Nadat Hein Vanhaezebrouck de landstitel binnenhaalde met zijn Buffalo’s, werd hij nu ook officieel tot ereburger van Menen gekroond. Familie, vrienden van vroeger en nu, trainers van vroeger en huidige spelers waren het over een ding eens : “Hein is gepassioneerd door voetbal en gedreven in alles wat hij onderneemt.”
Hein Vanhaezebrouck werd op het gemeentehuis van Lauwe, deelgemeente van Menen, officieel als ereburger aangesteld door burgemeester Martine Fournier. De trainer die de Buffalo’s vorig seizoen tot landskampioen schopte woont nu wel niet meer in Lauwe, maar hij is er wel opgegroeid. Hij doorliep er ook alle jeugdreeksen van White Star Lauwe, beter bekend als de ‘Wietstar’. Zijn vader Walter – vorig jaar in juni overleden – was er secretaris en jeugdtrainer. Hein zat er in een erg sterke lichting met Rudy Ducoulombier, Bart Maes en Lorenzo Staelens, die het alle vier tot de eerste ploeg.
Schoolkameraad en ploegmaat
Rudy Ducoulombier, die later nog tegenover Hein stond in eerste klasse, herinnerde zich nog die beginjaren. “We waren schoolkameraden en maten op het voetbalveld. Hein was toen al ‘goed ter tale’. Hij was iemand die graag de leiding neemt. Hein had talent voor alle balsporten. We zijn trouwens nog samen Belgisch kampioenhandbal geworden.”
Heins echtgenote Vanja Vanhecke, blijft meestal in de schaduw, maar dit keer stapte ze toch het podium op. “We zijn intussen 18 jaar getrouwd. We streven allebei naar perfectie. Ik mag dan al de vrouw van de trainer van de landskampioen zijn, voor mij maakt dat eigenlijk niets uit. Het is belangrijk dat we bij elkaar onszelf kunnen zijn en elkaar steunen. We zijn beiden echte West-Vlamingen en blijven altijd met de voetjes op de grond.”
“Hein is gepassioneerd in alles wat hij doet, of dat nu voetbal, koken of architectuur is”, gaat zijn vrouw verder. “Als hij gepassioneerd bezig kan zijn in zijn job, dan maakt mij dat ook gelukkig. Hein is wel niet veel thuis, toch is hij een echte familieman. De kinderen zijn dol op hem.”
Zus Ruth vertelde dat het er soms hevig aan toe ging ten huize Vanhaezebrouck: “Hein nam in onze jeugd al graag de touwtjes in handen. Dat resulteerde soms in felle ruzies over tv-programma’s. Voetbal was een constante in ons leven. Een zondag zonder voetbal was geen zondag. Onze vader was een ongelooflijke voetballiefhebber en we discussieerden er ook graag over.”
Buffalo’s
Sven Kums en Brecht Dejaegere werden kampioen met Hein en de Buffalo’s. “De coach is enorm gedreven en legt de lat altijd iets hoger”, waren beiden het eens. “De dag nadat we de titel binnenhaalden, was er al een training. ‘Het was heel mooi, maar volgend jaar wordt het nog moeilijker’ zette de coach ons direct met de voetjes op de grond.
KV Kortrijk
Joseph Allijns kent Hein als van jongsaf en werkte met hem samen tijdens zijn periode als trainer bij KV Kortrijk. “Ik herinner me nog dat we eens met WS Lauwe naar de Heizel trokken en ik op hem moest letten als klein manneke. Dat was toen al niet simpel. Als trainer leerde ik hem als een echte leider kennen, heel charismatisch ook. Hij was trainer toen we met KV Kortrijk kampioen werden en de overstap maakten van tweede naar eerste klasse. Dat is voor mij nog altijd het mooiste moment. Hein had te veel talent voor KV Kortrijk en volgens mij heeft hij potentieel om ook topclubs in het buitenland te leiden.”
Hein Vanhaezebrouck was dankbaar voor de titel van ereburger. “Deze titel is niet alleen voor mij, maar ook voor mijn vrouw, mijn familie en Rudy Verschoore, mijn beste leraar ooit. Hij heeft van mij een topsporter gemaakt. Maar deze titel draag ik vooral op aan mijn vader, die in Lauwe een veel groter figuur is dan ik ooit zal zijn.”
Erehaag
Na het officiële gedeelte werd hij door de jeugdspelers van WS Lauwe en Menen opgewacht. Ze vormden een erehaag voor de kersverse ereburger, die naar het veld van WS Lauwe trok, daar waar het allemaal begon voor Hein. De jeugdspelers en een hele schare supporters volgden hem in stoet.
Daar stond nog een galamatch met oud-ploegmaats op het programma. Een hele schare supporters stonden de mannen aan te moedigen. De kersverse ereburger en zijn familie keken vanop de tribune toe en zagen dat de conditie van velen niet meer optimaal was. Maar de sfeer was meer dan goed. Na enkele minuten moest keeper William Winne al geblesseerd naar de kant. Het werd uiteindelijk 0-1, maar geen mens die er belang aan hechtte. Tot in de late uurtjes werden herinneringen opgehaald aan de ‘Wietstar’ en Hein Vanhaezebrouck.
(MVM)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier