Nightlife uit Tielt: “Nooit alleen maar muziek, het is ook entertainment”

Afgelopen zomer liep de Markt van Tielt helemaal vol tijdens de Europafeesten voor een optreden van een band van eigen bodem: Nightlife. Deze week is het precies 32 jaar geleden dat de band voor het eerst optrad. Maak kennis met een trio bluesrockfanaten.

“De geboortewieg van de meeste groepjes staat op café en dat was bij Nightlife niet anders”, steekt bandlid Hein Cannie van wal. “Onze drummer Kris kende Bart Pyfferoen, die vorig jaar overleed, en Dirk Vandewalle, allebei uit Tielt. Ze hadden een grote voorliefde voor de rhythm and blues,die regelmatig te horen was in jazzclub Banana Peel in Ruiselede. Ze gingen er regelmatig langs, Bart fungeerde soms zelfs al roadie voor lokale helden. Met als gevolg dat de nachten soms lang waren en eindigden met een allerlaatste plaat en pint aan de toog van Jacky in Café de Harlekijn. Vooral de zin ‘The Nightlife: it ain’t no good life, but it’s my life’ uit het gelijknamige nummer van de grote B. B. King bleef hangen en de naam was gevonden: Nightlife!”

Van vijf naar drie

De bandleden gingen op zoek naar een ritmegitarist, die ze vonden in Philip Demeulemeester uit Markegem. “De eerste repetities vonden zelfs plaats in de weverij van zijn vader. Kris was een collega van mij en vroeg of ik in zijn bandje geen basgitaar wilde spelen”, gaat Hein verder. “Met mijn spaarcentjes kocht ik een tweedehands basgitaar en een versterker en Nightlife was geboren.“

“We zijn ervan overtuigd dat we altijd een klein beetje op onze honger moeten zitten naar een optreden toe. We spelen dan nóg zo strak”

Al na enkele maanden volgde de eerste wissel, toen Philip vervangen werd door Rik Michels, de huidige zanger en gitarist. “We speelden ongeveer drie jaar in een formatie van vijf, tot Bart en Dirk in 1990 uit de band stapten. Sindsdien zijn we een driekoppige band.”

Herkenning op de gezichten

De groepsleden zijn liefhebbers van de stevigere blues. “Denk dan maar aan Dr Feelgood, Status Quo, Rory Gallagher of ZZ Top. Onze muziek situeert zich dan ook onder de noemer pub-rock of blues-rock. Nummers maken we samen tijdens repetities, meestal vertrekken we van een gitaarriff van Rik.”

Intussen kon de band al een stevig repertoire uitbouwen. “Maar de klassiekers Born to be Wild van Steppenwolf of La Grange van ZZ Top blijven toch het meest tot de verbeelding van het publiek spreken. Bij het inzetten van die nummers zie je meteen de herkenning op de gezichten van de mensen en de handjes in de lucht gaan.”

Bruine kroegen

De band houdt na al die jaren nog steeds van optredens in cafés. “Dan het liefst nog in een bomvolle bruine kroeg met het publiek bijna op onze schoot, waar je bijna een kwartier nodig hebt om naar de wc te gaan. Dat vinden we nog altijd kicken!”

“Het liefst treden we op in een bomvolle bruine kroeg met het publiek bijna op onze schoot”

Hein probeert met zijn bindteksten ook in te spelen op het publiek. “Ik kijk dan eens naar welk publiek we voor ons hebben staan. Een optreden bij ons is nooit alleen maar muziek. Het is ook entertainment. Een concert waarbij het publiek aandachtig staat te luisteren, daar passen we voor. De interactie tijdens het spelen maakt dat de mensen zien dat wij ons echt amuseren en dat straalt af op hen. We gaan vol voor de ambiance en het kan soms al eens dat er wat fans het podium opspringen om wat mee te zingen of dansen. Daar kunnen velen al van meespreken”, lachen de bandleden.

Nieuwe nummers

Na al die jaren zijn de bandleden al goed op elkaar ingespeeld. “We repeteren dan ook in de week vlak voor een optreden, of als er iemand wat nieuwe ideeën heeft. Als een nieuw nummer zich aanbiedt, bekijken we samen of het onze stijl is. We moeten het ook alle drie graag spelen. Een geheel nieuwe setlist maken we nooit, het zijn telkens enkele nummers die wijken voor nieuwe. Als we veel optredens na elkaar hebben, wordt er zelfs niet gerepeteerd. We zijn ervan overtuigd dat we altijd een klein beetje op onze honger moeten zitten naar een optreden toe. We spelen dan nóg zo strak!”

(Lien Depauw)