Monnik Giel getuigt over de Tibetaanse cultuur tijdens bezoek aan Koksijde

Op de achterste rij van links naar rechts Bart en Filip Vandelanotte, monnik Giel en zijn moeder. Vooraan zien we boeddhistische dames uit de buurt. © MVO
Myriam Van den Putte
Myriam Van den Putte Journaliste Het Wekelijks Nieuws

In 2013 ontstond er heel wat commotie over het feit dat de toen 15-jarige Giel naar India wilde om een boeddhistische monnik te worden. Zondag was hij kort op bezoek in Koksijde.

Filip Vandelanotte ontmoette Sabine Foubert, de moeder van monnik Giel, tijdens de lessen van de hoge boeddhistische meester Tulku Lobsang. Zondag opende hij samen met zoon Bart Little Tibet in Koksijde, waar hij monnik Giel en zijn moeder uitnodigde. Heel wat boeddhistische mensen uit de regio kwamen langs voor een meet & greet, net als veel nieuwsgierige buurtbewoners.

Zware persoonlijke tegenslag

Filip Vandelanotte werd een overtuigd boeddhist na een zware persoonlijke tegenslag op jonge leeftijd. “Mijn zaak brandde uit en ik was alles kwijt, maar vooral de persoonlijke en emotionele herinneringen, zoals foto’s, waren het ergste. Dat zette mij wel met beide voeten op de grond. Ik heb mijn rugzak gepakt en ben Azië rondgetrokken. Ik volgde verschillende opleidingen, vooral in Nepal en Tibet. Ik leerde ook healing en meditatie met klankschalen… Zo bouwde ik goede relaties op met diverse kloosters”, klinkt het.

“Het boeddhisme veranderde mijn leven en ik startte enkele jaren geleden mijn spiritueel centrum in Ieper. Maar daar werd argwanend naar gekeken, want de mensen dachten dat ik een sekte leidde! Het spiritueel centrum, met meditatiecentrum in Wevelgem, bestaat nog altijd. Ongeveer 15 jaar had ik de zaak ‘World Import’ op de Zeedijk in Koksijde en breit mijn zoon Bart een vervolg aan onze ‘Asian Import’ met de opening van Little Tibet in de Westendestraat in Koksijde. Konden we daar een betere start bedenken dan met monnik Giel? Voor zo iemand heb ik het grootste respect! De korte periode dat hij in het land is, laat hij jongeren kennismaken met het boeddhisme op zijn eigen unieke manier en hij oogst er ongelooflijk succes mee. Hij is de ‘coming man’ van het boeddhisme in België.”

Monnik Giel is de ‘coming man’ van het boeddhisme in België

Bijna 20 jaar is monnik Giel intussen… In 2013 ontstond er heel wat commotie over het feit dat de toen 15-jarige Giel naar India wilde om een boeddhistische monnik te worden… Toen de jonge Giel en zijn moeder dat in een reportage te kennen gaven, leidde dat tot controversiële reacties en werd de zaak uitgesponnen door het Gentse parket. Uiteindelijk besliste de jeugdrechtbank dat Giel mocht vertrekken. Meer dan vier jaar later bevestigt Giel dat hij nog geen moment spijt had van zijn keuze.

Voor hij het heeft over zijn huidige situatie, wil monnik Giel toch eerst enkele feiten uit het verleden rechtzetten. “Toen ik eind 2013 naar het Jonang-klooster reisde, was ik heel goed voorbereid. Het was niet de eerste keer dat ik in een Tibetaans klooster verbleef. In 2012 verbleef ik samen met mijn moeder anderhalve maand in een Tibetaans klooster in Zuid-India. De aanpassing aan het sobere, eenvoudige leven ging eigenlijk redelijk vlot, hoewel Tibetaans leren niet zo simpel was, maar het voelde voor mij aan als thuiskomen. De mensen in het klooster beseften heel goed dat ze een grote verantwoordelijkheid hadden over die minderjarige Belg”, zegt hij.

Gebrek aan comfort en westerse infrastructuur

“Het klooster is net één grote familie, er wordt heel goed voor elkaar gezorgd, het is niet elk voor zich. Ook mijn enorme motivatie maakte het heel makkelijk om het gebrek aan comfort en westerse infrastructuur te aanvaarden. Direct ondergedompeld worden in een omgeving waar enkel Tibetaans wordt gesproken heeft veel voordelen op het gebied van taal. De eerste twee jaar was ik bijna uitsluitend bezig met het leren van de taal. Met familie en vrienden houd ik contact via sociale media, maar naarmate ik langer in het klooster ben, is het contact wat verminderd.”

Onvoorwaardelijke liefde helpt om te kunnen leven met het gemis

Sabine Foubert reageert al even positief als haar zoon. “Het boeddhisme heeft van mijn zoon een beter mens gemaakt. Het nemen van je eigen verantwoordelijkheid, liefdevolle vriendelijkheid, onvoorwaardelijke liefde, geduld, respect, helpen wanneer je kan, je motivatie analyseren… zijn boeddhistische waarden die niet beperkt blijven tot boekenwijsheid, maar deel uitmaken van het dagelijkse leven. Het boeddhisme legt de nadruk op onvoorwaardelijke liefde. Omdat ik die zelf toepas, was en is het vertrek van mijn zoon en het verblijf in India voor mij geen pijnlijke periode. Vasthouden is net iets wat we moeten vermijden. Het is het willen vasthouden dat leidt tot gemis en ongelukkig zijn. Het was tijd om de stap te zetten en de best mogelijke keuze voor Giel. Ik kan daar enkel blij om zijn.”

Monnik Giel kwam op bezoek in Koksijde.
Monnik Giel kwam op bezoek in Koksijde.© MVO

Momenteel is Giel weer korte tijd in het land en hij probeert te schetsen hoe hij die korte terugkeermomenten beleeft. “Het voelt aan alsof ik in twee werelden leef: enerzijds hier in België en anderzijds voel ik me elke dag verweven met de Tibetaanse cultuur, het kloosterleven en de Indische cultuur. Dit jaar viel het mij vooral op dat wij hier in West-Europa alles zo vanzelfsprekend vinden. We staan onvoldoende stil bij de vele dingen die ons leven gemakkelijker maken en daarom vergeten we er blij en dankbaar voor te zijn. Het is voor mij bij elke terugkeer heel opvallend dat we hier snel van iets een probleem maken, in tegenstelling tot India, waar niks werkt maar alles toch op een of andere manier draait.”

Giel wordt aanvaard in twee werelden

“In het klooster werd ik van in het begin aanvaard als één van hen. Al snel kreeg ik enkele bijnamen: ‘Brit’, ‘lange neus’, ‘geel hoofd’. Bijnamen zijn in de Tibetaanse cultuur nooit bedoeld als beledigingen, ze bestaan enkel en alleen omdat de naam die we krijgen als we ingewijd worden te lang is om als roepnaam te gebruiken. Ik ondervind dat ook hier iedereen mijn beslissing steunt, mijn keuze begrijpt en ook erg geïnteresseerd is in met wat ik bezig ben.”

Toekomstplannen

Wat de toekomst betreft, heeft Giel toch wel een duidelijke strategie voor ogen: “Ik wil eerst en vooral mijn studies afmaken en in de nabije toekomst lezingen in het Tibetaans vertalen naar het Engels of Nederlands. Er is een groot tekort aan vertalers. Maar die filosofische studies zijn niet te onderschatten. Sommige monniken doen er bijna een mensenleven over! Maar je kan het doen met modules. Per module behaal je een ‘geshe’-graad, vergelijkbaar met een Amerikaans PHD-doctoraat. Momenteel ben ik bezig met de basis van de verschillende grote onderwerpen onder de knie te krijgen en ook de definities, de tactieken hoe je moet debatteren… Ik hoef ook niet volledig af te studeren voor ik kan beginnen met vertaalwerk. Zodra mijn leraar vindt dat ik er klaar voor ben, zal ik die kans zeker grijpen.”

Op 28 februari keert monnik Giel terug naar het Jonang-klooster.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier