Mireille Nollet gaat na een carrière van 41 jaar in woonzorgcentrum Riethove met pensioen. In 1979 begon Mireille er als zorgkundige en werd er later de eerste animator. “Riethove was mijn tweede thuis. Ik laat de deur echter op een kier, want ik word straks vrijwilliger”, stelt Mireille gerust.
Brugse van geboorte volgde Mireille Nollet de liefde toen ze met Oudenburgenaar Dirk Vandekerckhove trouwde. Na enkele maanden werkzaam in het H. Hartziekenhuis van Oostende startte Mireille in 1979 als zorgkundige in Riethove. Ze zou er 41 jaar aan de slag blijven.
Aan de eerste jaren heeft ze bijzondere herinneringen. “Mijn mama was regentes snit en naad en naaide in de winter veel voor de zusters in Brugge. Ik ging veel met haar mee toen ze in een of ander klooster achter de naaimachine zat. Als kind heb ik altijd veel nonnen gezien. Toen ik in Riethove begon, waren de eersten die ik zag… nonnen”, lacht Mireille. “Zij deelden toen nog de lakens uit en stonden het personeel ‘s morgens op te wachten om de taken voor die dag op te leggen.”
Opleiding animatie
Mireille startte haar loopbaan als zorgkundige, maar in de beginjaren moest het personeel, ze waren toen met zijn tienen, allerlei taken vervullen. “Met zuster Maria deed ik de verzorging op de tweede verdieping, ik deed ook boodschappen en voerde soms een bewoner naar familie. Tot op een dag secretaris Jacques Devriendt me bij hem riep in zijn bureau. Hij had mij gekozen om de opleiding animatie te volgen, want de overheid had beslist dat elke rusthuis een animator in dienst moest hebben. De opleiding duurde twee jaar en ik moest hiervoor naar Kortrijk. Daarmee was de kous niet af, want er volgden nog vijf modules les van telkens een half jaar”, vertelt Mireille.
De kersverse animator kreeg een lokaal in de kelder van Riethove. “Ik heb dat zelf geschilderd en er de gordijnen voor gemaakt. Vermits onze bewoners toen nog heel mobiel waren, mochten ze zelf aangeven wat ze wilden doen. Dat ging van koken tot handwerken en zelfs mandjes vlechten. Vroeger heb ik ook regelmatig een daguitstap voor de bewoners georganiseerd, iets waar ze erg naar uitkeken. We zijn zelfs eens een week op reis geweest… naar Diksmuide”, lacht Mireille. “Ik heb heel veel mooie herinneringen aan de vele feestjes die ik mocht op het getouw zetten: verjaardagen, Sinterklaas, Kerstmis, playbacken.”
Vrijwilligers
Mireille was ook verantwoordelijk voor de grote groep vrijwilligers. “Ik wist wat ik aan elk van hen had. Van mijn kant is er altijd veel appreciatie geweest voor wat ze doen en betekenen voor Riethove.” En straks wordt Mireille ook zelf vrijwilliger.
Op maandag 31 maart 2014 maakte Mireille ook de verhuis mee naar het nieuwe gebouw. “In het oude Riethove vormden we één team. Het nieuwe woonzorgcentrum werd in twee afdelingen onderverdeeld: beneden werd voorbehouden voor bewoners met dementie en op de eerste verdieping zij die meer zorgbehoevend zijn. Dat betekende dat we als collega’s opgesplitst werden en elkaar niet zoveel meer zagen”, legt Mireille uit.
Nu ze met pensioen gaat, komt er veel vrije tijd. “Er zijn veel zaken die tot nu niet konden en die op mijn verlanglijstje staan: Franse taal bijschaven, pc-lessen volgen, naaien, fietsen en genieten van de ongerepte natuur en mijn dochter die in het onderwijs staat, helpen waar nodig”, somt Mireille tot slot op.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier