Molenbouwer Roland Wieme verliest de strijd tegen covid

Er zijn maar weinig molens die niet onder handen werden genomen door Roland Wieme. © (foto RV)
Redactie KW

Sinds 6 november staat de Knokmolen in rouwstand. Ook Hostens Molen paste die wiekstand toe uit medeleven met de familie van molenaar en monument voor het Vlaamse molenbestand, Roland Wieme. De sympathieke man en technisch onderlegde gids bij de vele opendeurdagen en Molenhappenings op zijn site ‘De Knokmolen en ‘t Molenerf’ verloor de strijd tegen covid.

Hij overleed in het ziekenhuis van Deinze op 5 november en was 79. De echtgenoot van Marie-José Van Rechem was de vader van Susy, gehuwd met Carl De Decker en opa van Yana en Zara. Hij was stichter van zijn bedrijf Molenbouw Wieme, dat hij runde met zoon Kris, gehuwd met Valerie De Ruyck, en schoonzoon Carl. Zijn bedrijf was toonaangevend in Vlaanderen. Er staat nagenoeg geen enkele molen in dit land zonder de stempel en de finesse van Roland’s expertise en solide aanpak.

“Papa was amper 14 jaar toen hij zijn eerste molen bouwde. Het liet hem nooit los”

De site aan de Knokstraat omvat naast de stenen Knokmolen ook de B&B ‘t Molenerf, een verbouwing van oude stallen tot een charmante oase van beleving en authenticiteit, een realisatie van vier jaar. Dat pareltje kwam er na en door het vele werk door ‘opie Roland’ en dochter Susy met haar man Carl De Decker. Zondag 12 juli was de riante site aan de Knokstraat een van de zeven te bezoeken molens voor de regionale Molendag. Dat verliep coronaveilig en er kwamen heel wat lovende woorden van overkoepelende organisaties van het Vlaamse molenlandschap. Tijdens Molendag gaf Roland, die goedlachse joviale man met de onafscheidelijke pet, witte snor en scherpe hoge stem, deskundige uitleg aan de bezoekers. Dat het verschrikkelijke noodlot een paar maanden later onwezenlijk hard toesloeg, terwijl zijn robuuste levenswerk molenwiekend en torenhoog zal blijven doorgaan, is een enorme klap voor zijn gezin. Roland’s echtgenote verblijft al enkele jaren in WZC Sint-Jozef. Om zo goed en zo veel mogelijk voor haar te kunnen zorgen, nam hij het professioneel wat minder intensief op. Hij was de alomgewaardeerde vrijwillige medewerker in het verzorgingstehuis en stelde zich graag ter beschikking bij uitstapjes met rolstoelgebruikers.

verliefd op Knokmolen

Dochter Susy maakt een bondige resumé van het leven en werk van papa molenaar Roland Wieme. “De uitvaart met de coronabeperkingen van vorige week was een zwaar aangrijpend gebeuren. Vanaf de aula tot de begraafplaats stonden wel 50 molenaars langs het traject met handgeklap en diepe eerbetuigingen. Boven de begraafplaats vloog op dat moment een helikopter, een treffend emotioneel afscheid. De Vlaamse molenwereld was in diepe rouw gehuld. Mijn papa is opgegroeid op de hofstede in Petegem aan de Leie, nabij de watertoren. Van kindsbeen af, was hij gepassioneerd door molens. Die microbe liet hem nooit los. Amper 14 jaar en hij bouwde een molen in miniatuur-formaat op de hoeve. Hij was eerst zelfstandig metser voor de particuliere woningbouw. Dan kwam daar al gauw de restauratie van molens bij, in eerste instantie het pure metselwerk. De opdrachten kregen steeds meer inhoud. Het timmerwerk en alle andere facetten nam hij al snel ook voor zijn rekening. In 1996 startte hij zijn bedrijf Molenbouw Wieme, samen met mijn broer Kris. Hij was wel eens werkzaam in Ruiselede en werd verliefd op die statige molen aan de Knokstraat.”

final touch

“In 2002 kocht hij dit monument aan en twee jaar later kwam ik hier wonen, samen met mijn man Carl en dochter Yana (20). Het bedrijf wordt nu verder gerund door Kris. Een bedrijf met een stevige reputatie. Geen valse bescheidenheid, maar toch is het de waarheid, dat er geen molens nog draaiend zijn zonder de final touch, de herstellingen en renovatie door Molenbouw Wieme. Mijn moeder verblijft nu een viertal jaar in het WZC Sint-Jozef, afdeling De Haard, voor patiënten met dementie. Ons gezin blijft zich onverminderd inzetten voor deze site, de molen en de uitbating van B&B ‘t Molenerf. Kenners en fans van het Vlaamse molenerfgoed zijn het er unaniem over eens: de Knokmolen is een unicum om drie essentiële pijlers: hij is authentiek, is een bloemmolen en met een mechanisch aangedreven maalinstallatie. Alle componenten zijn nog origineel, een uniek stuk erfgoed dus. Papa was de ervaren gids bij opendeurdagen en voor de gasten in de B&B. Dochter Yana en ikzelf volgen nog steeds de cursussen ‘molenaar’. De continuïteit is verzekerd, maar dat doemscenario is des te pijnlijker. Corona fnuikte onze stoutste dromen, we hadden zo graag onze lieve papa en pionier van Vlaanderens molenbestand nog veel jaren bij ons gehad. Onze vlag hangt halfstok, de wieken staan in rouwstand”, zucht Susy.

“Nagenoeg alle molens staan en stonden de afgelopen week nog in rouwstand”, voegt de ontroerde dochter er nog aan toe. Als postume hommage aan die grote voorganger en molengoeroe Roland Wieme. (RV)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier