Marc Claerhout uit Ingelmunster praat openhartig over de ziekte van Kahler en corona

Marc Claerhout bij één van zijn grootse kunstwerken in brons. © (foto FODI)
Redactie KW

Kunstenaar Marc Claerhout stond een korte periode op non-actief, omdat het Art Gallery Koetshuis van dochter Kathleen in Brugge gesloten was. Marc heeft een eigen visie rond corona en vertelt ook openhartig over de ziekte van Kahler, die hem een tijd uit evenwicht bracht. Zijn gezondheidstoestand is nu wel stabiel. “Van de behandeling ben ik vlug dronken, maar het is op die manier wel goedkoop qua alcohol”, lacht Marc.

Marc Claerhout (77) en zijn echtgenote Magda Parmentier (75) wonen nog altijd in hun groene long in de Gentstraat. Al méér dan 40 jaar is Marc fulltime bezig met kunst. “Hoe ik begon als kunstenaar? Ik wilde een motor maken, maar ik had geen geld. Ik besloot dan maar mij te focussen op kunst. Ik dacht dat ik op die manier meer tijd zou over hebben en ook meer geld zou verdienen, maar dat kwam allebei niet uit”, lacht Marc, de papa van twee dochters en opa van drie kleinkinderen waaronder de wielrenner Alex Vandenbulcke uit Izegem.

Hoe gaat het met kunstenaar Marc in coronatijden?

“Als kunstenaar is dat tweeledig. Je kan niet buiten komen, niet tentoonstellen, maar je kan wel thuis kunstwerken maken. Tijdens de corona legde ik ook enkele weken mijn atelier stil. Onze galerie in Brugge moesten we sluiten. Ik besloot ook mijn atelier te sluiten. Mijn vrouw en ik werkten veel in de tuin. Nu is de galerie terug open. Normaal passeren langs Koetshuis in Brugge – omdat het een doorgang is tussen het station en de markt een paar honderdduizenden mensen per jaar, maar nu is het daar nog heel rustig. Gelukkig komt de verkoop via internet en de telefoon wel weer op gang.”

Kreeg je als kunstenaar door corona ook andere inspiratie?

“Het grote effect van corona is dat de man en vrouw meer bekvechten, omdat ze altijd samen thuis zijn. Magda en ik zijn al 52 jaar getrouwd, ik werk al 40 jaar thuis. Ik ben actief in mijn atelier en 50 meter verder is mijn vrouw aan de slag in haar keuken. Als we samen in de tuin werken, is dat wat anders (lacht). Maar we zijn erdoor geraakt. Hier gaat het goed. Bij andere kunstenaars – die fantastische dingen maken – is de lockdown een grote ramp. Ze kunnen niet meer naar de kunstacademie gaan. Ze kunnen thuis soms niet verder werken. Was hun verf uit, dan konden ze vele weken geen halen omdat de winkels niet open waren. Stel je voor: je kan niet werken, omdat je geen materiaal kan aankopen. Een grote ramp.”

Hoe zie jij dat verder evolueren?

“Ik heb daar geen goed oog op. Veel mensen verdienen veel, maar veel mensen gaan hun werk verliezen. Mensen die in bijberoep kunst maken, vervaardigen mooie dingen aan 500 of 1.000 euro. Verkopen wij iets in Brugge, dan spreken we over prijzen van boven de 10.000 euro maar je kan daar ook beeldjes van 1.500 of 3.000 euro aankopen. Maar beelden van anderhalve meter kosten nu eenmaal zoveel. Mensen met geld kijken daar normaal niet naar om, maar mensen die veel euro’s verloren door corona gaan nu zeker nadenken vooraleer ze nog iets aankopen. Ik denk dat pas binnen één jaar de verkoop weer beter zal worden. Er komen immers geen toeristen meer naar ons land, ook niet naar Brugge. Trouwe klanten kopen nu via de telefoon of het internet. Eerlijk, voor kunstenaars in bijberoep wordt dat een probleem.”

Steeg de verkoop toen je samen met je dochter vijf jaar geleden Koetshuis in Brugge opende?

“Niet veel. Ik verkoop meer aan buitenlanders. Sommige mensen kopen liever aan de kunstenaar zelf. Eén voordeel is dat het onze galerie is, er is geen tussenpersoon in het spel. Het is de galerie van mijn dochter en mezelf. Op zondag ben ik daar present, op andere dagen dochter Kathleen.”

Hoe sta je tegenover Covid-19?

“We zitten met het hoogste aantal geregistreerde overlijdens van over heel de wereld. Dat is toch geen reclame voor ons land. Mensen die in het rusthuis zijn overleden, worden daar bijgerekend. Dat is een dwaasheid om dat aantal daar bij te tellen. Waarom doen ze dat? We zitten met een geheime regering die volledig Waals is. Volgens mij is dat een soort pesterij naar de Vlamingen toe. Ze maken van het aantal doden gebruik om de economie plat te leggen.”

“Ik ben nu al internationaal beroemd zonder dat veel van die buitenlanders mij echt kennen”

Gemakkelijk gezegd. Hoe had jij het dan wel aangepakt?

“Ik had vooral meer maatregelen genomen qua testen. Wie ziek is, moet in quarantaine, maar niet de gezonde mensen. Het is absolute dwaasheid om gezonde mensen in quarantaine te zetten. Het is zo extreem dat ze toch niet allemaal gehoorzamen. Volgens internet zijn tijdens de lockdown wereldwijd 300.000 mensen besmet geraakt. Waarom moet je dan een lockdown uitroepen? Ze hebben het verkeerd aangepakt.”

Ben je zelf bang om corona te krijgen?

“Helemaal niet. Ik ben zelfs niet bang om te sterven. Mijn enige verdriet om te sterven is dat ik dan mijn vrouw en ook mijn goede vrienden – waaronder jij – moet achterlaten. Wanneer je ernstig ziek bent, dan ga je meestal niet dood aan de ziekte, maar misschien wel door de medicijnen. Nu is mijn gezondheid al beter. Ik heb minder schrik. Wat ik heb? Ik heb de ziekte van Kahler of de meest voorkomende bloedmergkanker na leukemie. Dit beperkt zich tot de ruggengraat. Ik neem medicijnen die de kankercellen vernietigen. Met immunotherapie kunnen ze het de baas. Een nadeel aan die behandeling: ik ben vlug dronken, maar het is wel goedkoper dan alcohol (lacht). Wanneer je hele dagen dronken loopt, dan moet je niet veel meer drinken hé.”

Geniet je nu nog meer van het leven?

“Ik heb al van iedere dag in mijn leven genoten. Vooral door mijn vrouw, omdat we zo gelukkig zijn getrouwd. En omdat ik van mijn liefhebberij mijn beroep kon maken. Je kan dan niet anders dan gelukkig zijn. Met de kinderen hebben we ook geen grote problemen meegemaakt. We genieten van iedere dag, zoals dat moet zijn.”

Wat wil je nog gerealiseerd zien in je leven?

“Ik wil nog zoveel realiseren. Toen we in de galerie in Sint-Jan in Brugge met die honderdduizenden bezoekers begonnen, zei de directeur van de site Sint-Jan Luc Blommaert: Hier word je wereldberoemd ! Ik heb dat al uitgerekend. In die zes jaar zijn er zeker al 50.000 foto’s van mijn beelden genomen van de toeristen die passeerden en die foto’s werden vaak op internet gezet. Ik ben dus nu al ‘wereldberoemd’, zonder dat veel van die buitenlanders mij echt kennen. Dat geeft voldoening. Maar écht wereldberoemd worden, dat zou mijn ijdelheid strelen. Het zou dus ook officiëler mogen zijn.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier