Neem een kijkje achter de gevel van tekenaar en komiek Bart Vantieghem

Tekenaar en comedian Bart Vantieghem woont in wat een van de meest opmerkelijke woningen van Brugge en omstreken moet zijn. Of staan er bij u thuis ook opgezette katten en vissen, vreemde wezen op sterk water, een verlosstoel en beeltenissen van Stalin en Mao in de woonkamer? “Mijn woning en alle attributen inspireren me bij mijn werk”, zegt Bart Vantieghem. Wij mochten een kijkje nemen in dit huis der gekheid.

Als lezer van Brugsch Handelsblad ken je Bart Vantieghem als tekenaar en co-scenarist van de stripreeks rond burgemeester Dictator Dirk en zijn schepenen, een vaste waarde op pagina 15 van deze krant. Of je zag de ingeweken Gentenaar al aan het werk op het podium als stand-upcomedian.

Minder bekend is dat Bart in een wel heel opmerkelijke woning woont.

Hij geeft ons met plezier toegang tot zijn werk- en woonplaats aan de Komvest. Vlakbij wat bij Bruggelingen nog altijd bekend staat als de gistfabriek, maar officieel Genencor heet. “Deze reeks woningen hier, die kenmerkend zijn voor de hoogbouw, zijn gebouwd op een site die vroeger eigenlijk deel uitmaakte van de gistfabriek“, weet Bart Vantieghem. “Er zijn zelfs nog bepaalde delen van dat industrieel erfgoed bewaard gebleven, zoals de stalen balken.”

Bart woont sinds 2011 in deze woning. Voorheen woonde hij in een van de appartementen van ‘t Pandreitje aan het Astridpark. “Daar woonde ik met mijn toenmalige vriendin, maar toen we uit elkaar gingen wilden we elk naar een andere woning”, vertelt Bart. “Ik ben eigenlijk altijd al op zoek gegaan naar een bijzondere plaats om te wonen. Zoals je weet kom ik uit Gent en daar heb ik nog gewoond in een grote en heel open ruimte vlakbij het Gravensteen. In mijn woonkamer zat ik op hetzelfde niveau als de toeristen die het Gravensteen beklommen en dat gaf een heel speciaal effect.”

Deze woning en alle attributen inspireren mij als tekenaar en stand-upcomedian

Wanneer we vanuit de kleine voortuin de woonkamer binnenstappen, kijken we toch even vreemd op. Of beter: we weten niet waar eerst gekeken. Dit is duidelijk een woning vol verhalen. Verhalen over een verlosstoel, affiches van communistische dictators en andere vreemde attributen.

Slecht in biologie

Maar we richten onze blik eerst op de wand vol opgezette of op sterk water gezette dieren. “Ik was op school eigenlijk altijd heel slecht in biologie en andere wetenschappen. En ik heb zo het idee dat mijn vroegere leraar biologie misschien wel heel blij zou zijn als hij dit allemaal ziet”, lacht Bart. “Het opzetten van dieren, taxidermie dus, heb ik eigenlijk altijd heel fascinerend gevonden. Wellicht ook omdat het een ambacht is die wat in verval is geraakt; zulke dingen spreken me aan. Zoals je ziet zitten er ook wat minder geslaagde exemplaren tussen, maar dat vind ik dan ook weer leuk. Waar ik die spullen allemaal haal? Ik bezoek graag rommel- en brocantemarkten. Zeker in Gent zijn er ook veel winkels met allerlei curiosa. Zo kon ik bijvoorbeeld ook een gynaecologische stoel op de kop tikken. Dat moet ergens eind de jaren ’90 geweest zijn, toen ik studeerde aan het KASK. Ik heb er toen tweehonderd Belgische frank voor betaald. Waarom ik per se een verloskundige stoel in huis wil halen? Tja, ik hou gewoon van die speciale attributen, waar een verhaal achter zit. Maar ik kan me wel voorstellen dat sommige mensen misschien denken dat er iets met me scheelt als ze hier voor het eerst over de vloer komen.” (lacht)

Bureau van vader

In datzelfde rijtje heeft Bart ook een oude kappersstoel staan en een grote lamp zoals die door de tandartsen gebruikt wordt. “Die gebruik ik als bureaulamp”, vertelt de tekenaar. “Het bureau zelf vind ik ook wel een mooi stuk. Dat is nog van mijn vader geweest, die architect was. Een van de redenen waarom ik voor deze woning heb gekozen is trouwens dat ik meteen zag waar ik mijn bureau wilde plaatsen: boven de keuken.”

Van aan zijn bureau kijkt Bart uit over zijn opmerkelijke woon- en eetkamer. Het bijzondere aan de woning is dat ze verschillende niveaus telt, die met een smalle ijzeren draaitrap met elkaar verbonden zijn. Met uitzondering van de badkamer is alles open en je kunt dus van beneden tot helemaal boven kijken. “Het is eigenlijk een loft, maar dan verticaal uitgebouwd in plaats van horizontaal”, omschrijft Bart het treffend. “Op het niveau boven mijn bureau bevindt zich dan mijn slaapkamer, met een bed in jaren ’70-stijl en nog eens daarboven, in de nok eigenlijk, is er nog een salon met zetels om lekker in door te zakken. Toen mijn huidige vriendin, met wie ik nu ongeveer een jaar samen ben, hier voor het eerst binnen kwam was ze eerst een tijdje sprakeloos. Maar al snel bleek dat ze het toch wel kon appreciëren. Deze woning is echt wel belangrijk voor mij. De ruimte en alle attributen hier inspireren me bij mijn werk als tekenaar en comedian.”