Marc Devlieger vergeet ex-wielerkampioen Frans De Mulder nooit: “Voor altijd een legende”

Marc Devlieger was de bezieler van de gedenksteen van Frans De Mulder in het centrum van Machelen. © MVW
Redactie KW

De naam De Mulder klinkt in de regio Machelen-Zulte nog altijd zoet in de oren. Er was Marcel De Mulder, die zelfs in de Tour de France flink van zich afbeet, maar er was vooral Frans De Mulder, die kampioen van België werd. Exact 60 jaar geleden won hij ook de Vuelta, toen verreden van 29 april tot 15 mei.

Die overwinning in de Ronde van Spanje deed destijds heel wat stof opwaaien. Waregemnaar Armand De Smet begon als leider aan de laatste rit. Een ingreep van Berten De Kimpe, ploegleider van Armand en Frans bij Groene Leeuw, liet De Mulder de Vuelta winnen. De Smet werd, als leider, in de laatste rit immers gevraagd in dienst te rijden van zijn ploegmaat. Marc Devlieger, die zelf als jonge renner respect afdwong, was drie jaar toen Frans de Vuelta won. Hij heeft het dus zelf van horen vertellen….

Wanneer kwam je in contact met Frans De Mulder?

“Ik heb hem persoonlijk leren kennen toen hij me bij hem thuis uitnodigde. Hij was dan al gestopt met koersen. Ik was toen een jonge renner en hij vroeg hoe ik trainde, leefde en koerste. Graag had hij mij laten kennismaken met zijn vroegere verzorger, maar die was helaas overleden.”

Toch had je De Mulder in het tussenseizoen ook al ontmoet?

“Ik had als kind zijn naam dikwijls horen vallen. Met mijn vader ging ik hem tijdens de wintermaanden soms bezoeken in de suikerfabrieken van Seclin. Daar werkte hij. Toen mijn vader mij vertelde dat dat Frans De Mulder was, kreeg ik een rood gezicht. Een wielerkampioen in de suikerfabriek, moeilijk te begrijpen.”

De goede contacten met hem zijn achteraf gebleven?

“Als 18-jarige was ik aangenaam verrast van zijn eenvoud en minzaamheid. Een ex-winnaar van een grote ronde, stel je voor. Er zijn amper een 17-tal Belgen die mogen zeggen dat zij ooit een grote ronde wonnen. En dat op zo’n 290 gereden rondes.”

Frans De Mulder kroonde zich in 1960 tot Belgisch kampioen op de weg.
Frans De Mulder kroonde zich in 1960 tot Belgisch kampioen op de weg.© gf

Frans heeft je ook ‘echt’ zien koersen?

“Hij kwam regelmatig kijken. Ik denk nog terug aan een anekdote ter gelegenheid van een junioreskoers in Machelen. Ik reed voor de start nog enkele rondjes als verkenning. Hij liet mij stoppen en vroeg hoe het was. Voor eigen volk was ik nerveus en voelde mij niet direct oké. Frans verzocht mij nooit te laten blijken dat ik mij niet goed voelde. Zoiets zou voor de tegenstanders het moment zijn om aan te vallen. Ik luisterde naar zijn aanbeveling en won die koers met minuten voorsprong.”

Die memorabele Vuelta, daar later nog iets van gehoord?

“Frans was de poulain van Berten De Kimpe en moest van hem winnen. Dat heb ik later veel horen vertellen.”

Ik was altijd aangenaam verrast van zijn eenvoud en minzaamheid – Marc Devlieger

Hij was 63 jaar toen hij overleed. Ook voor jou was dat een harde slag?

“Ik herinner mij de afscheidsplechtigheid waar ik dikke tranen weende. Ik wist geen blijf met mijn emotie. ‘Renners sterven niet’ is mijn aloude spreuk. En toch gebeurde het. Bepaalde familieleden zijn Machelen trouw gebleven. In het dorp, waar hij roem oogstte, zal hij een legende blijven. Hij werd, toen hij geen renner meer was, niet gespaard in het leven. Hij stortte ooit met een vrachtwagen van een brug. De dokters redden zijn leven dankzij zijn sterk ontwikkeld en sportief lichaam. Er waren geen gevolgen. Erger was het in 1981 toen hij geraakt werd door een in stukken gesprongen zware stalen kabel van een aangemeerd schip in de dokken van Zeebrugge. Hij hield er een verlamde rechterarm aan over. Later ging hij nog veel mee met Kevin Neirynck, een jonge wielrenner uit Machelen die ook als prof verdienstelijk was. Hij vergeleek hem, op de fiets, met mij. Een mooie positie, hard rijden en je ziet niet dat hij afziet.”

Je was de bedenker om in het centrum van Machelen een gedenksteen te plaatsen?

“Ik vond dat hij , als één van de 17 Belgen die een grote ronde won, dat verdiende. De gedenksteen werd onthuld in oktober 2010. Ik vind het jammer dat er twee silhouetten bovenop de steen verdwenen zijn en dit niet in ere wordt hersteld. De gedenksteen krijgt nochtans heel wat bekijks.”

(RMN)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier