Marieke is Gastvrouw van het Jaar bij Gault&Millau: “Ik ben er nog altijd ondersteboven van”

Marieke Moyaert: "Niets deed ons vermoeden dat we bij de laureaten zouden zijn. Nog steeds ben ik er ondersteboven van." © Davy Coghe
Olivier Neese
Olivier Neese Editieredacteur Brugsch Handelsblad Brugge - Torhout

Marieke Moyaert (31) mag zich een jaar lang Gastvrouw van het Jaar noemen. De culinaire gids Gault&Millau beloonde de maître van Restaurant Schatteman met die prestigieuze titel. “Een onverwachte en onwaarschijnlijke erkenning”, reageert ze dolgelukkig.

Hoewel er tijdens de uitreiking van de awards een filmpje van Marieke Moyaert (31) werd afgespeeld, was het voor haar een zeer grote verrassing toen ze maandagnamiddag haar naam hoorde vallen als laureate bij de verkiezing voor Gastvrouw van het Jaar. “Gault&Millau had ons verteld dat ze haar site wat wilde updaten met filmpjes”, vertelt ze. “Ze kwamen langs, stelden ook vragen aan mijn man… Neen, niets deed ons vermoeden dat we bij de laureaten zouden zijn. Nog steeds ben ik er ondersteboven van.”

We staan te popelen om weer klanten te kunnen ontvangen

Gault&Millau looft Marieke Moyaert onder meer voor haar enorme naturel als gastvrouw. “Ik ben iemand die gezond lacht, laat het me zo zeggen. En de mensen zijn niet bang om iets te vragen of te zeggen. Ze weten dat ze altijd oprecht en eerlijk mogen zijn. Daar sta ik ook voor open. Ik denk dat dat geapprecieerd wordt. Voor mij is de titel een onwaarschijnlijke erkenning. Ik ben vrij spontaan en ‘s avonds denk ik wel eens: Marieke, heb je dat nu echt gezegd? Zo hebben we in ons restaurant een open haard staan. Als het druk is en er een houtsblok op het vuur gelegd worden, durft ik wel eens te zwansen: mannen, het is nu jullie toer, hé. (lacht) Dat maakt het spontaan en geeft wat huiselijkheid aan ons restaurant. Dat is allicht de reden waarom ze bij ons wel eens langer blijven zitten.”

Kantooropleiding

Dat Marieke Moyaert die in Roeselare geboren werd maar daarna in Vladslo, Middelkerke en Oostende woonde in de horeca zou belanden, lag niet zo voor de hand. “Ik heb eigenlijk de kantooropleiding bij de Jozefienen in Brugge gevolgd, maar na twee maanden stage werd me duidelijk dat ik geen zittend persoon was. (lacht) Mijn ouders zaten wat in de wijnsector en het boeide me ook wel. Aan Ter Groene Poorte kon je de richting drankenkennis volgen, waarbij je dan veertien dagen naar Chili gaat, zoveel weken in Frankrijk zit… Als 18-jarige dacht ik meteen: dat wordt het! (lacht) Na twee weken was ik gebeten door de wijn en binnen het jaar haalde ik mijn diploma. Op dinsdag was ik afgestudeerd, op vrijdag mocht ik aan de slag bij Hertog Jan.”

Ik denk dat we nog nooit zo veel hebben samen gegeten als nu

Daar leerde ze haar man Gregory Schatteman (37) kennen. Samen hielden ze heel eventjes Mange-Tout in Middelkerke open, tot ze in januari 2012 het restaurant Manderley in Hertsberge overnamen en omdoopten tot Restaurant Schatteman. In het eerste jaar kreeg het restaurant meteen 15 op 20 van Gault&Millau, een uitzonderlijk cijfer voor een starter. “We doen het gewoon heel graag. Mijn man droomt van eten. En ik van wijn. (lacht) We zijn bijna negen jaar bezig, maar we staan echt te popelen om zo snel mogelijk onze voordeur weer te mogen openen. Bovendien zijn we altijd omringd geweest door heel goede medewerkers.”

Herorganiseren

Wanneer de Gastvrouw van het Jaar weer klanten mag ontvangen, is nog onbekend. “We proberen optimistisch te blijven”, zegt ze. “Het gaat over ieders gezondheid, dus we begrijpen wel de beslissingen die genomen worden. Toch is het voor ons geen evidentie. We spelen open kaart met onze leveranciers en dergelijke. Dat is heel belangrijk in deze tijd. Voorlopig verkopen we quiches via take-away. Een heel toegankelijk product. In de kerstvakantie zullen we 7 op 7 werken, volgens het principe van à la carte. Voor ons is het een periode om zelf wat te ontspannen, bezig te zijn met ons dochtertje Saartje (3) en te bezinnen. De zaal heb ik intussen al twintig keer volledig geherorganiseerd. (lacht) Nu kan je nadenken over zaken waar je anders de tijd niet voor hebt. En ik denk dat we nog nooit zo veel samen hebben gegeten als nu.” (lacht)