Nancy Rogier verbolgen over communicatie na aflopen grafconcessie van moeder in Blankenberge

“Aan de hand van een plakkaatje bij mama’s graf: een middeleeuwse manier om over zo’n gevoelige materie te communiceren”, klinkt het bij de verontwaardigde dochter Nancy Rogier uit Blankenberge.

De concessie liep op 31 december ten einde, en dus zal het graf met de stoffelijke resten van haar mama, op de stedelijke begraafplaats aan de Scharebrugstraat in Blankenberge, binnenkort ontgraven worden. Nancy is verontwaardigd over de manier waarop ze dat vernam.

“Het was mijn oudste zoon die eind januari dat paaltje met de mededeling bij mama’s graf zag staan. Sindsdien heb ik hemel en aarde bewogen om de concessie alsnog te laten verlengen, maar het stadsbestuur was onverbiddelijk“, zegt ze.

Het gaat over mijn moeder, niet over een boek in de bib

Nancy grijpt het voorval aan om de wijze van bekendmaking rond het verlopen van een grafconcessie ter discussie te stellen. “Gewoon zo’n paal met een bordje in de grond slaan, dat is nu toch echt niet meer van deze tijd? Het gaat hier over de laatste rustplaats en de stoffelijke resten van een dierbare, niet over een boek uit de bib waarvan de uitleentermijn is verstreken. Kunnen ze de nabestaanden daarvan niet middels een persoonlijk schrijven verwittigen?” vraagt ze zich af.

“Wat het allemaal nog pijnlijker maakt, is dat ik op de koop toe te horen kreeg dat er momenteel niet eens budget is om het graf van mijn mama te ontgraven. Dan hadden ze die paar weken toch ook wel door de vingers kunnen zien”, zucht Nancy, die jaren geleden naar Antwerpen verhuisde maar wel nog altijd familiebanden heeft in Blankenberge. “Mijn grootouders liggen op dit kerkhof begraven en ook mijn broer Johan heeft hier zijn laatste rustplaats. Zijn graf bevindt zich net achter dat van mama, ik heb dat altijd een troostende gedachte gevonden. Dat ik hier zelf niet wekelijks kom, wil daarom dus nog niet zeggen dat het graf van mijn dierbaren voor mij niets betekent. Mijn papa is erg jong gestorven en het beeld van mijn treurende moeder aan zijn graf, is mij altijd bijgebleven.”

Ik kom hier misschien niet elke week, maar denk wel nog alle dagen aan haar

Het kerkhof is dus voor Nancy ergens ook geen voor de hand liggende plek. “Bovendien hebben wij elders een leven uitgebouwd en is Blankenberge voor ons niet bij de deur. Maar ik wil wel graag die mogelijkheid blijven behouden om mama hier te komen bezoeken als ik daar behoefte aan heb. Ik kom hier misschien niet elke week, maar denk wel nog alle dagen aan haar”, zegt ze.

Iets teweeg brengen

Nancy hoopt nu met haar eigen verhaal iets teweeg te brengen. “Ik wou mijn persoonlijke ervaringen delen opdat anderen in de toekomst misschien van die emotionele uitkomst gespaard zouden blijven. Want bij de dienst Burgerlijke Stand hier in Blankenberge kreeg ik letterlijk te horen dat ik niet de eerste, en wellicht ook niet de laatste zal zijn die voor zo’n pijnlijke verrassing komt te staan. De huidige manier van werken lijkt me in tijden van moderne communicatiemiddelen serieus achterhaald – om niet te zeggen middeleeuws”, klinkt het.

Hopelijk gunnen ze mij toch de kans om afscheid te komen nemen

Nancy verwijst nog naar een paragraafje in de wetgeving. “Het decreet legt dat niet op, maar een stad of gemeente kan wel zelf haar verantwoordelijkheid opnemen en verder gaan dan wat wettelijk verplicht is om in extra middelen van bekendmaking te voorzien. Daarnaast had het stadsbestuur ook zijn goodwill kunnen laten zien door zich naar mij toe wat meegaander op te stellen”, zegt ze. “Ik begrijp ook wel dat er regels zijn, maar is een kerkhof nu echt een plaats om de wet zo strikt toe te passen? Hopelijk gunnen ze mij toch de kans om afscheid te komen nemen vlak voor mama’s graf ontgraven wordt.”

Twee jaar op voorhand

Schepen van Burgerlijke Stand Katrien Van Ryssel (Open VLD) bevestigt dat de ontgraving niet eerstdaags plaats zal vinden, maar dat heeft volgens haar niets met budgetten te maken. “Om praktische redenen gebeurt het ontknekelen altijd gegroepeerd per perceel. We proberen dat op regelmatige basis te doen, maar er kan dus wel nog een hele termijn verstrijken tussen het verlopen van een concessie en zo’n geplande ontknekeling”, licht ze toe.

Wat de berichtgeving betreft, doet het stadsbestuur van Blankenberge volgens Van Ryssel al een grotere inspanning dan wat wettelijk is bepaald. “De beëindiging van een concessie moet wettelijk van zes maanden vooraf geafficheerd worden bij de ingang van de begraafplaats. Wij gaan daar verder in en hangen die mededeling bijna twee jaar op voorhand al uit, een termijn waarin dus twee keer een allerheiligenperiode valt. En dan hangen we de berichtgeving ook nog eens uit aan het graf zelf, hoewel we ook daar dus niet wettelijk toe verplicht zijn”, zegt ze.

Nabestaanden krijgen ruimschoots de tijd om een verlenging aan te vragen

Over de manier van communiceren tot slot, heeft de schepen volgende uitleg klaar. “Wie van de familie zich het lot van zo’n grafconcessie het meeste aantrekt, dat valt moeilijk te achterhalen. Eigenlijk zouden we dus altijd de volledige familie op de hoogte moeten brengen en dat is onbegonnen werk. Zo’n mededeling bij de ingang en het graf daarentegen, geeft iederéén de kans om in actie te schieten. Zelfs een wildvreemde die met de overledene of diens familie geen enkele band heeft, kan dan in principe een concessie verlengen.”

Consequent zijn

Van Ryssel zegt de frustratie wel te kunnen begrijpen, maar benadrukt ook dat de wetgeving niet voor niets zo strikt wordt toegepast. “Ik begrijp dat dit gevoelig ligt, het gaat tenslotte altijd om iemands vader, moeder, broer of zus. Maar we moeten consequent zijn: wat als we nu een uitzondering maken en er komt straks iemand twee maanden te laat vragen om een concessie te verlengen? Uitzonderingen toelaten zou in de totaliteit van het begraafplaatsbeheer geen goed idee zijn, bovendien doen we dus al meer dan we wettelijk verplicht zijn en krijgen nabestaanden in Blankenberge echt wel ruimschoots de tijd om een verlenging aan te vragen.” (WK)