Marieke Stubbe, schooldirecteur van Vrije Basisschool De Droomvlieger in Veurne en De Vliegerboom in Bulskamp blikt in haar dagboek terug op een bewogen periode in haar carrière die ze nooit zal vergeten.
“Wat herinner ik me de dag van 2 maart nog als gisteren…” schrijft Marieke Stubbe, schooldirecteur van Vrije Basisschool De Droomvlieger in Veurne en De Vliegerboom in Bulskamp. “In een onderwijsnieuwsbrief werd ons meegedeeld: ‘De scholen hoeven niet te sluiten. Volg de richtlijnen: handen wassen met water en zeep, afstand bewaren, mondmaskers zijn niet nodig… Alleen waakzaamheid is geboden.’ De beelden van Italië en Spanje geven mij echter een beklemmend gevoel. Dit is niet meer veraf. Maar we blijven verder gaan, zolang er geen maatregelen opgelegd worden.”
“In de komende dagen moeten we strenger zijn, waakzamer zijn voor symptomen. De nieuwsbrieven veranderen dag na dag. Je voelt het komen, dit is niet meer normaal. De Nationale Veiligheidsraad van 12 maart is zeer duidelijk: alle scholen worden vanaf maandag gesloten. Dit is ongezien, dit hebben we nog nooit meegemaakt. Er komt heel wat op ons af: ouders en leerkrachten verwittigen, noodopvang organiseren… Alle leerkrachten zullen zeker hun beste beentje voorzetten. Er zijn al een heleboel ideeën, die iedereen spontaan deelt.”
“Als mama van twee puberzonen hou ik mijn kinderen vrijdag al thuis. We volgen de actualiteit op de voet en voelen: dit is niet goed. Zelf vertrek ik met (een zeer) bang hartje naar school. En inderdaad, het zal nooit meer hetzelfde zijn. Het is alsof je, zodra je de veilige bubbel van je huis en gezin verlaat, in ‘oorlogsgebied’ terechtkomt. Hier en daar verneem je van vrienden dat ze iemand kennen die ‘het’ heeft. Dan komt het toch genadeloos dichtbij. Ik mag er niet aan denken… Maar dat geldt voor iedereen…”
“Leerkrachten vragen spontaan hoe ze deze situatie het best aanpakken. Iedereen komt met voorstellen. Ik laat iedereen zijn eigen systeem kiezen. Sommige mensen zien het zitten om zo te werken, andere zien er tegenop. Tot aan de paasvakantie hebben we alles meteen afgelast. We geven online werk mee, zodat kinderen verder kunnen. We voelen samen aan dat dit nog zal doorlopen na de paasvakantie. Leerkrachten kunnen geen herhalingsleerstof blijven geven. En ja, de Veiligheidsraad beslist: de scholen blijven gesloten. Nu mag er nieuwe leerstof gegeven worden via allerlei vormen van ICT. De meeste leerkrachten anticipeerden al tijdens hun ‘#blijfinjekot- vakantie’ en maakten lessen online. De paasvakantie was zeker en vast een werkvakantie. Zonder morren, zonder gedoe.”
Marieke is diep geraakt door wat er op sociale media circuleert. “Het gaat het er soms hard aan toe. Hoe men daar leerkrachten durft af te schilderen! Soms heb ik zin om te reageren. Andere keren denk ik: ‘whatever’ of ‘foert… Maar al te goed besef ik dat de werkkracht en geestdrift van mijn team me recht blijft houden. Ik ben trots. Wat ook helpt als troost zijn Whatsapp en Messenger: om te bellen met vrienden terwijl je ze ziet, om te berichten ‘oe ist’ en om na lange spannende dagen ‘s avonds de ziel uit je lijf te lachen met hilarische moppen… ‘s Avonds schrijf ik ook kaartjes: ik vond er nog heel wat uit de oude doos en stuur er naar de mensen die ik mis, of die dat gewoon verdienen.”
“Na de paasvakantie wordt er online lesgegeven en in noodopvang voorzien. De leerkrachten laten hun leerlingen niet los en omgekeerd. We vinden tekeningen in de bus, leerlingen geven wafeltjes af, kinderen tellen knuffelberen in de buurt, klassen chatten samen… We missen het gewone schoolleven. De samenwerking met de begeleidsters van de gemeentelijke kinderopvang is schitterend. Samen met de leerkrachten zorgen zij ervoor dat de ‘schoolbubbels’ kunnen bewaard blijven. Iedereen tilt zijn ICT-skills naar een hoger level. We kunnen niet anders.”
“De veiligheidsraad van 24 april geeft aan dat we wat mogen versoepelen. Vrijdag 15 mei wordt D-DAY. We zijn aan het organiseren. Leerkrachten willen weer les geven, kinderen willen weer naar school komen. Maar dit alles op een veilige en verantwoorde manier. Enkel dat is zeker. Dit verdient de hoogste prioriteit, meer dan ooit. En daar gaan we voor!”
Dagboek van een leerkracht
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier