De afgelopen maanden hebben we al veel straffe sportprestaties zien passeren, maar de Tourmalet beklimmen op een grote springbal? Nee, dat zat er nog niet tussen. Tot gisteren dus. Ieperling Glenn Valentin legde de 18,6 km af in een goede 11 uur, met zo’n spacehopper onder zijn zitvlak.
Vrijdag kon u in onze krant al uitgebreid kennis maken met Glenn Valentin. De 29-jarige Ieperling was in zijn jongere jaren een uitstekend triatleet, maar enkele fysieke en mentale tegenslagen deden hem een andere richting uitgaan. In 2017 trok hij met zijn fiets door Marokko, Noord-Italië en Slovenië. Daar ontdekte hij niet alleen zijn liefde voor het hooggebergte, maar ook zijn zin voor avontuur en kinderlijk plezier. Het deed hem in 2018 verhuizen naar Frankrijk waar hij het idee kreeg om zich om te scholen tot (professioneel) avonturier.
“Dat is zo’n beetje mijn grote droom”, knikt Glenn. “Ik zou het fantastisch vinden mocht ik met gekke stunts mijn brood kunnen verdienen, maar besef ook dat dit niet evident is. Ik zal nog moeten bekijken of dit haalbaar is, maar ik heb wel al een aantal leuke ideeën in gedachten.”
Een pijnlijk achterwerk en zere hamstrings
Het eerste punt op zijn lijstje was het beklimmen van de Tourmalet op een spacehopper, zo’n grote springbal waarmee kinderen door te tuin springen. In alle vroegte begon hij gisteren aan zijn avontuur en elf uur later kon hij er met veel voldoening een vinkje achter zetten.
“Na een nachtje wild kamperen aan de voet van de Tourmalet ben ik om vier uur opgestaan”, doet Glenn het verhaal. “Om kwart over vijf begon ik aan mijn tocht van 18,6 km en eigenlijk had ik meteen een goed ritme te pakken. Ik denk dat ik de eerste kilometers met een gemiddelde van 2,5 km/u heb afgelegd. Dat is niet snel, maar zo’n bal is dan ook niet het ideale transportmiddel (lacht).”
“Daarna ging het iets moeizamer, maar rond de middag had ik toch al zo’n 12 km achter de rug. En net op het moment dat het begon te regenen kwam er een fotograaf van een plaatselijke krant een kijkje nemen. Die man heeft me bijna drie uur gevolgd en heeft er een heel leuk filmpje van gemaakt, maar met die nattigheid moet het toch niet zo aangenaam zijn geweest voor hem.”
“Al bij al ging alles vrij goed, tot de laatste 2 kilometer. De steilste van de beklimming. Dat was echt afzien en ik had er twee uur voor nodig. Bovendien werd het weer erg slecht. Het was koud en mistig. Ook voor mijn begeleider was het op de tanden bijten, maar we hebben het gehaald. Ik heb enorm veel pijn gehad aan mijn zitvlak en mijn hamstrings en wat last van mijn nek, polsen en elleboog, maar dat weegt niet op tegen de voldoening die ik had toen ik de top bereikte. Ik ben supertevreden dat ik het gedaan heb!”
Les Petits Princes
Wie onder de indruk is van Glenn zijn prestatie, mag dit gerust laten blijken. Glenn wil met zijn uitdagingen ook wat aandacht schenken aan Les Petits Princes, een Franse organisatie die als doel heeft de dromen te laten verwezenlijken van ernstig zieke kinderen. Wie wil kan altijd een donatie doen via Glenn’s website: https://nl.smileplaygive.com/
“Omdat ik zelf een grote dromer, leek dit me een heel gepast initiatief om te ondersteunen. Ik hoop dat ik hen op die manier een handje kan helpen en voor mij is het een extra motivatie om er nog een paar keer stevig tegenaan te gaan. In augustus heb ik trouwens al een nieuw avontuur gepland”, maakt Glenn ons alweer nieuwsgierig.
(BV)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier