Mantelzorgpremie in Alveringem bij de allerlaagsten in de regio

Danny Pieters zorgt elf jaar intensief voor zijn echtgenote Chris. © gf
Redactie KW

De mantelzorgpremie van Alveringem bengelt onderaan op de lijst van 17 omringende gemeenten. Met 120 euro per jaar of 10 euro per maand zit Alveringem bij de allerlaagsten.

Zonder de inzet van mantelzorgers zouden mensen sneller naar een zorginstelling moeten en zou de kost van de vergrijzing nog veel explosiever zijn. Omdat alle beetjes kunnen helpen, voorzien de meeste steden en gemeenten in een premie voor mantelzorgers. Vijftien van de 17 Westhoekgemeenten doen er aan mee. Diksmuide, Ieper, Hooglede, Kortemark en Langemark-Poelkapelle zitten bovengemiddeld hoog met bedragen van 300 tot 600 euro per jaar. Poperinge, Houthulst en de – piepkleine – stad Mesen houden het op 125 euro per jaar, Vleteren op 180. Lo-Reninge kent 240 euro per jaar toe en zit als kleine stad bij de besten.

Zo’n premie is een geste voor het werk van een mantelzorger, maar veel meer ook niet – Karolien Avonture, schepen Sociale Zaken

“Aan het begin van de vorige legislatuur – in 2013 was dat – heb ik het bedrag van de premie van 15 euro per maand of 180 euro per jaar opgetrokken naar 20 euro per maand of 240 euro per jaar”, zegt Monique Bertier die toen OCMW-voorzitster was van Lo-Reninge. “Lo-Reninge is landelijk gebied en ik hechtte veel waarde aan mensen die iets doen voor hulpbehoevende thuiswonenden. De inzet van een mantelzorger is vaak onzichtbaar voor de buitenwereld maar zorgt wel dat mensen veel langer thuis kunnen blijven. De mantelzorgpremie is een zeer verdiend financieel duwtje in de rug!”

74 mantelzorgpremies

Lieve Castryck die nu schepen voor Sociale Zaken is, zegt dat er voor 2019 aan 70 aanvragers een bedrag van 17.000 euro werd betaald. “Een serieuze hap uit ons budget, maar wel verantwoord”, oordeelt ze.

Alveringem doet wel mee, maar met 10 euro per maand of 120 euro per jaar voorziet deze Westhoekgemeente het laagste bedrag. In 2018 werden in Alveringem 74 mantelzorgpremies uitbetaald. Voor 2019 is het aantal nog niet gekend.

“Dat Alveringem het werk van deze groep mensen niet belangrijk vindt, is uiteraard niet juist”, zegt schepen van Sociale Zaken Karolien Avonture die bevoegd is voor de materie. “Als we zo ingesteld waren, schaften we de premie af. Lo geeft het dubbele van Alveringem, maar zo royaal is die bijdrage ook niet hé. Een mantelzorgpremie is een geste van erkentelijkheid voor het werk van een mantelzorger maar veel meer ook niet.”

Plotse hersenbloeding

Danny Pieters (69) uit de Lindemolen zorgt ondertussen 11 jaar intensief voor zijn echtgenote Chris Santy (68). Op haar 57ste kreeg zij een hersenbloeding waardoor haar linker arm verlamd is. Stappen in huis gaat, omdat Chris zich overal kan vasthouden. Maar voor grotere verplaatsingen is een rolstoel nodig.

“Alles draait rond de zorg voor mijn echtgenote”, vertelt Danny Pieters. “Die plotse hersenbloeding in 2008 heeft dus heel ons leven veranderd. Chris is germaniste en dus heel intelligent. Ze is ook altijd een hele sportieve geweest. In haar actieve leven was ze sociaal geëngageerd. Dat heeft ze allemaal moeten opgeven. De wil is groot om nog zoveel mogelijk onafhankelijk te zijn. Maar het lichaam wil niet mee. Alles komt op mij terecht: wassen, koken, strijken, kuisen, boodschappen en de papieren doen, de tuin onderhouden, … Chris heeft ook hulp nodig om zich te wassen. Noem iets op en ik moet het doen.

Chris had net hetzelfde gedaan voor mij. Zelfs beter!

Twee namiddagen per week gaan we naar de revalidatie en wekelijks naar ‘De andere Film’ in Koksijde. Willen we arm in arm toch een keer een wandeling van 100 meter doen, dan zijn we een uur bezig. Om alles rond te krijgen én nog wat tijd voor mezelf te hebben, sta ik elke morgen om 6 uur op. Mensen zeggen wel eens dat ik hulp moet inroepen, maar daar ben ik nog niet rijp voor. Uiteraard is het zwaar. Samen eens een korte vakantie nemen, is nog werken voor mij. Maar het laatste wat ik wil, is negatief zijn. Dat is het begin van het einde. Je ziet iemand graag of je ziet iemand niet graag. Chris had net hetzelfde gedaan voor mij. Zelfs beter!”

Papiermolen

Over de papiermolen waarmee gezinnen met een mindervalide persoon geconfronteerd worden, is Danny minder te spreken. “Ik vraag de gemeentelijke mantelzorgpremie aan”, vertelt hij. “Omdat alle beetjes helpen en al zeker in dure maanden! Dat mensen die jaren lang in dezelfde mindervalide situatie zitten, elk jaar opnieuw de aanvraag moeten doen, ergert me wel. Ieder jaar moet ik immers ter verantwoording aan de zorgkas identiek hetzelfde papier vragen. Ik vind het ook jammer dat er de voorbije 11 jaar nooit een sociaal assistent over de vloer is gekomen. Dat kan zalf op de wonde zijn. De hogere overheid? Wel, nog nooit hebben wij het Vlaams Fonds aangesproken. Onlangs deden we dat toch een keer. We hebben een dure matras op maat gekocht. Chris spendeert vele uren in bed en we vroegen of we hiervoor geen financiële tussenkomst konden krijgen. Het antwoord was pure kafka. Wat ik wel positief vind, is dat Samana Alveringem met Kerstmis en Pasen langskomt met een praline, hoewel wij zelf niet bij de christelijke mutualiteit zijn. De vrijwilliger zou misschien iets langer mogen blijven, dat wel…” (AB)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier