Eerst corona, straks de Brexit: Olivia (5) zag ‘grandpa’en ‘grandma’ voor het laatst in februari

Gwendoline Dierickx Visschers en haar dochtertje Olivia.©Frank Meurisse Frank Meurisse
Gwendoline Dierickx Visschers en haar dochtertje Olivia.©Frank Meurisse Frank Meurisse
Laurens Kindt

Door de coronacrisis slaagden Gwendoline Dierickx Visschers (34) en haar dochtertje Olivia (5) er de voorbije maanden niet in om de oversteek naar het Verenigd Koninkrijk te maken, waar de ouders van Olivia’s vader wonen. De nakende Brexit en een nieuwe variant van het coronavirus duwen die droom nu nog verder weg. “Olivia’s grandma zegt altijd ‘I’m crying my eyes out’ als ze een foto krijgt.”

Gwendoline Dierickx Visschers woont met haar dochtertje Olivia in Izegem. De vader van het meisje is een Brit die momenteel in Duitsland woont. Drie jaar geleden gingen hij en Gwendoline uit elkaar. Sindsdien pendelt het meisje tussen Izegem en het Verenigd Koninkrijk. Om haar papa te zien, maar zeker ook om grandpa Chris en grandma Norma te bezoeken in de buurt van de Britse havenstad Portsmouth. De laatste keer dat dit lukte, is al geleden van de krokusvakantie eind februari.

“Er is een enorm gemis aan de andere kant van de Noordzee”, zegt Gwendoline. “ Grandma zegt dat ze veel moet wenen en heel veel aan ons denkt. We horen elkaar wel dagelijks, via Whatsapp. Ik stuur ook elke dag een fotootje van Olivia door. En we sturen elkaar heel veel pakketjes. Ik denk dat we er deze maand al tien gekregen hebben.” ( lacht )

Dat ze hun kleindochter nu al bijna een jaar niet gezien hebben, hakt er bij de Britse grootouders diep in. “Als ze een pakketje van ons krijgt, zegt grandma altijd ‘ I’m crying my eyes out ’. Als ze een foto ziet van Olivia bij mijn vader of moeder heeft ze het ook altijd moeilijk. ‘Zij kunnen haar wel zien opgroeien en wij moeten het stellen met een foto’, zegt ze dan. Er is heel veel verdriet”, vertelt Gwendoline.

Geen risico

Nu het Britse vasteland nog moeilijker te bereiken is – door de ontdekking van een gemuteerde en nog besmettelijkere variant van het coronavirus en de daaropvolgende sluiting van de grenzen en de nakende Brexit – ziet het er niet goed uit voor het contact tussen Olivia en haar grootouders aan vaders kant.

“Ze zijn heel bang momenteel. De angst voor het virus zit er echt wel in. Dat zal ook wel te maken hebben met de onheilsberichten in de Britse pers, maar ze zijn niet op hun gemak. Ze blijven binnen, beperken zich tot hun eigen bubbel. Eigenlijk zijn ze veel strikter dan hier in België, maar toch zou ik Olivia momenteel niet naar daar sturen, mocht dat mogen. In de eerste plaats voor haar grootouders zelf. Je mag geen risico nemen. Ik mag niet denken aan het idee dat Olivia hen zou kunnen besmetten. Het zijn tenslotte ook al mensen op zekere leeftijd. Maar ook voor Olivia zelf zou het geen goed idee zijn om nu te gaan. Als je terugkomt, moet je twee weken in quarantaine. Dat gaat niet met een kind van vijf jaar oud”, klinkt het.

Leven op hoop

Wanneer grandpa Chris en grandma Norma hun kleine oogappel dan wel weer op schoot zullen kunnen nemen, is helaas koffiedik kijken. “We zullen vooral moeten afwachten wat de Brexit zal geven”, voorspelt Gwendoline.

“Tot nu toe konden we met ons internationaal paspoort de oversteek maken, maar dat is onzeker. Zullen we een visum nodig hebben? Ik heb alle papieren klaar om Olivia ook het Brits staatsburgerschap te geven, maar ik houd die boot voorlopig nog even af. Daar heb ik de toestemming van haar papa voor nodig en het contact tussen ons is voorlopig beperkt. Maar we gaan er alles aan doen om midden januari de oversteek te kunnen maken. Die hoop hebben we en die delen we met grandpa en grandma . Vroeger proberen te gaan, heeft toch geen zin en bovendien heb ik als uitbaatster van een kaaswinkel voorlopig meer dan de handen vol. Gelukkig, want ook dat heeft er door corona even niet goed uitgezien”, besluit Gwendoline.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier