Tijdens zijn 38 jaar lange militaire carrière doorkruiste Kurt Declercq een flink stuk van de wereld, maar nu hij met pensioen is, wil hij zijn verdere leven in Zuid-Afrika opbouwen. Zijn passie voor fotografie deed hem het land ontdekken, ondertussen vond hij er de liefde en droomt hij van een eigen bed & breakfast. “Daar de rest van mijn leven kunnen slijten, zou me zielsgelukkig maken”, zegt hij.
Bijna vier decennia was Kurt Declercq (57), afkomstig van Heule-Watermolen, een toegewijd militair bij het Belgische leger. Hij was gekazerneerd in Duitsland, Maastricht, de Baraque de Fraiture, Doornik en Evere en trok op missie naar Bosnië, Kosovo en enkele andere voormalige Joegoslavische regio’s.
Maar sinds 1 oktober vorig jaar is de adjudant-majoor met pensioen en droomt hij van een nieuw leven. Niet onder de Kortrijkse kerktoren, maar wel onder de warme Zuid-Afrikaanse zon. “Al ben ik erg toevallig met het land in aanraking gekomen”, zegt hij. “Mijn vader Freddy was een gepassioneerd hobbyfotograaf en ik heb die microbe van hem geërfd. In 2015 trok ik op rondreis doorheen Sri Lanka en raakte ik gebeten door wildfotografie. Een jaar later volgde een trip van een maand richting Zuid-Afrika en het was liefde op het eerste gezicht. Ik was op slag gek op alles wat het land te bieden had.”
Grenzen nog gesloten
In september 2017 had Kurt de kans om met kanoër Ulrike Vierstraete uit Kortrijk opnieuw naar Zuid-Afrika af te zakken. “Zij werkte er het WK af en vroeg me of ik voor de fotografie kon instaan. Daar moest ik geen halve seconde over nadenken, want na het kampioenschap zouden we nog een rondreis afwerken.”
Tijdens die trip sloeg de vonk definitief over. “Zowel richting het land als een van de inwoners”, lacht Kurt. “Ik leerde er mijn huidige vriendin Pamela Seloane kennen. Zij woont in Soweto, een township van Johannesburg. Sindsdien pendel ik voortdurend tussen Zuid-Afrika en Kortrijk, want zolang ik geen verblijfsvergunning heb, kan ik maximaal drie maanden ter plekke blijven. Maar mijn doel is duidelijk: ik wil naar Zuid-Afrika verhuizen, want mijn toekomst ligt daar. En nergens anders.”
Ik kan mijn geadopteerde dieren aaien en knuffelen, al blijf ik voorzichtig
Zijn laatste trip dateert van september 2019. “Toen kon ik tot eind november ter plekke blijven en aanvankelijk was ik van plan om in maart opnieuw naar Zuid-Afrika af te reizen, dit keer met de duidelijke intentie om me er te settelen. Mijn vriendin heeft drie kinderen en we zouden samen een eigen stekje zoeken, maar corona heeft flink wat roet in het eten gegooid. Een nieuwe datum voor de afreis heb ik nog niet, want het land houdt voorlopig tot eind dit jaar de grenzen hermetisch afgesloten voor internationale vluchten. Ik kan dus niet anders dan vanuit het Kortrijkse ongeduldig afwachten en via de digitale weg contact houden met Pamela.”
Kurt hoopt om met zijn grote liefde ooit een eigen bed & breakfast te kunnen openen. “En liefst in combinatie met een bestaan als wild ranger“, vervolgt hij. “Daar heb ik al enkele theoretische cursussen voor gevolgd, maar het praktische luik moet ik natuurlijk in Zuid-Afrika zelf afwerken. Hier vind je maar weinig leeuwen, olifanten en andere exotische dieren in het wild”, knipoogt Kurt. “Met zo’n brevet op zak zou ik de gasten van onze B&B mee op sleeptouw kunnen nemen en doorheen het fantastische land gidsen.”
Leeuw geadopteerd
De fascinatie voor het unieke wildleven van Zuid-Afrika heeft Kurt ondertussen helemaal opgeslorpt. In die mate zelfs dat hij een leeuw en een cheeta uit een kweekprogramma heeft geadopteerd. “Ik schenk jaarlijks een financiële bijdrage waarmee die dieren gevoed en verzorgd worden. En wanneer ik in Zuid-Afrika ben, probeer ik die zo vaak mogelijk te bezoeken. Dan kan ik ze zelfs aaien en knuffelen, al blijf ik voorzichtig. Het zijn nog altijd wilde dieren, maar angst heb ik niet. Daar speelt mijn achtergrond als militair een rol in, denk ik”, grijnst hij.
“Ik hoop ook om, wanneer ik eindelijk weer ter plekke ben, als vrijwilliger in een dergelijk kweekprogramma aan de slag te kunnen, gecombineerd met mijn niet aflatende interesse in fotografie. Begrijp me niet verkeerd, ik blijft Belg en Heulenaar in elke vezel van mijn lijf, maar mijn hart heb ik verpand aan Zuid-Afrika. Daar de rest van mijn leven kunnen slijten, zou me zielsgelukkig maken.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier