Mario Dhont (45) opent binnenkort Disneywinkel in K: “Hard werken, maar ook genieten”

Mario Dhont (45) valt op in Kortrijk dankzij zijn sappige Gentse accent. Ook het feit dat hij in zijn M Feelgood Store tussen de kerstbomen wandelt, midden in een hittegolf, is merkwaardig. Deze import-Kortrijkzaan heeft de stad al jaren in zijn hart gesloten en brengt vaak de luchtige noot in donkere tijden. “Altijd positief blijven, ongeacht wat, lijkt aartsmoeilijk maar is het niet.”

Een rasechte Gentenaar die uiteindelijk in Kortrijk terechtkomt en er een succesverhaal schrijft. Als West-Vlamingen kunnen we niet anders dan trots zijn op de aantrekkingskracht die onze provincie doorheen het land uitoefent. “Laat me wel meteen eerlijk zijn door te zeggen dat ik nooit echt het idee had om in Kortrijk te komen wonen”, pikt Mario in. “Acht jaar geleden had ik een bakkerij en een soepbar in Gent. Dat was keihard werken, dag in, dag uit, zonder na te denken. Er waren weken waarin ik op vrijdagmorgen aan de slag ging en niet in mijn bed kroop voor het zondagavond was. Ergens sloopt dat een mens, maar je blijft gewoon verder doen en mijn geheime wapen in dat alles was koffie, heel veel koffie.”

Kijken naar toekomst

Dat Mario niet vies is van hard labeur wordt al snel duidelijk. “Op een dag kreeg ik te horen dat men zou beginnen met werken aan de tramsporen voor de deur. Het originele plan sprak van een duurtijd van een jaar, wat op zich al een drama was, maar uiteindelijk werden het er zelfs twee. Dat was een economische catastrofe en ik nam er een tweede job bij, in een café, om het hoofd boven water te houden. Op het einde van de rit voelde ik me leeg en zag ik mijn werknemers vertrekken met meer geld dan ik had. Dat is een negatieve spiraal die heel wat van een mens vraagt, maar toch ben ik altijd blijven doorgaan: het hoofd omhoog en kijken naar de toekomst.”

Die toekomst bracht de Gentenaar uiteindelijk in Kortrijk. “Correctie, eerst in Gullegem”, lacht hij. “Hoe gaat dat allemaal in het leven, hé? Ik vond de liefde bij iemand uit de streek en in het begin betekende dat afwisselend pendelen tussen Gent en West-Vlaanderen. Uiteindelijk besloot ik alles in Gent op te geven om in West-Vlaanderen te settelen. Nadien bleek dat het geen goede keuze was op amoureus gebied, maar dat weet je op voorhand natuurlijk nooit.”

Het duurde niet lang voor Mario Gullegem inruilde voor Kortrijk. “Wat ik aan Gent echt kon smaken, was het feit dat je een soort van micro-land aan je voordeur hebt. Er is een uitdrukking die ik graag gebruik wanneer ik daarover spreek: wie in Gent woont, heeft eigenlijk geen frigo nodig. Heb je zin in een ijsje of heb je nog snel wat vlees of zelfs een fietsband nodig? Ga even naar buiten en binnen de paar minuten heb je wat je nodig hebt. Gullegem is een erg landelijke gemeente, waar mensen in rust leven maar waar je het snellere ritme van het stadsleven natuurlijk niet hebt. Ik voelde me er niet echt thuis en trok richting Kortrijk. Ondertussen woon ik er nog steeds.”

Magische wereld

Mario zocht en vond zijn spreekwoordelijke draai in Kortrijk en stampte er ondertussen drie zaken uit de grond. Eén rode leidraad loopt, zonder uitzondering, door al zijn ondernemingen. “Ik ben verzot op Disney! Wie is er daar nu niet gek van?” Een kleine fonkel verschijnt in de ogen van de Kortrijkzaan wanneer hij spreekt over de wereld van Mickey Mouse en Donald Duck. “Al van kleins af aan raakte ik compleet opgeslokt door de magische wereld die Disney telkens weer opnieuw creëert. Ik ging vroeger ook maandelijks naar Disneyland, zelfs in mijn eentje, en zonder op ook maar één attractie te zitten. Mij ging het vooral om slenteren doorheen de straten en vooral genieten van de decors. De details, de sfeer, het gevoel dat je krijgt als je naar al die dingen kijkt,… Je krijgt het er spontaan warm van. Mijn lievelingsfilm? Zonder twijfel Pinokkio, al weet ik eigenlijk niet waarom. Het spreekt me gewoon meer aan dan de andere films. Pinokkio boeide me zo sterk dat ik, in een creatieve bui, een eigen Pinokkiobeeldje ging boetseren. De klei vloog langs alle kanten maar uiteindelijk was ik wel tevreden over het resultaat. Toen volgde de meest cruciale etappe van het boetseerproces: afbakken. God weet waar het fout is gelopen maar tijdens het afbakken brak de neus van mijn nagelnieuwe Pinokkio af. Het was een duidelijk signaal voor mij: boetseren is niet mijn ding en ik heb het dan ook niet opnieuw geprobeerd.”

Sinds mijn scheiding doe ik niets meer tegen mijn zin

Heel wat ondernemers verwerken persoonlijke toetsen in hun zaak, maar Mario ging nog een stapje verder. “De sfeer die je hebt wanneer je door Disneyland wandelt, dat wilde ik hier ook”, glundert hij. “Ik begon te onderhandelen over licenties en rechten, iets wat je niet zomaar in je schoot krijgt geworpen, maar uiteindelijk kreeg ik wat ik wilde en mocht ik een rasechte Disney-store openen, hier in Kortrijk. Er was een ruimte beschikbaar in shoppingcenter K en dus ging ik meteen aan de slag. In de loop van augustus is de winkel af en open voor publiek.”

Energie uit werk

Mario heeft inmiddels drie winkels in het shoppingcenter en een horecazaak op de Grote Markt. “Toch heb ik zelfs nog tijd om ‘s avonds met de mensen uit mijn bubbel een glas te gaan drinken”, lacht hij. “Het is maar hoe je je dagen indeelt, denk ik. Trouwens, mijn scheiding zorgde wel voor een openbaring. Ik nam mezelf voor om nooit nog iets tegen mijn zin te doen. Op een bepaald ogenblik leef je om te werken en dat is niet de goede manier. Ik gooide alles overboord en begon met een schone lei. Vanaf dat ogenblik ging ik enkel nog werken wanneer ik mijn passie erin kon verweven. Ik werk nu nog steeds keihard, maar ik geniet ook van iedere seconde. Dan put je er juist energie uit.”

Mario koos specifiek voor K in Kortrijk als locatie voor zijn winkels. “K is gewoon een hippe plek! Je kan hier ook altijd parkeren, wat zeker een meerwaarde is. Ik hoor de commentaar natuurlijk al komen, genre ‘parkeren in de K is duur’, maar betalen doe je toch overal? Of je nu naar de zee gaat, Antwerpen, Gent of Brussel, nergens kan je nog parkeren zonder in de buidel te tasten. Ik vind het hier echt een prima plaats en binnenkort wordt ze nog net dat tikkeltje magischer.”

Afsluiten doet Mario met een oproep naar de burgemeester. “Als alle corona-ellende eindelijk achter de rug is, zou ik graag een grote circustent op de markt zetten. Een dol feest met clowns en acrobaten om het leven opnieuw op gang te trekken. Komaan, mijnheer de burgemeester, dit moet toch mogelijk zijn?”