Omar worstelt met trauma na reddingspoging: “Ik twijfelde niet en sprong hem achterna”

Omar Abad uit Menen dook begin oktober een bestuurder achterna die met moedwillig met z'n wagen in de Leie was gereden. © CLL
Christophe Lefebvre
Christophe Lefebvre Medewerker KW

Hoe reageer je wanneer je iemand in nood ziet? En wat doe je wanneer het gevaar je ook zelf in de ogen kijkt? Omar Abad (29) werd recent voor die keiharde vragen gezet en reageerde zonder ook maar één moment te aarzelen. Hij sprong achter een auto die in de Leie was gereden, in een ultieme poging om de bestuurder te redden. Een heldendaad, in de puurste zin van het woord.

“Ik wilde eigenlijk helemaal niet de held uithangen. Maar de situatie overviel ons gewoon. Ik kon niet toekijken. Ik moest iets doen” De 29-jarige Menenaar met Marokkaanse roots herinnert zich 6 oktober nog bijzonder goed, tot op de seconde bijna. “Samen met Laetitia (Vandelannoote, een meisje in een rolstoel die Omar assisteert, red.) was ik die dag aan het wandelen langs de Leie. Het weer was niet zo heel erg slecht en we besloten er samen met de hond op uit te trekken. Een traject dat we wel meermaals afleggen om even rust te zoeken.”

Plots hoorden Omar en Laetitia een dof geluid. “Een auto reed zonder af te remmen de Leie in. Het leek een scene uit een actiefilm”, beschrijft Omar het gebeuren. “Verschillende mensen die er ook aan het wandelen waren, keken verbouwereerd toe en iedereen was als het ware bevroren van de schrik. Ik weet nog altijd niet goed hoe of waarom maar in een reflex trok ik mijn kleren uit en sprong ik in het water, de auto achterna. De wagen kwam door de snelheid ver over de helft van de breedte van de Leie in het water terecht. Het leek een oneindige afstand die ik moest overbruggen. Ik zag de chauffeur nog achter het stuur zitten, maar het voertuig zonk snel. Erg snel.”

Verontschuldigingen

Later zou blijken dat het om een wanhoopsdaad ging, iets wat Omar op dat ogenblik nog niet wist. “Toen ik bij het voertuig aankwam, probeerde ik met al mijn kracht de deuren te openen maar dat bleek onmogelijk”, gaat hij verder. “Ik klopte op de ramen, beukte tegen het koetswerk en bleef maar roepen in de hoop dat de bestuurder zou reageren. Minuten gingen voorbij, maar het leek wel alsof ik uren in het water lag. Toen de eerste hulpverleners ter plaatse kwamen was de auto al volledig gezonken, ik voelde me compleet machteloos.” Pas dan hoort Omar de stemmen van de hulpverleners. “Ze schreeuwden me toe onmiddellijk uit het water te komen, om mezelf in veiligheid te brengen. Duikers van de brandweer namen de reddingspoging over. Ik stond op het droge toe te kijken toen het begon door te dringen: ik had daar, in de Leie in Menen, zonet iemand zien sterven.”

Ik zag de chauffeur nog achter het stuur zitten, maar het voertuig zonk snel. Erg snel… – Omar Abad

Na een controle in het ziekenhuis bleek dat Omar – op een longontsteking na – het voorval lichamelijk relatief goed had doorstaan. “Toen ik in het water zat, raasde de adrenaline door mijn lijf“, klinkt het. “Pas toen ik terug op de oever stond begon mijn lichaam af te koelen en te verkrampen. Ik sukkel nu nog steeds met mijn schouder maar het is vooral de mentale impact die zwaar doorweegt. Elke avond, wanneer ik ga slapen, zie ik het gezicht van die persoon nog voor me. Ik stel mezelf ook de vraag of ik voor die man wel genoeg heb gedaan? Kon ik niet harder aan de deuren hebben getrokken of luider hebben geroepen? Heb ik alles op alles gegeven om die man te redden? Ik neem medicatie om wat te kalmeren, maar ik heb de grootste moeite om dit hoofdstuk af te sluiten. Mocht ik misschien nog even kunnen praten met de duikers die ter plaatse zijn gekomen, dan zou ik alles wat beter kunnen plaatsen. Ik voel me nog steeds zo verantwoordelijk dat ik een bericht van verontschuldigingen heb geschreven op die man zijn Facebookprofiel.”

Heldendaad

Frank Maertens, zonecommandant bij hulpverleningszone Fluvia, is op de hoogte van Omars bijzondere actie. “Wat die man heeft gedaan, is zonder twijfel een heldendaad”, klinkt het. “Wie zonder aarzelen in de bres springt voor iemand in nood, verdient deze titel. Onze mensen hebben Omar inderdaad bevolen uit het water te maken, om te vermijden dat er nog meer slachtoffers zouden vallen. Een zinkend voertuig vormt immers een gigantisch gevaar voor iedereen in de buurt. Desalniettemin mag Omars reddingspoging niet zomaar vergeten worden. We willen hem dan ook graag persoonlijk spreken, samen met de leden van ons duikteam.”

Ook Meens burgemeester Eddy Lust (Open VLD) is onder de indruk van de heroïsche actie. “Ik heb ondertussen het genoegen gehad tot twee keer toe met deze Menenaar te kunnen praten”, zegt hij. “Wat Omar heeft gedaan, is buitengewoon en bewonderenswaardig. Hij mag zich binnenkort aan uitnodiging verwachten, uiteraard zal hij voor zijn daden gehuldigd worden op het stadhuis.”