Marcelline Vercruysse mocht vrijdag 100 kaarsjes uitblazen op haar feesttaart. De kranige dame vierde samen met haar familie feest in het woonzorgcentrum A. Lacourt. Door het coronavirus deden ze dat apart, maar toch samen.
Een speciaal feest was het wel voor Marcelline. Niemand had ooit gedacht dat ze op deze manier haar 100ste verjaardag zou moeten vieren. Toch kreeg ze haar feest. Haar kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen vierden in de inkomsas van het woonzorgcentrum, terwijl Marcelline achter de inkomdeur genoot. De eeuwelinge genoot zichtbaar van alle aandacht en sneed zelf haar taart aan. Eén van de taarten werd zelfs door kleindochter Gaëlle gebakken. Marcelline werd overstelpt met bloemen, geschenken en wenskaarten en als kers op de taart kwamen ook burgemeester Bart Tommelein (Open Vld) en schepen van Burgerzaken Hina Bhatti (Open Vld) langs om hun gelukwensen over te maken. Zichtbaar geëmotioneerd nam Marcelline alle gelukwensen in ontvangst.
Marcelline werd geboren als oudste van drie dochters uit een vissersfamilie uit de Kaaistraat. Na haar studies wordt ze bediende in de boekhouding van de Oostendse rederij van haar ouders. Eind jaren dertig leerde ze haar man Lucien Surmont kennen op weg naar de vismijn met de tram. Ze trouwen en samen krijgen ze twee zonen: Eddy (76) en Jean (61). Zij zorgen voor het nageslacht van Marcelline met vijf kleinkinderen: Laurent, Steve, Cathy, Josie en Jill. Er zijn zelfs acht achterkleinkinderen: Jorgito, Sébastien, Ella, Gaëlle, Eros, Manu, Enrique en Lio.
Lucien bij het verzet
Haar man Lucien wordt tijdens de oorlog door de bezetter uit zijn ambt als politieofficier ontzet, maar wordt bij de bevrijding onmiddellijk in zijn functie hersteld door de Britse troepen. Het was geen geheim dat Lucien een actieve rol speelde in het verzet en dat Marcelline perfect Engelstalig was. Zo komt in oorlogsjaren aan de bak als officiële tolk bij het Britse hoofdkwartier op de hoek van de Van Iseghemlaan met de Spilliaertstraat. Door de benoeming van Lucien als hoofdcommissaris in Middelkerke, verhuist het koppel.
Nog elke dag gelukkig
Marcelline werd later ook nog penningmeester van de toenmalige Liberale Vrouwenbond van Middelkerke als pionier van het hulpfonds voor minder bedeelde kinderen. Na de pensionering van Lucien verhuist het koppel terug naar Oostende. In 1999 overlijd Lucien, een zware klap voor Marcelline. Ze blijft op haar appartementje wonen tot de opening van serviceflats ‘t Staketsel. Eind 2018 ruilt ze haar flat voor een kamer in WZC De Boarebreker. Door de verbouwingen verhuist ze uiteindelijk naar WZC A. Lacourt, waar ze zich nog elke dag gelukkig voelt.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier