Mia, Magda en Kristiaan nemen afscheid van Huize Breughel

Mia, Kristaan en Magda Busschaert voor een laatste foto in hun winkel Huize Breughel. © FODI
Redactie KW

Zaterdagavond 10 juli gaat de deur van Huize Breughel in de Stationsstraat in Ingelmunster definitief op slot. De winkel met traiteurzaak bestaat al 49 jaar. “We hangen onze keukenschort, pollepel en ‘Wat wenst U?’ aan de haak en hopen vanaf heden op nog veel gezonde en aangename jaren”, zegt de familie Busschaert.

Op 15 september 1972 begonnen de twee zussen en broer Busschaert met Huize Breughel in de Stationsstraat. “Onze pa had een pluimveeslachterij. Maar er werden nieuwe normen van kracht. De pluimveeslachterij stopte niet direct. Kristaan is beroepshalve beenhouwer en kok. Magda en ik volgden cursussen. We besloten te starten met een winkel met traiteurdienst”, zegt Mia (74).

“We beleefden gouden tijden. Vooral de jaren 80 en 90 waren drukke, maar heel mooie tijden met heel wat grootse feesten in onze gemeente en ver daarbuiten. Toen we een nieuwbouw zetten, hadden we ook een eigen zaaltje, zodat we ter plaatse eveneens allerlei feestjes konden verzorgen.”

Volgens Magda (67) was Huize Breughel de eerste traiteur met een eigen winkel in de streek. Hun hutsepot, witloof in hesp, zelfbereide ossetong, enz. zijn gerechten die velen zullen missen. “Later begonnen de supermarkten en beenhouwers ook met de verkoop van panklare gerechten. Zelf zagen we dat niet als concurrentie, want we hadden doorheen de jaren een vast cliënteel opgebouwd.”

Tegenslagen

Mia knikt en vult aan:” Ze spreken nu allemaal over takeaway, maar wij begonnen daar al 40 jaar geleden mee. Weet je, we werkten altijd vers met de beste producten aan een goede prijs. De eenvoudige dagschotel, maar eveneens een feestelijke maaltijd werden altijd even goed verzorgd. Ons assortiment in de winkel werd ook steeds gewaardeerd. Samen met onze medewerkers door de jaren heen, boekten we een mooi resultaat.”

In de voorbije jaren had Huize Breughel met pech af te rekenen. De bouw van de nieuwe Brigandsbrug duurde geen twee, maar drie jaar. Toen deze brug afgewerkt was, begon corona en kon de familie Busschaert het zaaltje niet ter beschikking stellen voor allerlei feesten.

“Ze spreken nu allemaal over takeaway, maar wij begonnen daar al 40 jaar geleden mee”

“Dat waren tegenslagen”, bekent Mia. “Toen de dorpsbrug openlag, passeerde er minder verkeer. Dat voelden we natuurlijk in onze portemonnee. Nu is er terug vlot verkeer. We hebben geen opvolgers, maar persoonlijk vond ik dat onze winkel met dit zaaltje zeker en vast rendabel kon blijven”, pikt Magda in. “Uiteindelijk is de zaak nu al verkocht voor een andere bestemming…”

“We stoppen niet wegens minder cliënteel of corona. We stoppen vooral door onze leeftijd. Het wordt tijd dat we eens aan onszelf denken.” Mia knikt: “Een mooi weekend toegewenst, zegt het cliënteel, maar ons weekend begon pas op maandag. Iedere zondag moesten we werken. We waren dat zo gewoon. Wij kenden geen weekends, enkel wanneer we met vakantie gingen.”

Lange werkdagen

Zullen Mia, Magda en Kristaan de zaak missen? Mia geeft toe dat ze het cliënteel zal missen. Logisch, want zij stond al die jaren in de winkel. Magda zorgde in de keuken voor de bereiding van de warme gerechten. Kristiaan was verantwoordelijk voor de koude gerechten, de traiteurdienst, de opvolging en bediening in ’t zaaltje.

“Ik denk niet dat ik het zal missen”, geeft Magda toe. “Het is ook geen beslissing die we van vandaag op morgen nemen. Aan een bepaalde leeftijd heb je de fysiek niet meer, zoals we vroeger hadden om te werken.”

Kristiaan (66): “Het is een beroep met lange werkdagen, wat veel inspanningen vergt. Nu is het tijd voor iets anders.”

Zullen broer en zussen Busschaert zich niet vervelen? “Weet je waar ik naar uitkijk? Naar de rust”, bekent Mia. “Ik heb twee kinderen en één kleinkind. Er was altijd werk, ik kon zelden gaan. Nu komt daar verandering in.” Magda gaat meer lezen, want daarvoor vond ze zelden de tijd.

Kristiaan: “Ik zal meer aandacht schenken aan mijn vrouw Mieke, die jonger is en nog parttime werkt. Ik zal een beetje de huisman worden. Ik wil ook meer wandelen en in het weekend zelf eens iets gaan eten en genieten.” Zijn echtgenote Mieke roept: “En ik zal de lekkere geuren missen die uit de keuken komen. Ik was altijd benieuwd wat ze aan het klaarmaken waren.” (PD)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier