Met Delphine Steelandt op bezoek bij opa André: “Ik wil 105 worden. En een beetje vermageren!”

Delphine Steelandt aan het bewegen met haar grootouders André en Robertine in het rusthuis van Nieuwpoort. Haar opa gaf de aanzet en werkte mee aan haar derde boek. © Davy Coghe

Is er in West-Vlaanderen iemand die meer boeken verkoopt dan Delphine Steelandt? We durven er aan twijfelen. Zelf wil ze zich niet vergelijken met Pascale Naessens, maar onze Koekelaarse Krak haalt met #Fitplus toch meteen weer de hitlijsten. Voor haar nieuwste boek liet de gezondheids- en fitnesscoach zich inspireren door haar opa André Devolder. Wij brachten hen samen voor een babbel en – uiteraard – de nodige lichaamsbeweging. “Best dat jij geen gsm hebt, opa. Er zouden teveel vrouwen naar jou bellen!”

We spreken af met Delphine Steelandt in woonzorgcentrum Ten Anker in Nieuwpoort. Daar krijgen haar grootouders André Devolder en Robertine Depuyt, allebei 89 jaar, voor het eerst haar nieuwste boek te zien. #Fitplus is de opvolger van #Fitmom en #Fitbody, de boeken waarvan hun kleindochter er in totaal al 33.000 van verkocht. Ook #Fitplus doet het goed. De eerste druk van 9.000 exemplaren ligt sinds vorige vrijdag in de winkel en de tweede druk is al opgestart. Zo kwam #Fitplus rechtstreeks binnen op plaats drie in de top tien non-fictie van Standaard Boekhandel. Delphine schreef haar nieuwste samen met haar papa Danny Steelandt en opa André Devolder.

Robertine en André, de fierheid spat van jullie gezicht. Maar de verdienste ligt nu ook bij jou André, want jij werkte ook mee aan het nieuwe boek. Jij was zelfs Delphine haar aanleiding om #Fitplus te schrijven, hoe komt dat?

André Devolder: “Ik had eens gezegd aan Delphine dat ik graag een boek zou schrijven. Maar Delphine zei ‘opa jij bent daar toch te oud voor. Weet je wat, we gaan samen een boek schrijven!‘ Ik vond dat meteen een goed idee.”

Delphine Steelandt: “Toen mijn eerste boek verscheen, vertelde opa dat hij ook een boek wou schrijven. Hij wou zijn leven vertellen, het leven zoals het vroeger was. Een tijdje later zaten we op een middag koffie te drinken in ‘t Sneukelhuisje in Nieuwpoort samen met zijn vrienden. Opa zei ‘eigenlijk moet jij eens een boek schrijven voor ons, ik kan dat ook hoor al die sportoefeningen uit je boeken’. Tegelijk gooide hij z’n armen en benen in de lucht. (lacht) We waren ermee aan het lachen, maar onderweg naar huis kreeg ik dat idee niet uit m’n hoofd. Ik heb thuis onmiddellijk gemaild naar mijn uitgeverij.”

(Lees verder onder de video)

https://www.youtube.com/watch?v=xAcu3iBK4mk

André: “‘t Is een doordrijver hé. ‘s Avonds belde ze me al om te zeggen dat we ervoor zouden gaan!”

Delphine: “Eigenlijk was het boek in eerste instantie bedoeld voor vijftigplussers, maar het is zo geëvolueerd dat het een boek is geworden voor iedereen die gezond 100 jaar wil worden. En hoe vroeger je ermee begint hoe beter, maar je bent nooit te oud om ermee te starten.”

Je bent zelf 28 jaar, waar heb je de kennis gehaald om dit boek te schrijven?

Delphine: “Ik liet me inspireren door artsen en auteurs die van gezond ouder worden hun doel hebben gemaakt. Maar ook door de echte ervaringsdeskundigen: ik heb heel veel 80- en 90-plussers en zelfs 100-jarigen geïnterviewd en hun gemeenschappelijke delers gezocht om die in een levensdriehoek te plaatsen.”

Wat was de grootste gemeenschappelijke deler?

