Okan-studente Alexandra (17) leert Nederlands in bijzondere tijden: “Coronanieuws volgen om woordenschat bij te spijkeren”

Alexandra Vaso is nog maar acht maanden in ons land, maar spreekt al vlot onze taal. © Davy Coghe
Olivier Neese
Olivier Neese Editieredacteur Brugsch Handelsblad Brugge - Torhout

“Herinner je toen de Titanic zonk en de band bleef spelen? Wij zijn de band.” Het is het slot van een pakkend en intussen veelvuldig bekeken filmpje op sociale media waarin de 17-jarige Alexandra Vaso haar gevoel omschrijft bij de heersende coronacrisis. Bijzonder, zeker als je weet dat de OKAN-studente nog maar acht maanden in ons land verblijft én onze taal spreekt.

Acht maanden geleden, één dag voor de start van het schooljaar, landden Alexandra Vaso en haar vader in België. “Na de crisis in Albanië was er te weinig werk voor mijn vader, die timmerman is”, vertelt ze in vlot en goed verstaanbaar Nederlands. “Mijn moeder was er dan wel lerares aardrijkskunde en geschiedenis, toch hadden we het moeilijk om de rekeningen te betalen. Tijdens een familiebezoek vond mijn vader hier werk, in zijn stiel dan nog. Het leek hem verstandig dat ik mee verhuisde. Onderwijs is voor ons de sleutel om later succes te hebben. In Albanië kunnen enkel de rijken goed onderwijs volgen. Hier krijg ik meer kansen om te doen wat ik wil, hier voel ik me goed.”

“Intussen is ook mijn moeder naar hier gekomen. Hier lesgeven lukt nog niet voor haar. Zij leert nu, net als ik, eerst de taal. Dat doet ze onder meer door dit interview heel nauwgezet te volgen. (lacht) Eerlijk: in het begin was het hier niet makkelijk, want de taal is wel moeilijk. Ik spreek ook Frans en Engels, maar Nederlands is toch nog iets helemaal anders. De lange woorden en de sch-klank – zoals in het woord ‘verschillende’ – zijn moeilijk om uit te spreken. Maar als we straks de taal helemaal onder de knie hebben, zullen we onze buurvrouw en de andere mensen nog beter verstaan.”

Als nieuwkomer volg je onthaalonderwijs voor anderstalige kinderen. Hoe ziet het leven van een OKAN-studente er nu uit?

“Van alle leerkrachten krijgen we online les. Dat we elkaar niet in het echt zien, maakt het een beetje moeilijker. Dat filmpje dat op internet staat, was een van de lockdown-opdrachten voor de les spreken. Toegegeven, niet alle oefeningen doe ik tijdig, maar dat is omdat sommige té simpel zijn. Eerst begin ik met de moeilijkste, de makkelijke spaar ik voor het laatst.”

Wat mis je op dit moment het meest?

“Mijn vrienden. Ik dacht dat het moeilijk zou zijn om hier vrienden te vinden, maar ik heb er te veel. Ik mis mijn groep. Volgens ons profiel – achtergrond, intelligentie, leersnelheid… werden we in verschillende groepen onderverdeeld. Ik werd bij de snelste leerlingen gestopt, die al heel wat achtergrond hebben. In onze groep van negen ben ik de enige die van Albanië komt.”

“Ik mis vooral mijn vrienden. Ik dacht dat het moeilijk zou zijn om er hier te vinden, maar ik heb er te veel”

Wat doe jij in de extra vrije tijd in deze coronatijden?

“Ik ga bijna elke dag wandelen, met mijn moeder of vader. Verder heb ik meer tijd om te schilderen of liedjes te schrijven. Op die manier wil ik mijn gevoelens uiten. Liedjes schrijven is voor mij de beste manier. Als een vriend of vriendin verjaart, schrijf ik een liedje voor hem of haar. Normaal schrijf ik in het Engels, Frans en Albanees, maar nu ben ik gestart aan mijn eerste nummer in het Nederlands. Die zing ik ook zelf. Nu wil ik piano leren om mijn nummers te spelen. Neen, voor mij is het niet lastig om binnen te moeten blijven.”

Volg je het nieuws rond de coronacrisis?

“Ja, want mijn moeder en ik kijken elke dag naar het nieuws, ook voor nieuwe woordenschat te leren. Veel jongeren volgen het nieuws op hun smartphones, maar ik vind dat je pas weet wat waar en niet waar is als je naar het televisienieuws kijkt. De situatie in Albanië, waar mijn broer woont, volgen we ook op. Daar moeten de mensen ook binnenblijven. Wel mogen ze een bepaalde tijd naar buiten. Eerst was het tot 13 uur, nu is het al verlengd tot 15.30 uur.”

Heb jij angst voor het virus?

“Neen. Het virus vind ik niet het grootste probleem. In de moderne wereld zijn mensen meer gestrest door het idee dat er iets ernstigs is dan door het probleem zelf.”

Hoe zie je de toekomst?

“Normaal moet je eerst een volledig OKAN-jaar doorlopen om door te stromen naar het regulier onderwijs. Omdat ik de eerste maanden al zo’n grote vooruitgang had gemaakt, kon ik sinds Nieuwjaar al enkele vakken – wiskunde, Nederlands en fysica – volgen in het vijfde middelbaar ASO. Dat gaat heel goed en na de krokusvakantie werden daar nog enkele vakken aan toegevoegd. Normaal zal ik vanaf volgend schooljaar starten in het vijfde jaar wetenschappen-wiskunde in het KA in het centrum van Brugge. Mijn droom is om architecte te worden. Al sinds kinds af teken ik gebouwen. Ik denk dat mijn toekomst hier beter zal zijn dan wanneer ik in Albanië was gebleven. Ik heb hoop.”

Wat is het eerste dat je zal doen als de crisis helemaal voorbij is?

“Frietjes gaan eten met mijn vrienden, iets wat we veel deden. Dat mis ik het meest.”

Alexandra Vaso

Alexandra Vaso is geboren op 19 mei 2003 in Albanië. Acht maanden geleden kwam ze met haar vader naar België. Met haar ouders Laoureta en Nikos woont ze nu in Brugge. Ze heeft nog een oudere broer, Christos (22), die nog in Albanië verblijft. Ze volgt onthaalonderwijs voor anderstalige kinderen (OKAN) aan het KTA in Brugge. Later wil ze architecte worden. Haar hobby’s zijn creatief uit de hoek komen, door onder meer te schilderen of muziek te schrijven.