Léon Verkinder was amper 21 toen hij sneuvelde in Boezinge tijdens de Eerste Wereldoorlog. Meer dan 100 jaar stond er echter verkeerdelijk Léo Verkindere gebeiteld in zijn grafkruis op de Belgische militaire begraafplaats in Westvleteren. Achterneef Marc Spinnael slaagde er onlangs in om die fout recht te zetten.
Léon Verkinder werd geboren in Geluwe op 27 januari 1896 en stierf op 30 maart 1917 in Boezinge aan verwondingen die hij opliep bij de ontploffing van een projectiel. Op 2 april 1917 werd zijn lichaam begraven op de Belgische militaire begraafplaats in Westvleteren, maar helaas onder een verkeerde naam: Léo Verkindere.
Meer dan honderd jaar lang bleef die verkeerde naam op het grafkruis, tot Marc Spinnael (54) het initiatief nam om dat te laten aanpassen. “Léon was de oudste broer van mijn grootvader”, steekt Marc van wal. “Veel kan ik niet over hem vertellen, want hij had het ongeluk om zo jong te sterven. Mijn grootvader had dan weer het geluk dat hij heel lang heeft geleefd. Hij is 97 geworden. Hij kwam zeer regelmatig het graf van zijn grote broer bezoeken, maar het was een doorn in het oog dat de naam verkeerd geschreven stond. De achternaam stond al verkeerd op zijn overlijdensakte, maar de voornaam stond wel juist. De N van zijn voornaam Léon zal er ergens af gevallen zijn bij de opmaak van zijn gedenkplaat.”
Telkens ik hier kom, ligt de begraafplaats er kraaknet bij
“Sinds een paar jaar kun je in de kiosk informatie vinden over de militairen die de begraafplaats onderhouden. Daar heb ik een e-mail naartoe gestuurd. Die mensen hebben onmiddellijk beslist om een nieuwe bronzen plaat op zijn grafzerk te plaatsen. En dat is dus nog voor Wapenstilstand gebeurd. Na honderd jaar is het dus toch gelukt.”
Moorslede
Marc Spinnael (54) woont in Temse en werkt als sales manager voor voetbalclub AA Gent. Toch heeft hij nog steeds voeling met zijn West-Vlaamse roots. “De familie woonde altijd in Moorslede. Daar zijn alle kinderen geboren. Tijdens de Eerste Wereldoorlog zijn mijn grootouders gevlucht naar Frankrijk en heeft de oudste zoon zich gemeld als oorlogsvrijwilliger. Toen de oorlog voorbij was, keerden ze terug naar Moorslede, maar alles was kapot. Ze zijn dan maar uitgeweken naar het Brusselse, waar mijn moeder geboren is. Maar er is altijd een grote band gebleven met Moorslede en West-Vlaanderen. Mijn grootmoeder was afkomstig van Ieper. Tot mijn 12 jaar sprak ik vloeiend West-Vlaams, maar mijn vader wou niet dat ik een West-Vlaamse tongval kreeg. Dus is het een Brusselse tongval geworden.”
Enige slachtoffer
Voor de familie was het belangrijk dat de naam uiteindelijk juist vermeld werd. “Léon is het enige slachtoffer dat gevallen is in onze familie. Mijn grootvader had nochtans veertien broers en zussen. We hebben ook het ongelooflijke geluk gehad dat tijdens de Tweede Wereldoorlog niemand gesneuveld is, want toen was mijn grootvader actief in het verzet in Brussel. Een van zijn zussen werd gedeporteerd naar Auschwitz, maar is levend teruggekeerd. In Moorslede werd die terugkeer gevierd met een heus volksfeest. De Verkinders zijn survivors. Dat is slechts twee generaties geleden, dus voel ik me zeker betrokken. Die kant van de familie is klein. Mijn grootvader heeft maar één kind gehad, mijn moeder dus. Ik ben ook de enige zoon en heb zelf ook maar één zoon. Ik heb hem wel al verteld waar dit graf te vinden is.”
De dankbaarheid voor de inspanningen van de Belgische militairen die verantwoordelijk zijn voor het onderhoud van de begraafplaats is groot, en dan met name voor Patrick Vandamme. “Ze hebben dat mooi gedaan. Mocht je het niet weten, je zou het niet kunnen zien. Deze begraafplaats ligt er altijd ongelooflijk goed onderhouden bij. Telkens ik hier kom, ligt het kraaknet. Sowieso blijven we regelmatig komen. Dan passeren we ook eens bij de abdij van Westvleteren”, knipoogt Marc.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
