Hoe verliep een huwelijk vijftig tot zestig jaar terug? Met een bezoek aan de prachtige tentoonstelling die ineen geknutseld werd door het personeel van het Gulle Heem in Gullegem kan je je daar wel iets bij voorstellen. Om het geheel nog wat luister bij te zetten, organiseerden ze een dementiehuwelijk. Maria en Jozef, dit jaar 66 jaar gehuwd, waren de uitverkorenen om het nog eens allemaal over te doen.
De cafetaria van het Gulle Heem zat tjokvol voor de blije gebeurtenis. Bewoners van het Gulle Heem en de assistentiewoningen genoten zichtbaar van het spektakel. Heel wat toeschouwers waren dement. “Toch was het voor hen een heel zinvolle gebeurtenis”, onderstreept directeur Jose Lecoutere. “Hun jongste herinneringen verdwijnen, maar hun oudste – zoals hun huwelijk er zeker een was – blijven. Daar zullen ze ongetwijfeld met plezier aan terug hebben gedacht, zonder dat merkbaar te tonen.”
Ceremoniemeester Christophe Courtens verwelkomde Maria en Jozef en het publiek, hij beschreef hoe Jozef tijdens de schieting op de vooravond van het huwelijk zijn hand had verbrand. En dat de genodigden geen kruisbeeld hoefden mee te brengen als cadeau, ze hadden er al twaalf. Christophe herinnerde de zaal aan het ruime trouwboekje dat plaats bood aan de namen van 24 kinderen! Uiteindelijk verklapte en bezong hij ook het feestmenu van die avond: smout, Vet, hespe en spek. Hoofvlees, kotelet en paté…
Waarop het koppel de geïmproviseerde kerk binnen kwam. Burgemeester Seynhaeve herinnerde het koppel aan de plichten en riep de getuigen op. Maria en Jozef gaven zonder aarzelen nogmaals het jawoord. Pastoor Guido Deman nodigde het jonge koppel uit om elkaar de ring op te steken. Wat niet altijd even vlot verliep. “t Zijn die kneukels die niet meer mee willen”, lachte Maria. De obligate kus verliep wel vlot waarop het gezelschap onder de gekende klanken van de bruidsmars de kerk verliet.
Tentoonstelling huwelijksgebeuren in de jaren ’50 en ’60
Het ‘dementiehuwelijk’ past in het breder kader van de tentoonstelling rond trouwen die in het Gulle Heem werd georganiseerd. Van donderdag 17 tot zondag 20 oktober loopt de tentoonstelling rond “Trouwen in de jaren 1950 – 1960”. Bruidsjurken, bruidsboeketjes, een gedekte feesttafel, de uitnodigingen, de ongelooflijk uitgebreide menukaart, ja zelfs een bruidswagen tonen het huwelijksgebeuren van die tijd.
De jeugd die deze tentoonstelling bezoekt zal grote ogen opentrekken. Vroeger was het anders, maar of het beter was? Het was de jongen die op zoek ging naar een verloofde, liefst eentje uit de buurt. Soms op een nabije kermis waarbij er zonder pardon diende gevochten te worden tegen de lokale jonkmannen indien je teveel interesse toonde voor een bepaald meisje. Wanneer een jongeling interesse had ging hij op bezoek bij de ouders van de gelukkige, meestal op donderdag ‘le jour d’amour’. Een volgende stap was de ondertrouw, het huwelijk werd vanop de preekstoel bekend gemaakt – vanaf dan mochten de geliefden in het openbaar verschijnen. En vrijen mocht natuurlijk pas na het huwelijk, doch bij voorkeur niet in de advent of de vasten want dat waren geen tijden voor plezier.
De tentoonstelling en het bijhorende boekje nemen je met deze en andere wetenswaardigheden terug mee in de tijd. Wat voor de jeugd onvoorstelbaar is, roept bij de ouderen mooie herinneringen op. “En dat is precies de bedoeling van deze tentoonstelling”, zegt Jose Lecoutere, directeur Centrum voor ouderenzorg en thuiszorg Het Gulle Heem. “In het verleden hadden we al tentoonstellingen, onder meer over oud speelgoed. We vinden het belangrijk dat niet enkel de bewoners de weg vinden naar de tentoonstelling. We zijn een open huis. Ook belangrijk is dat we blijven werken rond dementie, we namen al meerdere initiatieven rond dat thema. Zo gaan we straks naar basisscholen waar we uitleg geven over dementie.”
“Het gespeelde huwelijk tussen Maria en Jozef past in dit kader. In de zaal zitten heel wat dementerenden. Ogenschijnlijk passief, maar die mensen hebben enkel nog hun oudste herinneringen – hun jongste herinneringen zijn ze kwijt. Het is voor hen een schoon moment dat ze dit nog kunnen opnieuw beleven.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier