De Taalkoffer moet Vlaamse vakantieregeling volgen, als enige school in Wallonië, maar leerlingen trekken daarvoor niet massaal weg

Directeur Klaas Bruneel. © CLL
Christophe Lefebvre
Christophe Lefebvre Medewerker KW

Het schooljaar loopt op zijn einde en alle onderwijsinstellingen kijken reeds vooruit naar september. Voor De Taalkoffer in Komen wordt het jaar 2022-2023 alvast eentje voor de geschiedenisboeken. Als enige instelling in de gemeente zullen ze andere vakantieplanningen hanteren. “We hadden het ook graag anders gezien,maar onze focus blijft op het kwalitatieve liggen”, zucht directeur Klaas Bruneel (37).

De Waalse regering besloot om de vakantieplanning, die reeds jaar en dag ongewijzigd bleef, onder handen te pakken. Zo wordt de grote vakantie met twee weken ingekort, worden de krokus- en herfstvakantie met een week uitgebreid en verschuift de paasvakantie met een maand. De beleidsmakers willen zich hiermee gaan afstemmen op het Franse model, waar maximaal 8 weken onderwijs worden opgevolgd met twee weken rust. De Vlaamse regering volgde deze redenering niet en besloot vast te houden aan de standaard regeling die reeds in voege was.

De Taalkoffer, de Nederlandstalige basisschool van Komen-Waasten, komt hierdoor in een erg unieke situatie terecht. Een situatie die voor de ouders de nodige kopzorgen met zich meebrengt en de directie stimuleert creatieve oplossingen te gaan zoeken. “Als school hangen wij af van het Vlaamse Gemeenschapsonderwijs, ongeacht het feit dat we in Wallonië gesitueerd zijn”, verklaart Klaas. “Samengevat komt het erop neer dat wij de Vlaamse vakantieregeling volgen, terwijl alle andere onderwijsinstellingen de Waalse regeling volgen. Het gros van onze 136 leerlingen is afkomstig uit Komen-Waasten en veel onder hen hebben broers of zussen in andere scholen. Dat brengt met zich mee dat ze plots op andere tijdstippen vakanties hebben, wat ook voor moeilijke situaties binnen gezinnen kan zorgen.”

Geen leegloop

De school vreesde even dat de nieuwe regeling voor een leegloop zou gaan zorgen, al bleef dat effect uit. Toch moest er buiten de gemeentegrenzen worden gekeken voor oplossingen. “Uiteindelijk gaven slechts twee ouders te kennen dat ze hun kinderen volgend jaar naar een andere school zouden sturen”, pikt Klaas in. “Een dame is bijvoorbeeld zelf leerkracht in het Franstalig onderwijs en zou op die manier geen vakantie met haar kind kunnen nemen. Het gros van de ouders blijft echter vasthouden aan De Taalkoffer omdat ze weten dat we kwalitatief onderwijs aanbieden en hun kinderen wegwijs maken in meerdere talen. We hebben nu contact opgenomen met naschoolse opvang en de vakantiediensten van Wervik om te kijken of onze leerlingen daar terecht kunnen.”

Een situatie à la Belge dus, wat de directeur graag anders had gezien. “We waren vragende partij om als testschool te functioneren, een school die bijvoorbeeld enkele uitzonderingen kon krijgen”, klinkt het. “Helaas vingen we bot bij de overheid al had de Waalse regeling voor ons wel enkele voordelen. Kinderen krijgen hier les in het Nederlands, wat hen heel wat meerwaarde zal bieden eenmaal ze het professionele leven betreden. Zo zijn ze vaak al perfect tweetalig wanneer ze hier vertrekken, een absolute plus voor later. Een grote vakantie van twee maanden is dan niet echt optimaal te noemen, want thuis spreken ze allemaal Frans. Het Nederlands durft dan al eens slijten in die tijd. We hebben natuurlijk geen glazen bol en kunnen niet in de toekomst kijken. Blijft die regeling zo of gaan de regeringen bijsturen? Het zijn zaken waar wij geen grip op hebben en focussen ons dan ook op de leerlingen.”

Ook tijdens de lockdowns was De Taalkoffer een voorbeeld van de vaak absurde regels die werden opgesteld. Zo mochten de Franstalige scholen geen warme maaltijden aanbieden, terwijl dat in het Nederlandstalig onderwijs geen probleem was. De situatie zorgde voor heel wat frustratie bij de ouders, die de verschillen hekelden.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier