Man achter vroeg kersthuis in Roeselare: “Mijn ventje gunt me dit pleziertje”

Kurt Willem en Geert Braeckevelt tooiden hun woning al met de kerstversiering. (foto SB) © Stefaan Beel
Wouter Vander Stricht

De dagen worden korter en een mens hunkert dan al eens naar de knusse eindejaarsperiode. Kurt Willem wacht daarbij december niet af en stopte zijn huis – zowel buiten als binnen – al in een kerstkleedje.

Iemand moet de spits afbijten en als je begin oktober je kerstversiering zowel in de huiskamer als aan je voorgevel etaleert, heb je grote kans dat je met de primeur gaat lopen. Op de hoek van de Zuidmolenstraat en de Meenseheirweg, recht tegenover bakkerij Amande, waant men zich nu al in de kertsperiode.

Na een tip van een collega belden we even aan en de enthousiaste Kurt Willem (54) vroeg ons meteen binnen. “Kijk, ik heb hier nog een rendier gekocht, de neef van mijn man komt dat later ophangen. Ik ken niet veel van elektriciteit. Boven heeft hij ook al de leidingen mogen versterken.”

Gelukkig getrouwd

Kurt woont al 16 jaar in deze hoekwoning. “Ik ben al 15 jaar gelukkig getrouwd met mijn ventje.” En dat ventje is Geert Braeckeveldt, op het moment van ons bezoek aan het werk. Zelf werkt Kurt in Mariasteen. De jongste dagen en weken was hij al flink in de weer om zijn huis te versieren. “Niet dat ik echt gelovig ben, maar ik hou nu eenmaal van die kerstperiode en de sfeer die ermee gepaard gaat.”

Terwijl buiten een kerstman uit het raam lijkt te klauteren staat binnen al een kerstboom te fonkelen. In hoek tegenover de kerstboom staat een levensgroot Elvis-beeld. “Elvis is het idool van mijn man. We hebben elk onze eigen hobby’s. Als ik op het einde van het jaar van die kerstfilms zit te genieten, dan gaat hij boven naar zijn films kijken. Maar Geert gunt me mijn pleziertje.”

Zonder auto

In de voorbije jaren kocht Kurt zich al een mooie verzameling bijeen. “Ik koop alles online. Voordeel is dat je dat daar een jaar rond kan doen. Ik weet ook wel dat ze er in de Floralux ook vroeg bij zijn om hun kerstcollectie in de winkel te zetten, maar wij rijden elk met een brommer en hebben geen auto. Het lijkt ons geen goed idee om gepakt en gezakt naar Dadizele te rijden. En online shoppen is nu ook eenmaal gemakkelijk, zeker in tijden van corona. Zelfs mijn waspoeder schaf ik online aan.”

“He is mijn hobby. Ik heb maar dat”

Hondje Tasja, een kruising tussen een maltezer en een chihuahua hoort het met één oor aan terwijl hij in de sofa naast de kerstboom zijn middagdutje doet. “Of hij van de versiering kan blijven. Enkele jaren geleden heeft hij eens in een elektriciteitsdraad gebeten en sindsdien heeft hij zijn lesje geleerd. Het is ons dochtertje. Ons eerste hondje staat daar”, zegt Kurt terwijl naar de kast met een foto en asurne wijst. Naast de voordeur hangt ook een brievenbus met een grote foto van een hond. “Gehaald in Nederland. Soms bellen mensen hier aan om te weten waar we dat gevonden hebben, in België is het niet verkrijgbaar.”

Kurt merkt ook op dat er af en toe wel iemand halt houdt om een foto te nemen van het huis. “Voor mij is dat een hobby. Ik heb maar dat”, besluit hij met een West-Vlaamse boutade.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier