De Oxfam Wereldwinkel in de Bruggestraat in Tielt zal na deze week niet meer dezelfde zijn. Coördinator Mark De Keyser trekt er voorgoed de deur achter zich dicht en gaat met pensioen. De boekenverkoop, waarvan hij de grote bezieler was, wordt afgesloten.
In een vorig leven zetelde Mark De Keyser als onafhankelijke voor Groen in de Tieltse gemeenteraad, stond hij mee aan de wieg van freinetschool Het Reuzenhuis, was hij twintig jaar secretaris van de cultuurraad, was hij als verantwoordelijke van de Oxfam Wereldwinkel begin jaren tachtig ook de oprichter en voorzitter van het Vredescomité (bekend van de manifestaties tegen kernraketten) én de oprichter en twintig jaar voorzitter van dat nu de mondiale raad is. Om maar aan te geven dat de Wereldwinkel een monument uitzwaait, samen met ‘zijn’ boeken. “Een teruglopende verkoop en mijn pensioen zijn de bepalende factoren in die beslissing geweest”, zegt Mark.
Boeken associeer ik niet direct met een Oxfam Wereldwinkel. Hoe komt het dat die toch zo populair waren in jullie aanbod?
Mark De Keyser: “In het begin verkochten we vooral boeken over de Derde Wereld en zo, maar de verkoop schoot pas echt de lucht in toen docenten van de recent verdwenen leerkrachtenopleiding in Tielt ons begonnen te stimuleren om kwaliteitsvolle kinder- en jeugdboeken aan te bieden. De school stimuleerde op haar beurt de studenten om hier te kopen, want we boden echt waar voor hun geld: steengoede verhalen met tekeningen als kunstwerken. Doorheen de jaren werkten we samen met Belgische en Nederlandse uitgeverijen als Clavis, Infodok, De Eenhoorn, Querido en Lemniscaat.”
Ben je zelf een boekenwurm?
“Helemaal niet, maar desondanks wist ik ontelbaar veel lezers op het juiste pad te zetten in hun zoektocht naar het geschikte boek. Hoe ik dat dan deed? Ik onderhield een heel goede relatie met vertegenwoordigers van de uitgeverijen en nam ook veel recensies door. Het leverde me veel vertrouwen op van de lezers, want we hadden natuurlijk ook een ruim aanbod boeken voor volwassenen. De bibliotheken van onder meer Tielt, Meulebeke, Dentergem en Pittem kochten trouwens veel kinder- en jeugdboeken bij ons.”
Van waar kwam dan die voortdurende omzetslinking?
“Jonge mensen die vandaag hun oog laten vallen op een boek, hebben het via internetwinkels uiterlijk morgen in hun bezit zonder dat ze ervoor buiten moeten komen. Dat, in combinatie met mijn pensioen, heeft de beslissing vergemakkelijkt om afstand te doen van de boekenafdeling. Minstens de helft van het nog resterende aanbod is al de deur uit. De rest wordt ook nog te koop aangeboden met kortingen variërend van 50 tot 90 procent.”
“Ik heb bewust gekozen om op te komen voor een betere wereld”
Hoe zie jij nu de toekomst van de Tieltse Oxfam Wereldwinkel?
“De focus zal op voeding en artisanale producten komen te liggen. Ik vind dat we te lang gewacht hebben om de link te leggen tussen aanbod uit de derdewereldlanden en landbouwproducten van hier. Met Bokaal (de verpakkingsarme ontmoetingswinkel, red.) is er nu wel een mooi initiatief bijgekomen. Ik ben een boerenzoon, dus weten wat je eet vind ik heel belangrijk. Mensen die in januari tomaten of prinsessenbonen op tafel zetten, moeten weten dat die in volle winter onmogelijk uit eigen land kunnen komen. Daarom vind ik ook de boerenmarkt heel waardevol. Daar koop je volgens het seizoen en steun je rechtstreeks de land- en tuinbouwers, niet de tussenhandel.”
Waaraan koester je na de voorbije 43 jaar de fijnste herinneringen?
“Aan een pak activiteiten die we organiseerden. Lang geleden pionierden we in Vlaanderen met ons derdewereldfeest. Telkens stond een land centraal en we nodigen mensen uit die regio uit om op te treden, informatie te verschaffen, hapjes en drankjes te maken… In de oude Europahal lieten we ooit twee vrachtwagens zand uitkieperen, om er verkrotte eetkraampjes te bouwen. Kwestie van de bezoekers – op het toppunt waren het er zo’n 600 – aan den lijve te laten ondervinden hoe het er aan toegaat in het arme zuiden. Ik mag ook de interessante gespreksavonden niet vergeten met onder meer Rudi Vranckx, Lieve Blancquaert, en Paul Bekaert over de Palestijnse kwestie.”
Je bent burgerlijk ingenieur van opleiding. Waarom heb je via dat diploma niet voor een lucratievere carrière geopteerd?
“Ik heb bewust gekozen om op te komen voor een betere wereld. Toen ik als pas afgestudeerde solliciteerde voor een ingenieursjob bij de voorloper van Alcatel kreeg ik te horen dat ik dag en nacht bereikbaar zou moeten zijn en ik maar beter een relatie kon vergeten. Ik zou wel goed verdienen, maar naar dat argument had ik geen oren meer.”
Waar kijk je naar uit in je pensioen?
“Ik wil meer tijd vrijmaken om te tuinieren en met mijn zelfgekweekte groenten gerechten uit de wereldkeuken koken. Geen biefstuk-friet voor mij, temeer omdat ik flexitariër ben. Voeg aan een klassieke pompoensoep wat kokosmelk en wat curry toe en je hebt het zuiden al op je bord.” (TVW)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier