De hele wereld is nog altijd in de ban van het coronavirus. En dus voelen ook uitgeweken West-Vlamingen in hun nieuwe thuisland de impact op hun leven en werk. Oe is ‘t elders? Met die vraag kijken we hoe zij het stellen, soms dichtbij, soms heel ver weg. Deze week zijn we op bezoek bij Liselotte Tinel die in volle tweede golf van Engeland naar Frankrijk verhuisde.
Vijftien jaar in Frankrijk, dik vier jaar in Engeland en sinds begin november terug in Frankrijk. Liselotte Tinel (41), opgegroeid in Lendelede en Sint-Eloois-Winkel, hopt graag heen en weer. “In York werkte ik als post-doctoraal onderzoeker aan de universiteit, vandaag ben ik aan de slag als assistent-professor aan het IMT-Lille-Douai. Aan die ingenieurschool doe ik onderzoek naar chemische reacties die onze lucht binnenshuis beïnvloeden. Absoluut relevant in deze tijden.” (lacht)
Haar jongste zoon Basil (15) verhuisde mee naar Frankrijk, de oudste Edgar (18) bleef in York om daar zijn middelbaar af te werken. “Het verschil in onderwijs voor hen beiden was in de eerste lockdown al gigantisch. De school van Basil stuurde gewoon taken door, maar er was amper controle of feedback van de leerkrachten. Hij heeft eigenlijk geen les gekregen van eind maart tot aan de zomervakantie”, vertelt Liselotte. “Edgars school was beter georganiseerd, met online klassen en feedback. Nu gaat hij één op de twee weken naar school, in kleine groepjes van 8 à 10 leerlingen. Basil loopt nu school in Douai, waar het eigenlijk vrij normaal lijkt te verlopen. Op de maskers na dan.”
Op het nippertje
Verhuizen in tijden van corona, het lijkt geen sinecure. “Geloof me, makkelijk is anders. Wij verhuisden eigenlijk midden in de tweede golf en de regels veranderden voortdurend”, vertelt ze. “Uiteindelijk ben ik de avond voor de Franse lockdown in mijn nieuwe huis geraakt en werd net voor het ingaan van de avondklok alles uitgeladen. Ik had dat allemaal wel iets meer relaxt willen doen.”
“Covid maakt nieuwe mensen leren kennen hier in de buurt er ook niet makkelijk op. Ik werk vooral van thuis, dus dan zie je niet veel mensen. Hetzelfde geldt voor Basil. Gelukkig lijken de cijfers de goede kant op te gaan in Frankrijk en zitten er versoepelingen aan te komen. Een lichtpunt aan het einde van de tunnel. De lockdown in Frankrijk valt me trouwens een stuk zwaarder dan die in het Verenigd Koninkrijk. Veel meer beklemmend. Voor elke verplaatsing heb je hier een attest nodig, je mag niet langer dan een uur van huis weg zijn en zelfs om te sporten moet je in een straal van 1 kilometer rond je huis blijven.”
“Ik vind de aanpak van de verschillende landen een duidelijke reflectie van de mentaliteit. Het toont aan hoe de balans tussen economie, zorg en wetenschap overal verschilt. In België vond ik het systeem van sociale bubbels aanvankelijk heel goed, maar ik moet toegeven dat op de hoogte blijven van jullie regels een stevige uitdaging was. Het voordeel van mijn drielandenperspectief is wel dat je zelf vooral inzicht verwerft. Gezond verstand gebruiken, hé.”
Kerst
“Ik hoop om Kerstmis te kunnen vieren met de hele familie, maar die kans is niet groot. Een avondje kerst weegt niet op tegen de gezondheid van ouders en familie. Waar ik wel erg op reken, is dat mijn oudste zoon toch even naar Frankrijk kan afreizen. Het was een immens lastige periode, voor ons allemaal. Weg van elkaar, heel veel aanpassingen. Even samen tot rust komen, zal ons zeker goed doen. Wat ik wens voor volgend jaar? Een heropleving van het sociale leven. Het is het enige waar ik kan aan denken.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier