Na 50 jaar stopt Filip Deboosere met zijn bakkerij en broodronde in Ingelmunster

Carine Devolder en Filip Deboosere leggen de laatste broden op de planken. (foto FODI) © FODI
Patrick Depypere
Patrick Depypere Medewerker KW

Donderdag 30 juni zal net voor het sluitingsuur voor de laatste keer de winkelbel rinkelen in de bakkerij van Filip en Carine Deboosere-Devolder in de Weststraat 66. In 1986 namen ze de zaak over van zijn vader André. Daarmee komt ook een einde aan de broodronde die Filip maar liefst 50 jaar deed.

Bakkerij Deboosere is al vele jaren een begrip in Ingelmunster. In 1919 werd deze zaak gesticht door Achiel Deboosere in café De Groene Bogaerd. Later stond op de hoek van de West- en de Doelstraat het Engels Klooster te koop. Grootvader Achiel bouwde daar zijn bakkerij verder uit, maar tijdens de Tweede Wereldoorlog werd dit gebouw door de Duitsers ingenomen als veldhospitaal. In 1957 namen André en Godelieve Deboosere-Ghekiere deze bakkerij over. Sinds 1986 staan Filip en Carine in de zaak. Er volgt geen vierde generatie. Zoon Dries uit Izegem sloeg een andere weg in en dus besloot het echtpaar de zaak te verkopen. Tegen 1 september moeten ze hun woning met bakkerij volledig hebben verlaten, waarna de gebouwen worden gesloopt en plaats zullen maken voor enkele woningen. Filip en Carine verhuizen naar hun appartement in de Meulebekestraat. Jaren geleden dachten ze al aan hun toekomst en kochten ze in de Residentie Mares een appartement.

Volgens Filip is het beroep van bakker er niet gemakkelijker op geworden. “Je vindt nog weinig personeel. De druk is ook groter geworden. Vroeger waren we met zo’n vijftien bakkers in onze gemeente. Je had dan nog een onderscheid: bakkers en patissiers. Dat is compleet veranderd. Een bakker is nu niet enkel een bakker, maar is nu ook een patissier. We moeten àlles kunnen”, zucht Filip, die nog weet dat een brood ooit 7,5 Belgische frank kostte.

Pistolets aan huis

“Ik weet ook nog dat Camiel Beke uit de Oostrozebekestraat de eerste bakker was die pistolets aan huis afleverde. Die pistolets zaten in een tafellaken dat hij over z’n schouders gooide. Hij belde van huis tot huis aan met de vraag of ze verse pistolets nodig hadden. Die oude ovens waren niet voorzien om pistolets te bakken, zodat mijn vader een nieuwe oven installeerde om pistolets te kunnen verkopen.”

Filip praat vol bewondering over zijn echtgenote Carine. “Was zij er niet geweest, dan was het voor mij veel lastiger geweest”, bekent hij. “Tijdens de week sta ik om 2.30 op, Carine telkens om 3.30 uur. Ik kneed alles. Carine steekt alle broden in bakjes, helpt de broden uit de oven halen, doet de eclairs en boules, lakt de boterkoeken en meer. Ze moet dan ook nog de winkel doen en het gezin draaiende houden. Chapeau hé! Enkel tijdens het weekend hebben we hulp. In de nacht van vrijdag op zaterdag sta ik al om 22.30 uur op en werk ik door tot na de middag. Ook tegen de zondagmiddag was mijn bobijntje al af en ging ik slapen. Wat ik deed op een vrije maandag? Werken hé”, lacht Filip. “Ik heb een broodronde, zodat ik die dag zaken deed die ik anders normaal in die uren van m’n broodronde zou doen. Carine en ik bleven al die jaren altijd bezig.”

Broodrondes

Filip reed maar liefst 50 jaar rond met brood. Toen hij nog geen rijbewijs had, kon hij in de voormiddag op een gepensioneerde chauffeur rekenen en in de namiddag op een vriendin van zijn moeder. “Vijf jaar geleden had ik last met m’n gezondheid. Pas vanaf dan rij ik enkel nog op dinsdag en donderdag rond met brood. Ik vertrek om 9.15 uur tot 12 uur, kom dan naar huis om te eten en doe een korte siësta. Rond 13.30 uur vertrek ik weer tot 16.30 uur. Ik heb vast cliënteel, zodat ik tot op vijf broden weet wat ik tijdens m’n ronde verkoop. Op zondag rij ik met pistolets rond van 5.30 tot 8.15 uur. Vanaf 30 juni is dat voorbij. Spijtig, maar ja…”, zucht Filip.

“Ik stond op om 2.30 uur, mijn vrouw om 3.30 uur, iedere werkdag. Chapeau!”

“We hebben één zoon, schoondochter en twee kleinkinderen. Nu kunnen we meer tijd voor hen vrijmaken. Ik zetel in het bestuur van KSV Ingelmunster en ook van de Koninklijke Vinkeniers. Ik kon naar de bestuursvergaderingen gaan tot 21.15 uur. Ze wisten dat alle belangrijke punten tegen dan moesten zijn besproken, want ik moest gaan slapen”, lacht Filip. “Vanaf juli kan ik wat langer blijven. Weet je wat nu zalig zal zijn? Niet meer moeten denken aan morgen. Niets meer moeten voorbereiden, maar gewoon even zen kunnen zijn. Tijdens onze jaarlijkse vakantie trokken we niet naar het buitenland en ook in de toekomst zullen we dat niet doen. We houden van een bezoek aan een restaurant. Dat zal nu meer gebeuren”, besluit bakker Filip, die met Carine al het cliënteel bedankt voor de jarenlange trouw.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier