‘Mister Agent’ Frank Neyts na 35 jaar in de haven met pensioen

Frank Neyts aan boord bij één van de twee vrouwelijke kapiteins die hij in zijn lange carrière ontmoette: Evelyne Rogge uit Kaprijke die het gezag voert op LNG-schepen. © Dirk Neyts
Roel Jacobus
Roel Jacobus journalist/muzikant

Op 1 maart gaat havenkenner nummer één Frank Neyts officieel met pensioen, na een lange carrière als onder meer vertrouwensman van de dokwerkers, kantoorhoofd bij CMA CGM en correspondent voor het Brugsch Handelsblad. Hoewel, met rust? Je kunt misschien de man uit de haven halen maar niet haven uit de man.

In het boekje dat hij sinds 2000 bijhoudt, staan 5.100 stempels van schepen waar hij aan boord ging voor administratieve afhandeling. “Al van kindsbeen waren mijn tweelingbroer Dirk en ik door schepen gefascineerd. Vader Edgard was 37 jaar voorzitter van de Zeebrugse visserscoöperatie ‘Hand in Hand’. We knipten foto’s uit zijn vakliteratuur”, vertelt Frank Neyts. Hij werd op 7 februari 1954 geboren in een Heistse vissersfamilie, waar moeder Marguerite Rappé in volle na-oorlogse babyboom zeven kinderen grootbracht: Annie, Nelly, Eugène, Marc, Wilfried en tot slot de tweeling Dirk en Frank.

“Onze vaste zondagse uitstap leidde naar het café van tante Milletje in Zeebrugge. Dirk en ik waren als jongens steevast in de haven te vinden, waar burgemeester Pierre Vandamme ons graag aansprak wanneer hij op zaterdag de werken inspecteerde. Wij zagen Zeebrugge enorm veranderen.”

Luide vloek

De Neyts waren goede studenten en ook daarbij was de zee nooit ver weg. “Marc werd burgerlijk ingenieur scheepsbouw, Wilfried werd elektricien gespecialiseerd in scheepsradars en Dirk was attaché van de Vlaamse Havencommissie. Dirk en ik overwogen de Hogere Zeevaartschool maar in die tijd werd je niet toegelaten als je brilde. Dus studeerden we aan de Universiteit Antwerpen (TEW), richting maritieme economie. Later deden we nog een aantal aanvullende universitaire studies.”

De legerdienst verliep als secretaris bij – uiteraard – de Marine. “Mijn professionele carrière startte in 1984 als directeur van het Compensatiefonds voor Bestaanszekerheid van de Haven van Brugge-Zeebrugge. Deze voorloper van Cewez evolueerde tot het centraal loonkantoor voor de havenarbeiders. Ik hield van het contact met de dokwerkers: ruwe bolsters met een blanke pit. Daar hoorde vaak een luide vloek bij maar ze waren rechtuit, je wist wat je aan elkaar had. Hun dankbaarheid was groot als je soms een complexe sociale situatie kon oplossen.”

Burgeroorlog

Van 1992 tot 1998 werkte Frank Neyts bij rederij Flamar. “Dat was het enige bedrijf in Zeebrugge dat écht aan scheepvaart deed: lading aantrekken, daarvoor een schip charteren en vervolgens in de ‘wilde vaart’ de wereldzeeën opgaan, van Algerije, Tunesië, Libië en Syrië tot de westkust van Zuid-Amerika. Het bedrijf werd echter financieel genekt door de oplopende huurkosten van een gecharterd schip dat door de burgeroorlog in Algerije aan de ketting lag.”

De ruwe dokwerkers waren enorm dankbaar als je hun probleem kon oplossen

Daarop was hij bij Zeemar vier jaar ‘focal point’ van de groep rederijen Eurosal. “Onafhankelijke containerrederijen begonnen samen te werken en hadden in elke haven een ‘focal point’ voor het coördineren van de diverse vrachten. Na vier jaar verantwoordelijkheid voor Zeebrugge en Gent, stapte ik over naar de Franse rederij CMA CGM. Als kantoorhoofd had ik van 2002 tot 2015 voor dit fantastisch bedrijf een werkplek in Zeebrugge. Als scheepsagent was ik ook actief in Oostende, Gent en Antwerpen. Toen eind november 2015 de scheepsagentuur overgelaten werd aan International Car Operators (ICO), verhuisde ik mee. Daar ga ik op 1 maart officieel met pensioen.”

Chique types

“Het meeste verrijkende aan mijn job was het contact met mensen uit de hele wereld. Ik nam vaak mijn dochters Hannah (28) en Esther (24) mee, opdat ze zouden leren dat bij elke bevolkingsgroep ‘chique types’ zitten. De kinderen van ‘Mister Agent’ braken vaak het ijs met kapiteins, die ook familiemensen waren. Zelf heb ik nooit willen varen, het is een beestenberoep geworden. De fun van de vrijheid wordt gedomineerd door procedures en administratieve rompslomp. Niet langer de kapiteins zijn baas aan boord maar boekhouders aan wal.”

Vorig jaar stopte Frank ook na 26 jaar als havencorrespondent voor het Brugsch Handelsblad. Dat betekent echter niet dat vrouwlief Ann Staelens haar man nu voortdurend thuis zal zien. “Ik schrijf nog voor Apzi, het jaarboek van het havenbestuur en de internationale nieuwssite Maasmond Maritime Maritime Press Clippings.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier