Overal langs Ieperse wegen kom je Mireille Vanrapenbusch in haar scootmobiel tegen. Als tiener was ze huishoudhulp bij burgemeester Albert Dehem, nu zet ze zich in voor de gesneuvelden in de Eerste Wereldoorlog, onder andere in de Leopold III-orde, de Karabiniers en De Prikkeldraad voor WOI-krijgsgevangenen.
Hoe zou je jouw band met Ieper omschrijven?
“Ik ben Ieperling in hart en nieren en voel me hier thuis. Er is nog steeds veel te doen en ik ben overal graag bij. Zo ben ik lid van een aantal herdenkingsverenigingen zoals de Karabiniers, de Leopold III-orde en De Prikkeldraad voor de krijgsgevangen. Ook In Veurne en Koksijde help ik mee bij ouderstrijdersverenigingen. Mijn grootvader Emile Maseman heeft gevochten in de Eerste Wereldoorlog en kreeg een medaille voor de bevrijding van de IJzer. Hij heeft nog de eerste frituur opengehouden in Ieper, waar nu Den Anker is. Die had hij vernoemd naar zijn dochter, mijn moeder Julia.”
Wat is je mooiste jeugdherinnering aan Ieper?
“Het was fijn opgroeien in Elverdinge. Er was in ieder geval meer te doen dan nu. Mijn moeder was kokkin en als er iets te doen was zoals bruiloften, communies of begrafenissen moest ze gaan om eten te maken. Ik zie haar in mijn herinneringen nog altijd in de keuken staan. Ook speciaal waren de processies die twee keer per jaar plaatsvonden in Elverdinge. Daarvoor mochten we ons beste kleren aantrekken.”
En je favoriete plek?
“De Menenpoort. Ik ga nog zo veel mogelijk gaan kijken naar de Last Post. In maart is er een herdenking ter ere van de Karabiniers en daar zal ik een ereteken krijgen voor mijn inzet voor de vereniging. Bij herdenkingen ben ik een van de twee fotografen van de vereniging. Ik kreeg ook een uitnodiging dat ik op 11 november onder de Menenpoort mag staan. De Last Post blijft me ook altijd aangrijpen.”
“Vroeger kende je de uitbaters van Ieperse winkels nog”
Welke lokale horecazaak raad je iedereen aan?
“De Mande in Ieper en Het Boerenhof in Vlamertinge. Daar staan ze bekend om hun garnalen, kip aan ’t spit en voor de Picon. Mijn 75ste verjaardag op 21 december zullen we ook daar vieren.”
En om te shoppen?
“Aldi en Colruyt. In de Diksmuidestraat is er een winkel, Witch Shop, waar ik graag honing en snoep koop. Je vindt er heel wat dat ze nergens anders hebben.”
Wat is er het meest veranderd in Ieper sinds je jeugd?
“Er zijn veel lokale winkeltjes verdwenen. De meeste winkels zijn nu van grote ketens. Vroeger was het geestiger om te shoppen. Als je ergens naartoe ging, kende je de uitbater en kon je een babbeltje slaan, maar nu zijn het bijna allemaal vreemden. Al moet ik zeggen dat ik nog heel veel mensen ken in Ieper. Ik zeg ook tegen iedereen goeiendag. Ik heb veel vriendinnen die me helpen. Ik ben niet meer zo mobiel, bovendien hoor ik niet meer zo goed door de ziekte van Ménière. Daardoor word ik vaak duizelig.”
Wat zou je graag anders zien?
“Dat er meer te doen is voor de lokale bevolking. Vroeger was er bijvoorbeeld meer te doen op de Grote Markt, zoals optredens, maar dat is allemaal verdwenen omdat het te veel geld kost.”
Als je één ding mocht realiseren voor Ieper, wat zou dat zijn?
“Meer vrede en verdraagzaamheid. We zijn de stad van de vrede en moeten dat in ere houden. Nu hoor ik steeds vaker dat mensen ’s avonds niet meer naar buiten durven omdat ze bang zijn. Bij de fietsparking van de Wieltjesgracht zijn onlangs drugsdealers betrapt. Nu mogen we na 20 uur zelfs onze deur niet meer opendoen.”
Welke persoon of vereniging verdient volgens jou meer erkenning?
“Moeders voor Vrede. Jennie Vanlerberghe is ook een vriendin van mij. Als je ziet wat ze allemaal heeft bereikt in Afghanistan, dat is toch wel straf. Duizenden meisjes konden dankzij Jennie naar school, in een regio waar dit helemaal niet evident is. Helaas heeft de machtsovername van de Taliban alles weer kapot gemaakt.”
Ben je blij hier oud te mogen worden?
“Ik heb nooit overwogen om de stad te verlaten. Ik ben hier geboren, ik ben hier gedoopt en ik zal hier ook sterven. Dan is de cirkel helemaal rond.”
Mireille Vanrapenbusch werd geboren in Ieper op 21 december 1950. Ze groeide op in Elverdinge. Na de lagere school daar trok ze naar Immaculata in Ieper, waar ze op haar veertiende stopte om te gaan werken. Op haar zestiende ging ze werken als huishoudhulp voor burgemeester Albert Dehem, tot ze op haar 21ste mama werd van Benny Mispelon (56). Daarna bleef ze thuis en werkte ze hier en daar als poetshulp. Ze is weduwe van Gilbert Vandierendonck. Ze heeft een kleindochter, die in december bevalt van haar achterkleindochter. Ze woonde vroeger in de Sint-Jacobsstraat, maar nu in een zorgflat bij wzc Wieltjesgracht. Ze speelt graag kaart en petanque in LDC De Kersecorf en is betrokken bij diverse oud-strijdersverenigingen.
