Marianne Deygers gaat met pensioen: “Wintershove zal voor altijd in mijn hart blijven”

Marianne Deygers is er nog altijd graag bij om de bewoners van Wintershove te entertainen. (Foto EG)
Redactie KW

Op 1 juli nam Marianne Deygers afscheid van woonzorgcentrum Wintershove in Vlamertinge. Ze noemt haar pensioen liever een ‘altijddurende vakantie’. “Ik wou van 2020 nog een topjaar maken maar corona besliste er anders over. In augustus word ik 63 jaar, ik heb 41 dienstjaren verzameld.”

Marianne begon haar studies verpleegkunde in 1976 aan het intussen opgedoekt KRIVO, Katholiek Regionaal Instituut voor Verpleegkunde Oostende. Van bij het begin van de studies en tijdens haar loopbaan ging de voorkeur uit naar de ouderenzorg en zeker naar personen met dementie. “Ik werkte aanvankelijk in het Koningin Elisabeth Instituut Oostduinkerke. In 1980 belandde ik in Ieper, de eerste maanden in het oude rusthuis Harchies in Vlamertinge en later op de afdeling ‘chronische ziekten’ in Ieper op Sint-Jan”, vertelt Marianne. “In 1988 werd ik er hoofdverpleegster. Door de fusie van ziekenhuizen verhuisde onze afdeling naar Vlamertinge waar het oude Harchies werd overgenomen en redding vond bij de Zwarte Zusters van Ieper.”

“In juni 2000 volgde de verhuis naar Vlamertinge naar het nieuwe Wintershove. Ik heb er 20 jaar lang met volle goesting gewerkt en in totaal 41 dienstjaren verzameld. In 2007 kreeg ik de kans om de animatiedienst uit te werken. Onder het motto ‘Pluk de dag’ bezorgden we de bewoners een gevarieerd aanbod van dagbesteding en activiteiten. In de zomer maakten we heel veel wandelingen en uitstapjes, maar ook avondwandelingen kenden succes. Elke dag was er wel iets te doen, alles naargelang de noden en wensen van de bewoners. Vertellen over vroeger en nu, bewegen en gym, creatief werk, koken en bakken en vooral muziek. Een sterk medium om bewoners te bereiken, niet in het minst de groep met dementie. Het is bewonderenswaardig hoe deze mensen, die vaak geen volzin kunnen zeggen, toch meevolgen met het ritme van de muziek en teksten moeiteloos meezingen. Zelfs na al die jaren is het ontroerend om dit te mogen ervaren!”

Grote activiteiten

“De donderdag was dé namiddag om naar de cafetaria te komen, want dan was er telkens een grote activiteit zoals verjaardagsfeesten, een shownamiddag met de Wintergasten, een showgroep met vrijwilligers die ik had opgericht, een artiest die kwam optreden of ons Muziek Café. Op vrijdagnamiddag hadden we elke week onze eucharistieviering waar heel wat bewoners graag naartoe kwamen. Ook onze zomerfeesten, familiekerstfeesten, kerstmarkten, vriendenfeesten en personeelsshows waren vermaard.”

“Op 2 augustus 2018 onderging ik een niertransplantatie, maar al snel keerde ik terug naar het werk, vastbesloten om nog lang door te gaan. Tijdens het voorjaar 2019 werd ik teruggefloten. ‘Beetje kalmer aan doen’ was de boodschap. Dus nam ik een besluit met verstand, maar tegen het gevoel in mijn hart. Ik zou mijn pensioen aanvragen. Van 2020 zou ik nog een topjaar maken met veel activiteiten, de feesten om onze 20ste verjaardag te vieren.”

Smerig virus

“En toen kwam corona, dat smerig virus”, zegt Marianne. “Ik moest vanaf 13 maart thuisblijven. Ik heb nooit gedacht dat er geen terugkeer mogelijk zou zijn. Het werden de moeilijkste maanden voor Wintershove, haar bewoners én haar medewerkers. Er werd gewerkt en gestreden, gevochten en gebeden om de lockdown te doorstaan. Bewoners werden met grote zorg omringd door de medewerkers omdat familie niet mocht langsgaan. En ik zat thuis, dik tegen mijn zin, al begreep ik uiteraard waarom. Dus groeiden de plannen om ‘van buitenaf’ acties te ondernemen. Met 25 muziektoeren rond Wintershove. Deels alleen, vaak met twee, en toen het mocht met een groepje vrijwilligers. Zo had ik het gevoel om iets te kunnen betekenen voor de bewoners en het rusthuis! En ze genoten, we zorgden op onze manier voor een beetje zon in hun dagen.”

“In juli ging ik met pensioen. Ik noem het altijddurende vakantie, maar het viel me zwaar”, aldus Marianne. “Geen groot feest door corona, maar de waardering vanuit Wintershove was hartverwarmend. In overleg met directeur Bart Man kon ik het vrijwilligerswerk verderzetten met de vele vrijwilligers die ons vele jaren steunden. Met kleine groepjes weliswaar en coronaproof, want dat is de voorwaarde in deze nog steeds zorgbarende tijden!”

“Na een korte vakantie in Zeeland startte ik op maandag 13 juli mijn nieuwe opdracht. De wandelingen met bewoners, de muziektoeren zouden blijven draaien en ook het gebed in de vorm van openluchtvieringen blijft mijn deel. Ook onze maandelijkse huiskrant ‘t Hofjournaal blijf ik verder maken. (EG)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier