Rik Witdouck gaat met pensioen. Op zich niet zo vreemd want Rik wordt op 29 juni 65 jaar. Wel eigenaardig is dat met het vertrek van Rik de derde generatie verdwijnt bij bouwfirma Verstraete.
“Mijn grootvader Jules werkte al bij de firma Verstraete als schrijnwerker”, begint Rik zijn verhaal. “Hij is nog frontsoldaat geweest en kon dan aan de slag bij Verstraete. Toen hij van een stelling was gevallen, had hij echter een blijvend rugletsel en kon hij die job niet meer uitoefenen. Hij heeft dan zijn loopbaan afgesloten bij de technische dienst van de gemeente Rumbeke.”
Mee met papa
“Ook mijn vader Constant was schrijnwerker en, zoals dat vaak gebeurde, mocht hij ook zijn carrière beginnen waar zijn vader had gewerkt. Hij werd meestergast bij de firma Verstraete. Mijn vader begon op 20-jarige leeftijd. Dat was in 1950 en de firma Verstraete was toen al een bekende firma in Roeselare. Ook mijn oom André heeft daar nog gewerkt trouwens. Mijn vader overleed echter al in 1976, hij was pas 46 jaar oud.”
“Toch had hij mij al de liefde voor zijn job meegegeven. Als kind mocht ik een paar keer mee met hem op zaterdag in de bestelwagen als hij nog iets moest doen op de firma of bij klanten en dan was ik preus. Toen ik op twaalfjarige leeftijd moest kiezen naar welke middelbare school ik zou gaan, koos ik voor het VTI. Ik wilde ook schrijnwerker worden. Na een jaar veranderde ik van school en werd intern in het VTI van Kortrijk. Ik had goede punten en in Kortrijk kon ik de afdeling schrijnwerkerij volgen op TSO-niveau om dan na het derde jaar verder te doen voor een A2 Bouwkunde.”
Projectleider
“Na het middelbaar volgde ik eerst drie jaar hoger onderwijs in Oostende waar ik afstudeerde als technisch ingenieur. En daarna studeerde ik nog drie jaar in Leuven om daar uiteindelijk af te studeren als burgerlijk ingenieur”, vertelt Rik die getrouwd is met schepen Griet Coppé.
“En in 1978 ben ik als 24-jarige gestart bij de firma Verstraete, de firma waar mijn grootvader en vader eveneens gewerkt hebben. En ik heb het daar zeer naar mijn zin gehad. Het bewijs is er: ik heb 41 jaar bij dezelfde firma gewerkt. Ik kende de firma al doordat ik er enkele vakantiejobs had gedaan en als jonge burgerlijk ingenieur mocht ik beginnen als projectleider. Ik volgde het volledige project zelf op van A tot Z en dat was een enorm goede leerschool. Ik berekende in het begin ook de stabiliteitsstructuren en ik heb het eerste informaticasysteem in de firma gebracht.”
Het klinkt cliché maar ik zal nu een beetje meer tijd hebben voor onze twee kleinkinderen
“Na verloop van tijd kreeg ik beroepshalve veel te maken met restauratietechnieken en ik kreeg daar veel voeling mee. Dat werd echt mijn ding en we hebben zeer mooie zaken verwezenlijkt. Heel veel eigenaars van oude huizen en kastelen in Vlaanderen deden een beroep op ons en dat waren vaak uitdagingen. Dat lag mij wel.”
Geen vierde generatie
“De laatste jaren was ik ook verantwoordelijk voor de schrijnwerkerij en zoals je merkt, is de cirkel op die manier rond (lacht). Men heeft gezorgd dat er al anderhalf jaar een collega naast mij staat die ik de knepen van het vak heb geleerd. En dat loopt uitstekend en de laatste zes maanden stuur en coach ik vooral de calculatiedienst.”
“Vanaf juli zal het uiteraard een heel ander leven worden. Ik deed mijn job zeer graag en heb gewerkt tot mijn laatste dag. Maar ik zal zeker niet in een zwart gat vallen, ik ga niet tegen mijn gedacht met pensioen. Het klinkt cliché maar ik zal nu een beetje meer tijd hebben voor onze twee kleinkinderen. En neen, er komt geen vierde generatie Witdouck bij de firma Verstraete. Dochter Heleen is handelsingenieur en werkt bij ExxonMobil en zoon Thomas is leerkracht Lichamelijke Opvoeding.” (PS)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier