Ondanks petitie moet haan weg uit sociale Groene Wijk in Assebroek

Marguerite Lessire mag geen haantje meer houden in de sociale Groene Wijk. © Davy Coghe
Stefan Vankerkhoven

Met pijn in het hart moest Marguerite Lessire (83) haar levensgezel – een haantje – afstaan. Buren in de Groene Wijk in Assebroek stoorden zich aan de aanwezigheid van dit diertje in deze sociale woonwijk.

“Ik ken de wetgeving en de regels die de Brugse Maatschappij voor Huisvesting oplegt: als je een haan hebt en de buren zijn niet akkoord, dan moet je die weg doen. Zo staat het in het contract, ik leg er mij noodgedwongen bij neer”, zegt Marguerite Lessire.

Dierenbescherming

Deze hoogbejaarde vrouw is afkomstig uit de Waalse provincie Namen en was tot aan haar pensioen de voorzitter van de West-Vlaamse Dierenbescherming.

Marguerite, die haar man enkele jaren geleden verloor, woont al een kwarteeuw in de Groene Wijk, waar de Brugse Maatschappij voor Huisvesting een dertigtal sociale woningen bouwde. Eerder dit jaar moest zij al afscheid nemen van haar twee kippen, want die zorgden volgens de buren voor geurhinder.

“Ik begrijp dat, als de zon op hun kaka in de tuin schijnt, kan dit inderdaad wat stinken. Maar na het weghalen van mijn kippen, bracht een kippenboer mij als troost een schattig kuikentje. Pas na enkele weken werd mij duidelijk dat het om een haantje ging.”

“Het was een lief diertje, dat zich liet strelen en telkens als ik hem riep naar mij toe kwam. Elke avond om 19 uur liet ik hem eventjes zingen in de tuin en stak hem nadien binnen in een kooi die ik afdekte. Bijgevolg wist de haan niet wanneer de zon opkwam en kraaide hij nooit de buren vroegtijdig in de zomer wakker. Pas om 8 uur liet ik hem opnieuw buiten om drie coupletjes te zingen, nadat ik mijn hond en zwerfkatten eten gegeven heb. Van nachtlawaai was dus geen sprake.”

“Voor alle zekerheid liet ik een petitie, in het Nederlands, rondgaan in de buurt. Ik ben van deur tot deur geweest om te bellen en te vragen of ik mijn haan mocht houden. Bijna niemand tekende bezwaar aan tegen mijn huisdier. Sommige kinderen mopperden wel tegen hun ouders: je gaat die petitie toch niet tekenen, want dan kunnen we niet uitslapen. Maar ik was er gerust in en dank mijn buren voor hun steun. Maar achter mijn rug hebben vier mensen gebeld naar de Brugse Maatschappij voor Huisvesting, omdat ze zich stoorden aan mijn haan. Bijgevolg moest hij weg.”

“Het doet mij pijn in mijn hart. Ik put enkel troost in het feit dat mijn haantje opnieuw bij de kippenboer op den buiten is. Die heeft 200 kippen, er kon nog een haantje bij. Bijgevolg is mijn haantje niet gedood”, zucht Marguerite Lessire.

Franky Demon, de voorzitter van de Brugse Maatschappij voor Huisvesting, stelt: “BMH is één van de meest diervriendelijke sociale huisvestigingsmaatschappijen, omdat wij beseffen hoe belangrijk huisdieren zijn voor vele alleenstaanden. Huisdieren zijn toegelaten, maar we hebben een charter moeten opstellen omdat sommige mensen zelfs giftige slangen hielden in hun sociale woning. Voor hanen gelden voorwaarden: als er klachten van buren zijn wegens overlast, dan moeten ze weg. Dat wist de bewoonster en ze heeft er vrede mee genomen, nadat er meerdere klachten binnen kwamen.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier