Martin Stael (63) uit de Moerdijkstraat heeft voorgoed de deur van het gemeentehuis in Ichtegem achter zich dicht getrokken. Op 1 augustus gaat hij na een loopbaan van 39 jaar met pensioen.
“Ik ben assistent-architect van opleiding en studeerde eind juni 1979 af”, vertelt Martin. “In die functie kon ik al vlug aan de slag. Eerst bij het Studiebureau Haegebaert in De Haan en daarna bij architect Eric Neyens in Eernegem.”
Schrijfmachines
“Dan werd ik opgeroepen om mijn legerdienst te doen, bij een artilleriebataljon, in het verre Lüdenscheid in het Sauerland. Toen waren West- en Oost-Duitsland nog niet opnieuw verenigd. Ik zwaaide af in mei 1981 en bleef een tijdje zonder werk tot ik op 15 juni 1982 bij de technische dienst van Ichtegem kon starten.”
“Ik werd aangenomen voor een jaar met het BTK-statuut (Bijzonder Tijdelijk Kader) om er de inventaris van de onbebouwde percelen op te maken. Het was de tijd van de schrijfmachines en het carbonpapier. Vanaf 1 oktober 1983 werd ik naast hulp technische dienst dat bleef ik tot 1987 verantwoordelijk voor de pensioen- en mindervalidenaanvragen voor deelgemeente Ichtegem. Daarbij kwamen ook nog in die tijd de dagelijkse later werd dit tweemaandelijkse stempelcontroles.”
“Vanaf 1 maart 1991 tot op mijn laatste werkdag heb ik mij vooral met het financiële aspect van de gemeente Ichtegem beziggehouden. Eerst nog onder gemeenteontvanger Daniel Boucquez tot eind 1999, daarna werd de samenwerking verdergezet met Peter Berckmans. De informatica deed op dat moment ook haar intrede in de financiële dienst en zo werd ik systeemverantwoordelijke voor Ichtegem tot 2010, het jaar waarin Nico Pollentier die taak overnam”, herinnert Martin zich.
“Ik mocht in 1992 als eerste de computer verwelkomen voor het opmaken van het meerjarenplan in Excel. Een hele verandering. Langzaam verdwenen de schrijfmachines en het carbonpapier. In april 2001 werd ik syndicaal afgevaardigde waarbij vooral het welzijn van het personeel voorop stond.”
Filipijnen
“Het leven als gepensioneerde zal voor mij een hele aanpassing zijn, maar de zomer staat voor deur. Ik heb thuis nog veel te doen en als covid het toelaat, gaan mijn echtgenoot Reynald en ik hopelijk op het einde van het jaar op bezoek bij zijn familie in Baguingin Tigbauan (Iloilo) op het eiland Panay in de Filipijnen, het is al van april 2019 geleden dat we elkaar zagen.”
“Ik wil iedereen nog eens bedanken voor de jarenlange samenwerking. Werken voor ‘de gemeente’ was een heel groot stuk van mijn leven. Ik heb er altijd graag gewerkt en nooit gedacht dat ik daar zou terechtkomen. Ik ben erin gerold met een project van een jaar, kunnen blijven en heb dan mijn loopbaan opgebouwd. Ik zal mij altijd verbonden voelen met ‘de gemeente’”, besluit Martin.
(RI)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
