Natali Broods heeft dromen voor de maatschappij en dromen voor zichzelf. Vroeger worstelde ze met het naar waarde schatten van alles wat ze heeft om gelukkig te zijn. Dat is vandaag wel anders. “Ik ben op een gekke manier ontroerd door de huidige situatie.”
Ze heeft een mooie relatie, twee gezonde kinderen (na een moeilijke zwangerschap), vrienden, familie en een job waar ze van houdt, zegt ze.
“Toch vind ik nog altijd dat ik te veel zaag. Nu, dat kan ook niet anders met twee jonge kinderen in huis. ‘Mama! Hij heeft dat afgepakt! Ik had dat eerst!’ Ik kan het niet meer hóren. Maar serieus: ik ben blij dat we deze situatie samen in goede gezondheid kunnen doormaken. Er is nu enorm veel rust en samenzijn met het gezin. Toch is het geen periode van pure ontspanning. Ik voel me best wel schuldig dat wij zo’n goede situatie hebben: iedereen is gezond, we hebben een huis met een tuin, kunnen vandaag gezellig in het zonnetje zitten,…”
Ik hoop echt op positiviteit en besef dat het anders moet, dat het anders kán!
“Als je weet wat er nu overal in de wereld gebeurt, kan je niet volledig onbezonnen zijn. Het is een les in dankbaarheid. Ik geniet oprecht van de zon. Van het roodborstje dat nu in onze tuin een nestje uitbroedt. Van hoe gelukkig de kinderen hier rondhuppelen, omdat we samen thuis zijn.”
MEER VERBONDEN DAN OOIT
De dromen die Natali twee jaar geleden uitsprak, zijn vandaag relevanter dan ooit. Ze hoopte toen al dat we met z’n allen wat meer zouden samenwerken en beseffen dat we met elkaar verbonden zijn.
“Ik ben op een gekke manier ontroerd door de huidige situatie. Stel je dat toch eens voor: iedereen over de hele wereld zit nu tussen vier muren opgesloten. Overal staat het leven zoals we dat kenden stil. Dat is toch onwaarschijnlijk? We zijn meer met elkaar verbonden dan ooit tevoren. Zeker als je naar de mensen in de zorg kijkt. Zij zijn nu onze soldaten aan het front. Ik hoop dat iedereen hierna naar waarde kan schatten wat zij voor ons hebben gedaan.”
Destijds had Natali het over de vervreemding en cynisme die ze overal zag. Vandaag zien we vooral solidariteit. “Mensen zijn hardleers. Toch hoop ik dat deze crisis iets positiefs kan brengen: dat we beseffen dat het anders moet. Dat het anders kán! Dat we meer geduld en begrip voor elkaar opbrengen. Ik hoop het zo. Zeker met leiders als Trump en Bolsonaro… Uit deze situatie moeten toch lessen getrokken worden, over gezondheidszorg en samenwerking, over het belang van goede leiders?”
EEN JAAR ZONDER JAS
Nog een droom van Natali: naar de warmte verhuizen en een jaar lang geen jas moeten dragen. “Ook die blijft. Ik voel me alleen nog niet in staat om hier zomaar alles te verkopen en weg te trekken. Dat lijkt me te onverantwoord. Maar de zon is zó belangrijk voor mij. Je moet je deze situatie eens voorstellen met typisch Belgisch weer… Oh God.”
“Als je nu ook ziet hoe de natuur zich herstelt: dat krijg je anders nooit voor elkaar. Soms is het onbegrip bij mij te groot, als ik nadenk over hoe hard we deze planeet kapotmaken, en denk ik: het kan ook prima zonder ons.”
Alles op zich af laten komen
Natali had net besloten om een dik half jaar niet te veel werk in te plannen en even alles op zich af te laten komen. “En nu heeft iedereen noodgedwongen zo’n periode. Alsof ik het voorspeld had! Voor de culturele sector is dit wel verschrikkelijk. Daar hebben we het laatste nog niet van gezien. Het is mooi dat de overheid nu helpt, maar dat is ook uit eigenbelang. We krijgen er achteraf sowieso de rekening voor gepresenteerd. Helaas is de culturele sector altijd de eerste die in het zand bijt.” (Talitha Dehaene)
Natali Broods (43) woont in Antwerpen met haar tweeling Jack en Julius (6) en vriend Jan. Ze was eerder te zien in o.a. De Helaasheid der Dingen, Over Water en Tabula Rasa. Ze had net beslist een half jaar rust te nemen.
Dromers
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier