Oe is ‘t elders? Hilde Cloet vanuit Costa Rica: “We wachten op buitenlandse toeristen”

De hele wereld is nog altijd in de ban van het coronavirus. En dus voelen ook uitgeweken West-Vlamingen in hun nieuwe thuisland de impact op hun leven en werk. Oe is ‘t elders? Met die vraag kijken we hoe zij het stellen, soms dichtbij, soms heel ver weg. Deze week zijn we op bezoek bij Hilde Cloet in het Costa Ricaanse resort Tango Mar.

Opgegroeid in Lichtervelde, heel even in Congo gewoond maar nu intussen al 19 jaar volbloed Costa Ricaanse. Hilde Cloet ruilde begin jaren 2000 West-Vlaanderen voor het Zuid-Amerikaanse land waar de zon zowat altijd schijnt. “Samen met mijn man Antoon Vancompernolle hadden wij in de jaren 90 een groothandel en twee winkels van doe-het-zelfartikelen, Clovan”, vertelt Hilde.

“Maar eigenlijk droomde ik van iets anders. In 1997 kochten we voor onze dochter Inge en haar toenmalige echtgenoot Tango Mar, een resort met aan de Golf van Nicoya, aan de Stille Oceaan. Zij zijn er drie jaar blijven wonen en keerden dan terug naar België. Maar ik ben gebleven en ben de zaak beginnen runnen. (lacht) In januari begin ik hier aan mijn 19de jaar.”

Haar man bleef wel actief in België en begon met succes AA-Tuincentrum, verwijzend naar de namen van de kleinkinderen Armani en Athena. “Drie jaar geleden hebben we de winkel en magazijnen in Loppem verkocht, maar het bloed kruipt bij Antoon waar het niet gaan kan. Nog altijd verkoopt hij samen met Inge heel mooie zuiderse planten – olijfbomen en palmbomen – en wijnvaten uit Zuid-Frankrijk.”

Vakantieparadijs

Hilde bouwde intussen Tango Mar uit tot een waar vakantieparadijs. “Het domein is zo’n 60 hectare groot, de lucht is er zuiver en we zitten in een van de 5 Blauwe Zones in de wereld. Tango Mar heeft 45 kamers, drie villa’s, een golfterrein, paarden, tennisvelden, zwembaden en een privéstrand. Bovendien is het hier altijd warm en zijn de Costa Ricanen o zo vriendelijk en gelukkig. Ik hou enorm van mijn job, nog altijd. Mijn personeel noemt mij ook liefkozend ‘mama’, dat doet wel iets met een mens. Neen, ik zou het voor geen geld van de wereld willen ruilen.”

Maar ook Hilde en Tango Mar ontsnapten niet aan de impact van corona. “Wij moesten één maand dicht, in april, en kregen sindsdien uitsluitend Costa Ricanen en enkele mensen van de Amerikaanse en Canadese ambassades over de vloer. De grenzen en dus ook de luchthavens naar ons land waren dicht, hé. Gelukkig komt daar nu wel wat verandering in en zijn er weer een aantal vliegtuigmaatschappijen die op Costa Rica vliegen.”

2020 snel vergeten

“Natuurlijk zijn de inkomsten veel minder, wij leven immers van het toerisme”, zegt Hilde. “Maar ik probeer positief te blijven. In deze kalme periode hebben we veel onderhoudswerken kunnen doen, iets wat normaal een beetje blijft liggen. En ik heb gelukkig ook het grootste deel van mijn personeel aan het werk kunnen houden. Dat is voor mij enorm belangrijk.”

Natuurlijk hoopt Hilde dat reizen snel weer volop zal kunnen, maar daar zal een vaccin doorslaggevend voor zijn. “Ik denk inderdaad niet dat er de komende eindejaarsperiode veel Europeanen, Amerikanen of Canadezen naar Costa Rica zullen kunnen afreizen. We zullen nog even op hen moeten wachten, maar hoop doet leven hé. (lacht) Normaal kom ik zelf drie of vier keer per jaar naar België naar toeristische beurzen en natuurlijk om Antoon, mijn dochter en kleinkinderen, mijn familie en vrienden te zien, maar ook dat was nu beperkt tot twee keer dit jaar. Het zal nog even op de tanden bijten blijven en vooral de maatregelen blijven volgen. Wat ik wens voor volgend jaar? Dat we het ellendige jaar 2020 snel mogen vergeten en dat we vooral, net zoals vroeger, een normaal, gelukkig en hopelijk zonnig leven kunnen leiden.”