Ondernemer en snookerkampioen Marc Vandenbussche: “Een leven zonder snooker kan ik me niet voorstellen”

Redactie KW

Al meer dan veertig jaar is Fons Roets (FRO) schrijvend actief in de regionale sportwereld. Als sportliefhebber pur sang leerde hij honderden mensen en hun verhaal kennen. Iedere week duikt hij in de archiefdoos vol herinneringen en anekdotes.

De naam Marc Vandenbussche doet jou misschien direct aan de burgemeester van Koksijde denken, wij denken eerder aan de nieuwe Belgische snookerkampioen bij de veteranen +60. Onze Marc Vandenbussche woont in Middelkerke. Hij is de uitbater van restaurant-tearoom Paradiso en van Snooker Serena.

Marc werd geboren in Oostende op 20 oktober 1957, als oudste zoon van Paula Sanders en Herman Vandenbussche. Broer Johan is tien jaar jonger, zus Anja vijftien jaar. Toen Marc drie jaar was, openden zijn ouders een papierhandel in Westende, die later omgevormd werd tot tearoom. Na de lagere school in Westende ging Marc naar de hotelschool STIO in Oostende. Hij schakelde na het lager middelbaar over naar leercontract, en was tien jaar hulpkok in restaurant Jan Turpin in Nieuwpoort. Ondertussen had hij ook zijn legerdienst vervuld. Hij werkte nog een jaar in restaurant Groenweelde, en toen hij vijfentwintig was begon hij in Middelkerke een eigen zaak: restaurant-frituur Riviera, in de Leopoldlaan 120, naast dancing De Vips.

In 1981 trouwde Marc met Monique Corveleyn en werd vader van drie kinderen: Heidi, Bart en Kathy. Kathy schonk Marc drie kleinkinderen: Vince, Andres en Tilly. Samen met ‘tante Anja’ nam ze deel aan pooltoernooien en ook de kleinzoontjes weten al hoe ze overweg moeten met een biljartkeu.

Marc heeft gevoetbald bij Davo Westende, heeft gekoerst bij de nieuwelingen en de juniores, én hij heeft de avondmarkten gedaan, met speciale lijm, samen met zijn broer Johan.

Spectaculaire groei

“In 1983 was er veel belangstelling voor de snookersport”, vertelt hij. “Als grote fan van poolbiljarten en snooker wilde ik de trein niet missen. In een oud depot van Brouwerij Vanhoutte, duizend vierkante meter groot, begonnen we met Snooker Serena.”

“Eerst stonden er maar vier tafels, maar de club groeide spectaculair, naar meer dan 500 leden, en uiteindelijk kwamen er dertien snookertafels, acht pooltafels en twee caramboletafels. Heel de zaak werd vernieuwd. We hadden 54 leden die in competitie speelden, in BBSA West-Vlaanderen. Tot 1993 draaide de club op volle toeren, met grote toernooien en bekende winnaars, onder wie Mario Lannoye, Leo Taelman en Tom Atkins. Taverne Noordzee en Taverne Ter Cuere waren eerder open, maar die bestaan al lang niet meer. Nu zijn we de oudste snookerclub in België. Eind 1983 al kregen we bezoek van de jonge Stephen Hendry en van Steve Davis. Al onze spelers én de scheidsrechters traden aan in kostuum, met handschoenen. Wij hebben Steve Davis met onze bus naar Zaventem gebracht! Het waren de hoogdagen van de snooker in Middelkerke, en met Serena sponsorden we ook voetbalclub Gold Star Middelkerke.”

In Snooker Serena heeft Marcs zus Anja vanaf haar twaalfde de basis gelegd voor haar succesvolle pool- en snookercarrière. “Ze won meer dan honderd rankingtoernooien, twintig nationale pooltitels en vier nationale snookertitels”, vertelt Marc fier. “Ze pakte ook drie Europese titels, en samen namen we in 1992 deel aan de World Snooker Doubles in Birmingham.”

“Anja speelde en won nog pooltoernooien toen ze al vijf maanden in verwachting was van een tweeling. Toen de kinderen groot genoeg waren, kwam ze weer snookeren. In 2021 hernam ze zelfs de intensieve trainingen op maandag, en in februari van dit jaar haalde ze nog de kwartfinales van het WK in Sheffield. Deze maand neemt ze deel aan het EK snooker in Albanië.”

In 1994 moest de Serena verhuizen. De nieuwe zaal, een oude cinema tussen de Duinenweg en de Cyriel De Grootelaan, was nog niet klaar en Marc opende in huis ‘De Waterbedden’ in Raversijde een snookerzaal met twee tafels. In 1996 was de New Serena klaar, met vier snookertafels en vier pooltafels.

“Er staan nog acht snookertafels veilig opgeborgen tot ik weer plaats vind om ze uit zetten. Onze club blijft draaien. We zijn nog altijd actief in competitie, met acht ploegen. Onze oudste speler, Roger Daenekint, is 82 en trekt nog altijd goed zijn plan.”

Eindelijk die titel

“Ikzelf ben nooit gestopt met biljarten en deelnemen aan toernooien in heel België. In de categorie +40 heb ik ooit alle toernooien in één seizoen gewonnen. Het enige wat niet lukte, was de nationale titel binnenrijven. Ik verloor altijd – ook in de categorie +50 – tegen de Antwerpenaar André Sleghers. Maar dit jaar heb ik eindelijk de hoofdvogel afgeschoten.”

“Ik nam deel aan vier rankingtoernooien. Twee toernooien werden afgelast en ik was geplaatst voor het BK in Lochristi. De week voor het BK heb ik mijn restaurant gesloten om mij voor te bereiden. Iedere dag heb ik in de Serena getraind als een zot, soms zeven, acht, negen uur per dag, om klaar te zijn voor Lochristi. In de poules won ik mijn drie wedstrijden, in de kwartfinale versloeg ik de Waal Patrice Dierck met 3-1, in de halve finale de Gentenaar William Baele met 3-0. In de finale speelden de Gentenaar André Boeckmans en ik allebei om niet te verliezen. Geen hoge breaks, maar scoren als het kon en verdedigen als het moest. Uiteindelijk won ik met 3-1.”

Uitbreiden

“Ik zou graag nog enkele titels pakken in de categorie +60, en als het kan nog één bij de +70. Ik droom er ook al jaren van om de Serena uit te breiden. Boven de zaal is er een verdieping waar plaats is voor vier snookertafels en vier pooltafels. Maar ik ben nog niet tot een akkoord gekomen met de eigenaar, en het is niet eenvoudig om elders een grotere zaal te vinden. Nu, we blijven zoeken – en we blijven snookeren. Ik kan me voorlopig geen ander leven voorstellen.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier