Door een motorongeval met een gebroken enkel als gevolg is gepassioneerd motorrijder Claude Sanctobin genoodzaakt geweest om zijn ‘monster-motortocht’ na 23.000 kilometer te staken. De huzarentocht, waarin hij 35.000 kilometer doorheen 14 landen en twee continenten in ruim vijf maanden wilde afleggen, stopt dus twee maanden eerder dan verwacht na een val in Peru. Ondertussen ging hij onder het mes en wordt hij eerstdaags gerepatrieerd.
Claude Sanctobin (57), de voormalige eigenaar van het Kortrijkse café De Biechtstoel die in Ingelmunster woont maar afkomstig is uit Bissegem, wist dat de tocht gevaarlijk was. Claude moest 33.000 kilometer afleggen in 140 dagen. “Ik heb er nu 23.000 kilometer afgelegd in 95 dagen. Ik moest tijdig op het eindpunt zijn om mijn motor per container terug naar België te verschepen. Ik zou deze reis nog doen maar alleen iets trager.”
Claude strandt op 11 van de 14 landen. “Ik vertrok in Alaska en doorkruiste de VS, Canada, Mexico, Guatemala, Honduras Nicaraqua, Costa Rica, Panama, Colombia, Ecuador om in Peru abrupt te eindigen na mijn ongeval. Ik ben niet in Bolivia, Chili en Argentinië geraakt.”
300 procent concentratie
Zijn postuur nekte de motorrijder. “Ik ben klein van gestalte en kan niet met mijn beide voeten aan de grond. En ik ben omgevallen in een modderplas. Ik lag onder mijn moto en wist direct dat er iets mis was. Het stuk waar ik viel was op het einde van een 130 kilometer aan onverharde weg met putten, water, grind en zand. Ik heb daar zeven uur over gereden. Dat vergt 300 procent concentratie. Bij aankomst ben je doodop”, zegt Claude.
“Ik wilde avontuur en heb deze gehad. Ik had graag de hele rit gedaan, maar het zij nu zo”
“Het is een probleem om een moto te vinden die laag genoeg is voor mijn korte benen, maar die hoog genoeg staat om offroad te rijden. Je moet genoeg speling hebben tussen motorblok en de grond. Dat is zeer moeilijk te vinden. Ik rij al 40 jaar en heb een miljoen kilometer gereden op asfalt met snelheidsmoto’s. Wat ik hier doe is compleet iets anders. Het was de eerste maal dat ik offroad rij. Met mijn ‘Benelli TRK 502’ gaat dat vlotjes zolang ik rij. Als ik moet stoppen, is het wat anders. Dan komt het gevaarlijk als je je beide voeten niet aan de grond kan.”
Ondanks zijn vele breuken in het verleden is Claude zijn conditie nog best goed. “Ik zeg altijd dat mijn lichaam geen schoon karretje is, maar een goedje. Ik zit nu aan 46 breuken. 46 is het racenummer van de Italiaanse motorracer Valentino Rossi. Hij draagt het nummer, ik de breuken”, grapt Claude. “Motorrijden is gewoon een verslaving. Ik kan het echt niet laten. Het is een passie voor mij, ook al heeft het zijn beperkingen.”
Operatie
Na het ongeval zette Claude nog twee dagen zijn reis verder met een gebroken hiel. Ze moesten me op mijn moto helpen. Tot het moment dat ik niet verder kon. De volgende dag was ik al geopereerd in een privéziekenhuis in Peru. Je kan de operatiezaal niet vergelijken met deze bij ons. Gelukkig heb ik mijn eigen naalden bij, want ik vertrouw het spuitmateriaal niet in zo’n landen. Een ervaring die ik opdeed tijdens mijn vroegere motorreizen.”
“Al bij al is de tegenslag maar een gedeelte van mijn reis. Ik heb een grote droom gerealiseerd, een die ik kan schrappen van mijn bucketlist”
De moto van Claude staat ondertussen in Lima klaar om over te vliegen naar Brussel. “Ikzelf wil hier ook snel weg. Ik mag niet op mijn been staan en kan nergens heen. In mijn hotelkamer kan ik alleen maar rusten en wachten op een ‘fit to fly’. Normaal kom ik donderdagnamiddag aan in Amsterdam.”
Claude baalt dat hij zijn reis niet af kon maken. “Maar toch ben ik tevreden. Ik ben blij dat ik het gedaan heb. Ik heb ervan genoten, schoonheid ontdekt en nieuwe vrienden gemaakt. Al bij al is de tegenslag maar een gedeelte van mijn reis. Ik heb een grote droom gerealiseerd, een die ik kan schrappen van mijn bucketlist (lacht). Een lijst die overigens te lang is. Al leef ik nog 100 jaar, ik zal nooit alles afstrepen”, besluit de optimist Claude Sanctobin.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