Delphine: “Positief denken en lachen, zonder twijfel. Ook al ben ik de grootste voorstander van gezonde voeding: het is niet hét allerbelangrijkste om gezond ouder te worden. Hoe je bent en hoe je in het leven staat, is het belangrijkste. Zo kwam ik bij een 100-jarige vrouw met fel blauw geschminkte ogen en rode lippen. Ze was eigenlijk ongelooflijk zwaar gemaquilleerd. Ik vroeg wat haar geheim was om 100 jaar te worden en met een heel enthousiaste lach antwoordde ze ‘Me elke dag helemaal opzetten hé!’. Ze overdonderde me. Niet alleen met haar opgemaakte gezicht, maar ook met haar enthousiasme. Ik dacht in eerste instantie dat net dat toch niet haar geheim kon zijn om 100 jaar te worden? Maar het is wat erachter zit: ze ziet zichzelf graag en ze voelt zich op die manier goed en jong.”

En al die gemeenschappelijke delers heb je dan in een levensdriehoek gegooid?

Delphine: “Alles wat daarin staat is belangrijk om fit en gelukkig ouder te worden. Ook seks staat bijvoorbeeld in de levensdriehoek. Maar daarmee bedoel ik niet per se ‘de daad’. Mijn grootouders zijn al 66 jaar getrouwd en het is opvallend bijzonder hoe graag ze elkaar nog zien. Als mijn opa – die nog alleen woont – afscheid neemt van oma in het rusthuis geeft hij haar altijd een dikke zoen en een dikke knuffel. Zeer vertederend om te zien. Maar dat is dus ook een manier van intiem zijn.”

Mijn boek is voor iedereen die gezond 100 jaar wil worden.

“Aan de basis van de levensdriehoek staat de hechting met familie en vrienden. De smartphone is vandaag de dooddoener van veel relaties. Ik ben ook geen schoolvoorbeeld op dat vlak. Mijn partner en ik werken dan wel samen, we moeten er ook op letten dat we genoeg dingen samen doen. Mijn ouders en mijn grootouders zijn mijn grote voorbeeld. Het is niet oké om te veel apart te doen van je partner. Zet je familie op de eerste plaats. Je hebt er voor gekozen, dus go for it.”

André: “Ik wil geen gsm! Ik heb er nochtans drie in de kast liggen.”

Delphine: “Best! Want er zouden te veel vrouwen naar jou bellen! (lach) We zijn vandaag enorm naar onszelf gekeerd en daarom is de levensdriehoek net zo belangrijk. We moeten focussen op ons leven, maar daar niet mee pronken door selfies te posten op Instagram. Vergelijk jezelf ook niet met iemand die meer heeft. Ik kan mezelf ook vergelijken met Pascale Naessens, maar dan voel ik me daar heel slecht bij. Dus blijf bij jezelf, wees oprecht, leef in het nu en geniet van elke dag.”

Met Delphine Steelandt op bezoek bij opa André:
© Davy Coghe

André: “Je geraakt het verst door gewoon te doen. Ik heb vriendschap ook al altijd zéér belangrijk gevonden in mijn leven. Onder de mensen komen: ik heb dat nodig.”

André, wat is jouw geheime recept om gezond oud te worden?

André:“Veel bewegen en niet te veel zitten. ‘s Morgens schil ik de patatjes, lees ik mijn gazette en als ik tijd over heb, ga ik nog een potje koffie drinken. Om 11.30 uur maak ik dan het eten klaar. ‘s Namiddags kom ik drie maal per week naar mijn vrouw in het rusthuis en anders ga ik een boompje kaarten. Onze dochter Magda is 62 jaar en heeft het syndroom van Down. Zij woont thuis bij mij, maar het is een brave. We trekken goed ons plan. Het is geen meisje om alleen te laten, dus ze moet overal mee met me naartoe. Maar ook dat houdt me jong, voor haar zorgen.”

In heb boek stond je model om enkele oefeningen voor te tonen. Sport je ook zo graag als Delphine?

André: “Ik heb eigenlijk nooit gesport. Of het was in m’n jonge jaren aan het college. Daar heb ik wat gevoetbald en in het leger heb ik ook wel een beetje aan sport gedaan. Ik heb wel altijd veel gewerkt op mijn landbouwbedrijf met paardenhandel. En nu zit ik nog altijd niet stil.”

In je boek las ik dat je je elke dag moet afvragen wat jouw reden is waarom je met plezier opstaat. Wat is jouw reden Delphine?

Delphine: “Dat is elke dag een beetje anders, maar ik sta wél elke dag op met het idee dat ik me fitter dan gisteren wil voelen. En dat ik morgen nog fitter wil zijn. Ik heb net als iedereen ups en downs, maar dat is mijn ultieme doel. Ik wil me elke dag fitter blijven voelen, omdat ik zo oud wil worden als m’n opa en dan ook nog zo goed wil zijn.”

Ik heb je boek doorbladerd om te tellen hoeveel gerechten erin staan waarvan ik dacht ‘dat wil iemand van boven de 60 toch niet klaar maken, laat staan eten’. Maar ik heb er geen enkele gevonden.

Delphine: “Ik heb me gefocust op wat iedereen eet. De recepten zijn toegankelijk voor iedereen, maar toch vernieuwend. Stoofvlees bijvoorbeeld is typische oorlogskost, maar dat gerecht heb ik gepimpt naar een gezonde versie.”

André, je bent nu 89 jaar, verleg je nog graag eens je grenzen? Heb je nog grote dromen?

André: “Ik heb geen grootse dromen meer. Als het blijft zoals het nu is, ben ik heel gelukkig. Moedertje is hier nu wel in het rusthuis, maar ze is ook gelukkig. Het is voor ons allemaal de beste situatie, dat besef ik wel. We hebben met de beste wil van de wereld alles gedaan om haar thuis te houden, maar het kon niet blijven duren. Op 23 september woont ze hier vier jaar.”

Benieuwd of je nu ook zo bekend zal worden als je kleindochter?

André:(lacht) “Ik heb veel bewondering voor Delphine dat ze zo gedreven is. Ik voel me daar goed bij.”

Delphine: “Maar het boek zou er nooit geweest zijn zonder jou hé opa!”

Mijn opa en zijn generatie eten zoals iedereen zou moeten eten: zonder dat ze zich daar zelf van bewust zijn.

André: “Wist je trouwens dat ik een contract getekend heb bij Delphine? Daarin staat dat ik 105 jaar zal worden. Je vroeg daarnet wat mijn grote droom of doel is, wel dat is het! En eigenlijk wil ik ook nog een beetje vermageren. Soms sta ik ‘s nachts op om naar het toilet te gaan en dan durf ik wel eens passeren aan de keuken voor een stuutje. Dat ben ik nu weer aan het afleren.”

Heb je Delphine haar vorige boeken ook gelezen?

André: “Ja, natuurlijk. Maar er eten uit maken? Neen, dat laten we graag aan Delphine over.”

Lust je alles wat ze je voorschotelt?

Delphine: “Eerlijk zijn hé!” (lacht)

André: “Ik ben nog van de ouderwetse tand. Ik eet haar gerechten graag, maar niet elke dag. Wat mijn lievelingseten is? Biefstuk friet!”

Delphine, wat is de gezonde versie daarvan?

Delphine: “Biefstuk met pastinaakfrietjes. Maar dat heb je ook al gegeten hé, opa? Je had zelfs pijn in je buik omdat je veel te veel gegeten had omdat je het zo lekker vond!”

André: “Ik doe nog elke middag zelf mijn eten klaar. Altijd met de beste boter, maar ik doe nooit ergens suiker bij. Er zit in alles al suiker genoeg. Ik eet gezond op mijn manier. Wij gingen vroeger nooit naar de beenhouwerij of zo. Alles wat wij aten kwam van op ‘t hof. Werkelijk alles was zelf gekweekt. Alleen de kaas kwam van de melkerij. En we hebben altijd samen gegeten. Dat is ook iets heel belangrijk.”

Delphine: “Net naar die pure vorm van eten moeten we terugkeren. Pure stukken vlees en vis, verse groenten. We moeten ook niet bang zijn van echte boter, want die is veel gezonder dan chemische kunstboter zoals margarine. Al blijft olijfolie natuurlijk het beste alternatief. 80- en 90-plussers eten op een andere manier. Ze nemen ontbijt, middag- en avondmaal. Er wordt ook wel eens een koekje gegeten, maar de koekendoos komt alleen boven als er volk is. Ze doen geen pak koeken open voor zichzelf om die dan helemaal leeg te eten. Iets wat jongere generaties wél durven doen. Wij hebben naast onze drie maaltijden nog eens nood aan een ochtendsnack en een middagsnack en eigenlijk ook nog aan iets in de zetel om te smoefelen. Mijn opa en zijn generatie eten zoals iedereen zou moeten eten, zonder dat ze zich daar zelf van bewust zijn.”

Met Delphine Steelandt op bezoek bij opa André:

Het nieuwste boek van Delphine is uitgegeven bij Lannoo. Zondag kan je vanaf 14 uur de officiële voorstelling bijwonen in haar fitnesszaak Vip Fit in Gistel (Torhoutsebaan 109/b). Inschrijven is niet nodig.