Natacha De Craemer op Mauritius: “Het paradijs is niets voor mij”

Parelwitte stranden, een helderblauwe zee en prachtige natuur… Mauritius is het paradijs op aarde. “Dit paradijs is echter niets voor mij. Mijn roots blijven aan me trekken”, vertelt Natacha De Craemer, die 21 jaar geleden van Koksijde naar het eiland in de Indische Oceaan verhuisde.

Mauritius is een prachtig eiland ten oosten van Afrika, vooral populair bij liefhebbers van zon, zee, zand en natuur, en bij pasgehuwden die hun wittebroodsweken in een paradijselijke omgeving willen doorbrengen. De parelwitte stranden met palmbomen, de helderblauwe zee waarin je de vissen zo ziet zwemmen en het tropische klimaat – een mooie zomerdag bij ons is een gewone winterdag voor Mauritianen – zorgen ervoor dat het eiland de eretitel Parel van de Indische Oceaan met recht en rede draagt. Op die parel woont Natacha De Craemer, een 39-jarige Koksijdse.

Hoe ben je op Mauritius terechtgekomen?

Natacha: “Voor mijn papa was Mauritius het paradijs op aarde. Hij was een zeeman, op de lange omvaart, en deed zo Mauritius aan. Hij werd er verliefd, op het eiland en op mijn mama. Hij nam haar mee naar West-Vlaanderen, waar ik geboren werd en opgroeide, maar bleef er altijd van dromen om in Mauritius te kunnen wonen. Van zodra hij met pensioen ging, zouden we verhuizen, zei hij altijd, en hij heeft de daad bij het woord gevoegd. 21 jaar geleden, in september, zijn we vertrokken.”

Je was toen 18. Hoe beleefde jij die verhuizing?

“Net als mijn mama was ik liever in België gebleven. Het ging ook allemaal ontzettend snel. Ik was net aan mijn laatste jaar middelbaar onderwijs begonnen toen we vertrokken. Ik had liever dat schooljaar in België afgewerkt, maar mijn papa wou daar niet op wachten. Met alle gevolgen vandien, want ik had toen de dubbele nationaliteit nog niet. Mijn mama was dan wel Mauritiaanse, maar ik had mijn aanvraag om ook een Mauritiaans paspoort te krijgen nog niet ingediend. Uiteindelijk heeft het nog drie jaar geduurd vooraleer alle papieren in orde waren. Dat leverde ook de nodige moeilijkheden op wat onderwijs betreft. Op een internationale school heb ik toch nog twee jaar moderne talen-secretariaat kunnen volgen en een diploma behaald. Toch wel een uitdaging, want alle lessen en examens verliepen in het Engels.”

Is Engels de voertaal op Mauritius?

“Officieel wel. Mauritius zit op dat vlak wat ingewikkeld in elkaar: de officiële taal is er Engels, maar dat gebruiken we enkel voor officiële papieren. De bevolking zelf spreekt Frans – dat ook in de kranten en de media gebruikt wordt – of Creools, een mengelmoes van Frans met lokale talen.”

Was het een grote verandering, van Koksijde naar Mauritius?

“Absoluut. Ik heb het erg moeilijk mee gehad. Je moet weten, 21 jaar geleden was er in Mauritius niets, behalve veel natuur… Wc’s met lopend water hadden ze niet, wc-papier trouwens ook niet. Ook nu nog is dat een luxeproduct, omdat het geïmporteerd moet worden. Als je goed wc-papier wil, betaal je makkelijk 15 euro voor zes rollen. Er is wel goedkoper papier te krijgen, maar dat is net schuurpapier. Geen aanrader dus.”

“Toen ik op Mauritius kwam wonen, was er ook nog niet overal elektriciteit. De meeste huizen waren er gebouwd uit golfplaten, hadden geen vloer… Ondertussen zijn de meeste huizen uit beton. Verplicht, vanwege de orkanen die er af en toe passeren. En twintig jaar geleden waren er ook geen computers, geen gsm’s, geen internet… Ik mocht maar één keer per maand naar België bellen, omdat het zo duur was. Het uitgaan was wel tof (lacht), maar dat was het dan ook. Ik heb toch wel twee-drie jaar nodig gehad om me aan te passen.”

Hoe zijn de Mauritianen?

“Ze zijn heel erg warm, heel erg gastvrij. Deuren zijn er nooit gesloten. Iedereen helpt iedereen, iedereen deelt met iedereen. Als wij in het weekend pannenkoeken bakken, dan brengen we er ook naar de buren, en omgekeerd. Mauritianen hebben ook altijd een smile, ze lachen altijd. En het eiland is heel multicultureel. Het is één grote mengelmoes.”

“Oorspronkelijk was Mauritius immers een onbewoond eiland, maar door de ligging ideaal voor wie naar India voer. Mauritius werd een bevoorradingsstop voor schepen op de theeroute. Het waren de Portugezen die het eiland voor het eerst gebruikten, maar later kwamen ook nog de Nederlanders, de Fransen en de Britten. Mauritius was ook een doorvoerhaven voor slaven, vandaar ook de donkere Creoolse bevolking. En natuurlijk wonen hier ook heel wat Indiërs.”

Een mengelmoes van culturen dus. Verloopt dat probleemloos?

“Al bij al wel, al is het niet perfect. Er zijn toch wel scheidingen tussen de verschillende bevolkingsgroepen. Een Creoolse katholiek zal moeilijker werk vinden dan een Indiër. Alle ambtenaren zijn sowieso Indiërs, de politieagenten ook… In de privé zijn het vooral de blanken die de plak zwaaien. En de Creolen? Zij werken voor de anderen.”

Je hebt ondertussen ook kinderen?

“Nazia en Nahir, een tweeling, een dochter en een zoon. Ondertussen zijn ze er al 17, al groot dus. Het schooljaar begint in januari en eindigt in oktober, want de zomer in Mauritius valt in november-december. Dan kan het trouwens ontzettend warm zijn op Mauritius, tot 40° Celsius. In de winter is het er zoals hier in de zomer, met temperaturen van 25-26° Celsius.”

Een heerlijk klimaat dus…

“Ja, al kan het ook regenen en flink waaien, zeker aan de bergkant. En ‘s avonds koelt het vlug af. De avond valt ook heel vroeg, vanaf 17 uur kan het er al pekkedonker zijn. Dat is wel een nadeel. In België kan je in de zomer ‘s avonds nog rondwandelen, terrasjes doen… In Mauritius is dat veel minder, al is dat de laatste jaren erg verbeterd. Vroeger was er ‘s avonds niets open, nu vind je meer en meer horecazaken die wel open zijn, maar de winkels sluiten nog altijd ontzettend vroeg, behalve een paar winkelcentra die veel te duur zijn voor heel wat Mauritianen. Rond 19 uur stopt het openbaar vervoer ook, dus de mensen vertrekken vroeg zodat ze nog thuis zouden raken. Zelfs in Port Louis, de hoofdstad.”

Woon jij in Port Louis?

“Ik woon in een dorpje op het platteland, in het noorden van het eiland, dicht bij de bergen. Mijn huis ligt tussen suikerrietplantages, maar zelf werk ik in de toeristische sector, als femme-à-tout-faire. Ik doe een beetje van alles: administratie, een beetje boekhouding, marketing, graphic design… Ik kom niet zo heel vaak met de toeristen zelf in contact, maar ik doe mijn job wel graag.”

Een paradijslijk eiland, een leuke job… En toch wil je naar België terugkeren?

“Ja, toch wel. Voor de toekomst van mijn kinderen, maar ook voor mezelf. Mijn roots trekken aan me, en ook al zijn de Mauritianen heel warm, ik heb er geen echte vrienden gemaakt zoals ik er in België wel heb. Je hebt er ook weinig sportclubs en zo. Mijn zoon wou basketten, maar we vonden gewoon geen club. Nu speelt hij tennis, op hoog niveau trouwens. Sociale zekerheid is hier onbestaande. De ziekenhuizen zijn wel gratis, maar bijlange niet zo goed als in België. Op Mauritius mag er dan wel veel minder stress zijn dan hier, toch is het voor mij niet het paradijs.”

“Al moet ik nog minstens een jaar wachten voor ik kan terugkeren, tot mijn kinderen hun middelbare school hebben afgewerkt. Op Mauritius volgen de scholen het Engels systeem, waardoor een overstap naar ons middelbaar onderwijs niet evident is. Eens ze hun diploma hebben, kunnen ze hier wel probleemloos komen studeren. Hoe mijn kinderen tegenover een verhuizing naar België staan? Mijn zoon was onmiddellijk laaiend enthousiast, mijn dochter vroeger iets minder, maar nu begint ze de voordelen in te zien. De jongeren die verder willen studeren en de nodige financiële middelen hebben, trekken naar universiteiten in Australië, Zuid-Afrika of Canada. Nu ze merkt dat klasgenoten plannen in die richting hebben, begint mijn dochter te begrijpen dat studeren in België een mooie opportuniteit is. Maar we zien wel. Er staat nog niets vast.”

Wat zou je toeristen die Mauritius bezoeken aanraden?

“Dat ze niet alleen hun all-inresort, maar ook de rest van Mauritius ontdekken. Het eiland is echt prachtig, de mensen heel warm. Loop eens rond in de steden, ontdek er de leuke marktjes en proef er van heerlijk streetfood… Ontdek het leven van de echte Mauritianen! Vergeet wel niet af te dingen, want voor Westerlingen hanteren ze vaak duurdere prijzen. Mauritius is een veilig eiland, maar waar je wel voor moet oppassen, zijn de straathonden.”

“En voor de rest: hoewel Mauritius kleiner is dan West-Vlaanderen hebben we heel wat te bieden: stranden, bergen en prachtige natuurgebieden, met indrukwekkende watervallen en zelfs een stukje regenwoud. Een persoonlijke aanrader vind ik een tocht met een catamaran: naar een onbewoond eilandje zeilen, genieten van een barbecue, in zee zwemmen en al snorkelend het leven onder water bekijken… Ook culinair is Mauritius het ontdekken waard: we eten heel veel curry’s, veel tropische vruchten – de bananen pluk je er gewoon uit de boom – en rum is onze nationale drank. De Belgische keuken mis ik trouwens niet: we koken nog regelmatig zoals thuis. Meer nog, mijn mama’s stoofvlees met frieten is hier legendarisch.”