Nu het pensioen nadert, wil Marc Vermeersch (64) er nog meer voor gaan om van Atelier Offline een volwaardige sociaal-artistieke ontmoetingsplaats te maken, een concept dat je vooral in grotere steden vindt. Hij doet dat samen met enkele vrienden en met zijn vriendin Els Ghyselinck (50), die het idee lanceerde.
Het organiseren zit Marc Vermeersch in het bloed. Als jonge snaak pakte hij in zijn woonplaats Meulebeke al uit met rockconcerten, filmvoorstellingen en literaire avonden.
Toen hij op het eind van de jaren tachtig naar Waregem verhuisde, stortte hij zich in het horecaleven en was hij onder meer de man achter brasserie Bandini.
De voorbije tien jaar hielp hij mee tentoonstellingen opzetten als museumwachter bij Be Part, platform voor actuele kunst. Nu hij deze zomer met pensioen gaat, heeft hij helemaal de handen vrij voor Atelier Offline, dat hij een jaar geleden met zijn vriendin Els in het leven riep.
Wat is Atelier Offline precies?
“Het is een vereniging waarbij we mensen op een creatieve manier willen samenbrengen. De massa bereiken we niet, maar dat vinden we ook niet nodig. Voorbeelden? Er is een keramiekatelier, bezoekers kunnen hier leren potten draaien, we pakken uit met optredens, er is het elpeekaffee waarbij iemand zijn favoriete plaat voorstelt.”
“Binnenkort is er ook een mogelijkheid om een infosessie bij te wonen over de Matteuspassie van Bach en nu zaterdag is er dus een eerste Repair Café. Daarbij helpen mensen mekaar bij het herstellen van allerhande voorwerpen, bijvoorbeeld elektrotoestellen of fietsen. Je kunt hier ook gewoon iets komen drinken.”
In dit gebouw hield Roger Bostoen tot voor enkele jaren een fietsenhandel open. Hoe zijn jullie hier terechtgekomen?
“Mijn vriendin Els zocht een atelier als kunstenares. Ze schildert graag maar is ook bezig met grafiek en heeft daar ruimte voor nodig. We kwamen hier voorbij gefietst, zagen dit gebouw en waren er op slag verliefd op.”
“Ik ben er daarna een en ander over gaan opzoeken en leerde daaruit dat hier in eerste instantie de weverij Snoeck actief was. Dat was in de jaren vijftig. Zo’n dertig jaar later bouwde Roger Bostoen hier zijn bekende fietsenhandel uit. Het is dus een gebouw dat geschiedenis uitstraalt en daar houden we van. Els heeft het gebouw gekocht en omdat ze ook graag mensen om zich heen heeft, had ze er geen probleem mee om hier een sociaal-artistieke ontmoetingsplaats uit te bouwen.”
De inrichting van de ontmoetingsplaats doet me denken aan café De Dingen in Kortrijk, waar diezelfde gezellige nonchalance hangt.
“We proberen hier een vergelijkbare losse sfeer te creëren. Het meubilair dat je hier ziet staan, zijn oude spullen die gedeeltelijk afkomstig zijn van het Heilig Hartcollege en van de kringwinkel. We hebben allemaal de neiging om veel te veel weg te gooien. Ondertussen wordt de afvalberg groter en dus vinden we het goed om het anders te gaan doen. Een repair café werkt ook vanuit dat idee.”
Wat je hier doet, heeft duidelijk een link met de horeca, je eerste grote liefde. Heb je mooie herinneringen aan de tijd dat je cafébaas was?
“Heel zeker, vooral die eerste tien jaar in Meulebeke waren wonderlijk mooi. In de jaren 70 en 80 runde ik het alternatieve café Zozolala in Meulebeke en daarvoor vzw ‘t Onderkomen waarmee ik tal van concerten heb georganiseerd. We hebben toen het kruim van de Belgische rockbands gevraagd: van Red Zebra over Arbeid Adelt tot Louisette, de eerste groep van Raymond van het Groenewoud. Ik vermoed dat wij zelfs de allereersten waren die the Scabs begin de jaren tachtig een kans hebben gegeven.”
“Wat ik me ook nog levendig herinner is het optreden van Eddy Wally. Die was toen populair bij de studenten en dat was me wel wat! Hij stelde ook eisen. Zo moesten we hem thuis in Ertvelde oppikken en daarna ook terugvoeren. Hij had een cassette bij met de muziek en hij kwam dus helemaal in zijn eentje zingen.”
“Voor een show van een half uur vroeg hij toch wel 25.000 frank. (625 euro, red.) In die dagen was dat een mooi bedrag, hoor. Ik herinner me wel nog dat op zeker ogenblik het bandje sprong van zijn cassetterecorder. Dat zorgde toch wel voor extra hilariteit.” (lacht)
In Waregem heb je ooit De Hoop overgenomen, het legendarische cultuurcafé. Wat blijft daar van hangen?
“Dat was toen eind de jaren tachtig en de dagen van de grote successen waren al een tijd voorbij. Eigenlijk was het er toen triest mee gesteld. We hebben daar toen grote schoonmaak moeten houden en uiteindelijk de naam veranderd om als Bandini een nieuwe start te maken.” (FV)
Eerste (gratis) Repair Café op zaterdag 29 februari van 14 uur tot 17uur in de Groene Wandeling 62 in Waregem. Meer info: www.atelieroffline.be
Waregemse Wolven
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier