Marjolein beviel in juni, maar corona houdt papa in Peru: “Mentaal heel zwaar”

"Ons zoontje Noah heeft nu officieel mijn familienaam en ik ben dus sinds zijn geboorte op 5 juni officieel alleenstaande mama", aldus Marjolein. (foto JCR)
Redactie KW

Door een uitwisselingsproject kreeg Marjolein Vandaele (27) de liefde voor Peru te pakken. Ze liet het land niet meer los, ging er wonen en werken en vond er de liefde bij Noe (31). Wat een mooie zwangerschap en bevalling moest worden, werd door corona een nachtmerrie. Papa Noe geraakte tot op vandaag nog altijd niet in België en Marjolein werd een paar uur na de bevalling positief getest op corona. Toch blijft ze hopen op een snelle reünie met papa Noe en de kleine Noah.

“In september 2019 kwam ik met Noe naar Kortemark op familiebezoek”, steekt Marjolein van wal. Ze woont met baby Noah aan de Koutermolenstraat in Kortemark. “Na een paar weken vlogen we weer de oceaan over, maar in Peru werd plotseling duidelijk dat ik zwanger was. Ik zag het niet zitten om daar te bevallen en het kindje op te voeden. Ik wou dat dichter bij mijn familie doen, ook omdat de gezondheidszorg in België stukken beter is.”

Het plan was om Noe terug te zien op 1 mei. We hadden de tickets al geboekt, zodat hij en onze hond Balou ook de oversteek naar België konden maken. Helaas kregen we toen af te rekenen met corona, dat virus gooide serieus wat roet in het eten. De vluchten uit Peru werden geannuleerd. De eerstvolgende datum is begin september, maar dat zal ook wel noppes zijn, want de grenzen blijven gesloten.”

Vicieuze cirkel

“We hadden een aantal certificaten nodig die Noe hier moest ophalen, eens hij hier was. Gelukkig werkte het Peruviaanse consulaat heel goed mee en ondertussen konden we zelf de documenten, die dienden voor de erkenning van Noah, in handen krijgen.

Hier op het gemeentehuis in Kortemark werd geëist dat de papa aanwezig was om zijn zoon te erkennen, maar dat was dus niet mogelijk. En de dienst Vreemdelingenzaken is van mening dat Noe hier geen kind heeft, dus mag hij niet komen. Begrijp je een beetje in welke vicieuze cirkel wij ons bevinden? Ons zoontje Noah heeft nu officieel mijn familienaam en ik ben dus sinds zijn geboorte op 5 juni officieel alleenstaande mama.”

Toen ik positief testte, was de bezorgdheid bij Noe nog groter

“Het blijft afwachten wanneer in België partners van buiten Europa toegelaten worden die niet getrouwd zijn. Noe en ik zijn al vier jaar een koppel en we woonden drie en een half jaar samen in Peru. Wanneer gaan ze hem nu eindelijk toelaten om naar België te komen? Gelukkig zijn er organisaties zoals Love is not tourism, die de politici aan het verstand proberen te brengen dat er ook andere redenen zijn dan toerisme om te reizen. De toekomst van mensen hangt ervan af en ook mentaal is zo’n situatie heel zwaar om te dragen. Ik ben heus niet de enige Belg die zich in deze situatie bevindt.”

Positief getest

“De minister van Toerisme in Peru liet zich ontvallen dat ze hun luchtruim weer zouden openen eind 2020”, vervolgt Marjolein. “Stel je voor dat Noe dan pas zou kunnen overvliegen, dan is onze zoon al een half jaar oud. Voor Noe is het heel moeilijk om op webcam en foto’s te zien hoe anderen zijn zoontje vasthouden, omdat hij dat nog niet kon. Ook de dagdagelijkse dingen zoals verversen en een badje geven, kon hij enkel nog maar digitaal meemaken.”

“Hij heeft het er moeilijk mee dat de situatie momenteel uitzichtloos is en hij is bang dat zijn zoontje hem minder goed zal kennen eens hij hier is…”

Mijn partner Noe is zelfs niet erkend als vader

“En dat was niet het enige obstakel tijdens de bevalling van Noah. Covid-19 kwam toen ook letterlijk de kop opsteken. Na de bevalling kreeg ik de mededeling dat ik positief getest was. Dat betekende geen bezoek en twee weken in quarantaine. Iedereen met wie ik rechtstreeks in contact gekomen was, moest ook getest worden. Geen idee waar ik het opliep, maar gelukkig vertoonde ik geen symptomen en kon ik zelf instaan voor de verzorging van de baby tijdens zijn eerste levensweken.

Quarantaine

“Vanzelfsprekend werden de bezorgdheid en machteloosheid bij Noe nog groter. Onze kleine Noah is gelukkig niet besmet geworden. Ik hoop uit de grond van mijn hart dat de regering er hier eens werk van maakt om de hereniging van niet-getrouwde koppels toch toe te laten, zodat Noe eindelijk zijn zoon kan zien en wij samen de zorg voor onze baby kunnen delen.”

“Op 11 september moet ik weer aan het werk en dan zal onze baby naar de onthaalmoeder moeten. Gelukkig kan ik ook op de ondersteuning van mijn ouders rekenen. Als Noe eindelijk in België aankomt, zal hij eerst twee weken in quarantaine moeten. Als het moet, zal ik, samen met Noah, met veel plezier twee weken meegaan in afzondering…”, besluit Marjolein. (Jeffrey Dael)