Michiel Sulmon bouwt nieuw lokaal voor rugbyclub Waereghem: "Groep zal nog hechter worden"

De Waregemse rugbyclub kende in zijn tienjarig bestaan al de nodige tegenslag, want in 2011 brandde zijn lokaal tot op de grond af. Toch bleef de sportorganisatie ondanks de pech verder groeien tot een groep van ongeveer 140 leden. Het nieuwe lokaal moet rugbyclub Waereghem een extra boost geven."We hopen nog voor de opening begin februari de bar in het lokaal te kunnen openen bij thuismatchen en trainingen", zegt Michiel Sulmon. "Nu moeten we ons behelpen met een mobiele bar en een tent, maar ideaal is dat dus niet.""Dat dit ons zal toelaten om van ons nog een hechtere club te maken. Nu moeten we na onze thuismatchen noodgedwongen naar café Bananas trekken, ons stamlokaal. Na de match iets kunnen drinken in een eigen lokaal is toch nog plezanter en bovendien ook goed voor onze kas.""Een ander belangrijk punt van het nieuwe gebouw, dat 100 vierkante meter groot is, is dat we op het dak een platform gaan hebben waarop honderd toeschouwers de matchen zullen kunnen volgen. Dat zie ik ook als een extra troef."Is het ook de bedoeling om straks alles en iedereen naar Waregem te verhuizen en de activiteiten in Zulte stop te zetten?"Neen, de jeugdreeksen (U12 en U14) gaan daar blijven. De vrouwen komen wel een deel van hun matchen in Waregem spelen. Het is niet slecht dat we op twee plaatsen aanwezig zijn. Er zijn veel Zultenaren lid van de club en op die manier blijft de band ook beter behouden met Zulte.""Maar zelfs zonder die brand was al duidelijk dat we naar iets anders op zoek moesten. We zaten daar dicht bij het toenmalige café A Côté maar konden daar niet blijven omdat sportcentrum Happy het had ingelijfd voor de uitbreiding van de golfterreinen.""Helaas heeft het administratief nog lang aangesleept vooraleer we aan de slag konden gaan, maar we zijn blij dat we er nu toch bijna zijn."Die brand zorgde voor een golf van solidariteit voor de club. Dat zal deugd gedaan hebben."Heel zeker. Zelfs huidig burgemeester van Waregem Kurt Vanryckeghem heeft ons toen goed geholpen. Hij schonk een mooi bedrag van de actie 'Kurt Koestert' aan ons zodat we in de eerste maanden na de brand de middelen hadden om door te gaan. Al waren er ook nog anderen die forse inspanningen geleverd hebben om het ons gemakkelijker te maken. Onze hoofdsponsor, transportbedrijf Dematra uit Nazareth, is toen zelfs extra halve-liter-bekers gaan bijhalen in Nederland. We waren alles kwijt en hadden die bekers dringend nodig omdat kort na die brand ons jaarlijkse Oktoberfest plaatsvond, altijd goed voor extra geld in het laatje.""Neen, dat is het niet. Onze club groeit dan wel maar bij de senioren (spelers ouder dan 18, red.) hebben we echt geen overschot. Nu kost het soms moeite om voldoende vervangers te vinden bij onze uitmatchen. Door het werk of de studie is het voor sommigen niet altijd makkelijk om mee op verplaatsing te gaan. Extra leden zouden dat probleem kunnen doen verdwijnen of toch kleiner maken.""Tussen mijn veertiende en zeventiende was ik actief bij een Gentse club toen ik daar op school zat. Ik ging dan in Nederland studeren en daardoor kwam er een eind aan mijn rugbycarrière.""Toen ik in 2010 bestuurslid werd bij rugbyclub Waereghem was ik pas begonnen als zelfstandige. Daardoor zag ik het niet meer zitten om ook nog zelf rugby te spelen. Bovendien heb ik schrik om een blessure op te lopen.""Toch mis ik het soms hoor, zeker als ik naar de matchen ga kijken op zondagnamiddag. Dan kriebelt het wel eens. Rugby is een mooie sport en ook een echte teamsport waar fair play helemaal bovenaan staat. Schwalbes (een actie waarbij een speler veinst dat er een overtreding op hem is begaan, red.) zoals in het voetbal zal je er niet te zien krijgen.""Ook is er geen videoscheidsrechter (VAR, red.) nodig om tot beslissingen te komen. Heel af en toe speel ik wel nog eens mee, zo bijvoorbeeld in de zomer bij een beachrugbymatch. Dat is dan wel recreatief.""Neen zeker niet. Ik ben zeker van mezelf en weet dat ik mijn job goed in de vingers heb. Dus van stress was er geen sprake. Dat is ook nooit het geval."Wat doe je precies?"Ik run nu een schrijnwerkerij. Aanvankelijk was ik vooral met ruwbouwwerken bezig bij verbouwingen, maar inmiddels is die activiteit flink uitgebreid en plaatsen we nu onder meer ook bijgebouwen. Of het nu gaat om een aanbouw, een poolhouse of een stalling, we doen het allemaal.""Vaak gaat het dus om totaalprojecten waarbij wij alles regelen: van grondwerken tot de gordijnen ophangen bij wijze van spreken. We werken daarbij voor een deel met onderaannemers. Eigenlijk is het onze droom om totaalprojecten van A tot Z te realiseren op eigen kracht. Meestal zijn we in de streek actief, dat wil zeggen tussen Kortrijk en Gent. Dan vermijden we ook lange autoritten.""Ik heb daar nooit echt bij stilgestaan, maar wellicht is dat voor een stuk omdat ik opgegroeid ben in een familie van zelfstandigen. Mijn vader verkocht als zelfstandige altijd omheiningen van Betafence. We moesten van jongsaf ook altijd meehelpen thuis. Ik deed dat ook graag. Ik heb ook nooit anders geweten dan dat mijn vader ergens iets aan het verbouwen was. Dat trok me wel aan en ik hielp dikwijls mee. Zo kreeg ik zelf de microbe te pakken. Na verloop deed ik zelf niets liever dan verbouwen.""Weet je dat ik op zeker ogenblik de douches onder handen heb genomen van mijn kot in Gent. Het was in een huis van mijn ouders en ik wilde een beter stortbad. Het was volop examentijd maar dat maakte me niet uit. Ik vond alles beter dan opnieuw te gaan studeren (lacht). Het resultaat was prima en dat zagen mijn ouders ook wel. Toen wisten ze dat ik daarin moest verder doen en dat studeren niet echt iets voor mij was.""We hebben daar geen last van, want ons bedrijf is ons leven. We zijn hier dan ook zo goed als elke dag. Ook de zaterdag vind je ons in onze zaak terug. Maar we zijn jong en dus moet dat kunnen. Zij komt ook uit een familie van zelfstandigen en ook bij haar zit werken in het bloed. Bovendien zijn we ook niet de hele dag door samen en hebben we elk een totaal verschillende opdracht. Célestine ontwerpt interieurs, coördineert de werken en volgt de klanten op. Daarvoor werkt ze in hoofdzaak op kantoor hier. Ik daarentegen ben vaak de baan op of werk in het atelier. Dus zoveel zien we mekaar hier ook niet." (Freddy Vermoere)