pype die in 1975 was geboren.”
Marleen trouwde in 1984 met Philippe Coudron die gedurende 37 jaar les gaf aan de Tuinbouwschool in Kortrijk. “Er was de tijd van trouwen en kindjes krijgen. Nele (34) werd ook onderwijzeres, staat eveneens in de Sint-Vincentiusschool en is momenteel in zwangerschapsverlof, Lander (31) is tuin- en landschapsarchitect en Willem (29) werkt als burgerlijk ingenieur bij de firma Valcke. Intussen zijn er ook al vijf kleinkinderen”, vervolgt Marleen.
Mama-juf of juf-mama
“De beginjaren als onderwijzeres waren ook de tijd van met drie kinderen naar school gaan en ondertussen les geven, de tijd dat onze kinderen bij de collega’s zaten en hun kinderen bij mij, de tijd dat neefjes en nichtjes in mijn klas zaten, een boeiende tijd en niet altijd evident! Het was de tijd dat onze kinderen in mijn klas zaten en mama-juf of juf-mama hadden. Ik heb het allemaal overleefd, want ik was toen in de fleur van mijn leven. Er was de tijd dat onze kinderen naar het middelbaar gingen en wij weer meer vrijheid kregen, de tijd dat ze verder studeerden en wij onze horizon verbreedden, dat ze uitvlogen en een diploma behaalden. Momenten om trots op te zijn.”
Ik zou zo weer kiezen voor een job in het onderwijs
“Ik blik terug op een prachtige carrière met schitterende herinneringen aan kinderen, ouders en collega’s”, vervolgt Marleen. “Veel zaken zal ik missen. Het dagdagelijkse klasgebeuren en het gewoon lesgeven, de praatrondes, kinderen leesplezier zien krijgen, zingen, partnerdictees, tutorlezen, het inoefenen van de tafels, de vieringen, de klasuitstappen naar Hoeve Siam, Hill 60, de Verdronken Weiden, langs Zillebeekse wegen en velden wandelen, het bijwonen van schapen scheren, opvoeden en voorlezen, zien groeien en loslaten. Ik zal ook de gewone babbels in het leraarslokaal of op de speelplaats over problemen en moeilijk gedrag met de collega’s missen, maar ook de persoonlijke, leuke of ernstige babbels over het leven. Lief en leed kunnen delen. Ik hield ook van de toneeltjes, de schoolfeesten, het voorleesfeest in samenwerking met het Davidsfonds, het warmste café, de oudercontacten en rapportbesprekingen, de rake opmerkingen en de knuffels van de kids, de uitspraken ‘is het al tijd?’ of ‘ik wil niet naar huis’ en ’t is hier leuk in de klas’, de werksfeer en de drukte, maar evenzeer de stilte in de klas, toetsen geven en verbeteren en punten ingeven. Het waren allemaal zalige momenten.”
Lange vakantie
“Nu breekt een nieuwe tijd aan en nee, ik wil en zal niet in een zwart gat vallen. Ik hoop vooral gezond te blijven. Wat ik allemaal zal doen? Wandelen, fietsen en fotograferen in de natuur, samenzijn en genieten met de (klein)kinderen en familie of vrienden. Samenzijn en een handje toesteken bij mijn ouders die nog allebei gezond en wel in hun huis wonen, ze zijn 94 en 87 jaar. Ik weet het, ik ben een gelukzak. Opruimen, behangen, schilderen, een kamer inrichten voor de kleinkinderen om te genieten, te spelen en schooltje te spelen. Tijd voor het verenigingsleven, vrijwilligerswerk, naaien, kalligrafie en fotoboeken maken. En als het kan enkele mooie reizen maken. Ik heb de wereld niet veranderd, maar als het kon, zou ik zo weer kiezen voor een job in het onderwijs. Het is het mooiste wat er bestaat”, besluit Marleen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
